Εδώ και 2 ή 3 χρόνια, όταν ξεκίνησαν οι πανευρωπαϊκές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας των αγροτών, κυριαρχεί το εύηχο είναι αλήθεια σύνθημα, «No Farmers, No Food». Σε διάφορες μορφές και μεταφράσεις, το χρησιμοποιούν και οι αγρότες στη χώρα μας και μάλιστα, όχι μόνο στις κινητοποιήσεις τους, αλλά και σε συζητήσεις. Τα γεγονότα όμως της Ουκρανίας αλλά και η σημερινή κατάσταση των αγορών, όπου είναι πλημμυρισμένες από αγροτικά προϊόντα σε χαμηλές τιμές, κατέδειξαν δυστυχώς ότι το εν λόγω σύνθημα, ενώ είναι επικοινωνιακό, έχει μάλλον περιορισμένη ισχύ.
Κι αυτό μοιάζει να το γνωρίζουν πολλές κυβερνήσεις και διεθνείς οργανισμοί, οι οποίοι αντί να στηρίξουν τους δικούς τους αγρότες, συνάπτουν συμφωνία με άλλες χώρες και εισάγουν από εκεί αγροτικά και άλλα διατροφικά προϊόντα. Δείτε τη συμφωνία Mercosur, δείτε τη σχέση ΕΕ με την Τυνησία που τινάζει την μπάνκα του ελαιολάδου στον αέρα και άλλα πολλά παραδείγματα.
Αναφορικά με τους Έλληνες αγρότες και την ελληνική αγροτική παραγωγή, θα μπορούσε να πει κανείς ότι το No farmers, No Food, είναι «λίγο», για πολλούς λόγους. Οι Έλληνες, θεωρούμε τη χώρα μας μια αγροτική χώρα, κι ας μην έχουν πατήσει οι περισσότεροι πια ποτέ σε χωράφι ή στάβλο. Είναι λοιπόν η αγροτική Ελλάδα καλά «τοποθετημένη» στο συλλογικό ασυνείδητο του Έλληνα.
O Έλληνας και οι γευστικές του μνήμες
Πριν πολλά πολλά πια χρόνια, είχα την τύχη να δουλέψω με τον γνωστό σεφ Ηλία Μαμαλάκη, σε μια εταιρεία εμπορίας δημητριακών. Μετά από μια καλοκαιρινή μπόρα στην Θεσσαλία, μαζευτήκαμε όλοι στο Βόλο, μέχρι να ξαναρχίσει ο αλωνισμός. Σε μια κουβέντα με τον Ηλία, είχαμε φτιάξει ένα σκηνικό όπου βάζεις μπροστά σε μια παρέα κάπου στην Ελλάδα δύο πιατάκια με ελιές, το ένα γευστικές και το άλλο... σχεδόν για πέταμα και λίγο τσίπουρο κι αρχίσεις τη κουβέντα. Είναι βέβαιο, ότι θα φαγωθούν πρώτα οι καλές και στη συνέχεια και οι κακές.
Στα 40 περίπου χρόνια που πέρασαν από τότε, τύχαμε μάρτυρες σε άπειρες τέτοιες «γευστικές δοκιμές» με το ίδιο πάντοτε αποτέλεσμα. Συμπέρασμα, ο Έλληνας είναι ασυνείδητα gourme, διότι είναι τυχερός και από τα γεννοφάσκια του μπορεί και απολαμβάνει ένα υγιεινό φαγητό (παρ' όλες τις εν τω μεταξύ αλλοιώσεις), βασισμένο σε γευστικές πρώτες ύλες! Για να μην πλατειάζουμε, το περιζήτητο σταμναγκάθι, είναι ένα ταπεινό χόρτο κι όμως κοσμεί πλήθος εξαιρετικών πιάτων σε κοσμικά εστιατόρια, ενώ στην αγορά πουλιέται πανάκριβα! Παρένθεση: είναι πραγματικά κρίμα που με τη ιστορία του ΟΠΕΚΕΠΕ αμαυρώνεται η σημασία της Κρήτης ως διατροφικής κιβωτού…
Η φήμη των ελληνικών προϊόντων διατροφής είναι παγκόσμια. Την προηγούμενη Παρασκευή, η κ. Elisabeth Werner Γενική Δ/ντρια της Διεύθυνσης Αγροτικής Ανάπτυξης της Κομισιόν, σε χαιρετισμό της σε αγροτικής φύσεως εκδήλωση, αναφέρθηκε με έμφαση στα εκλεκτά και γευστικά προϊόντα της χώρας μας, ενώ θα μπορούσε να κρατήσει αυστηρή στάση και να μας τα ψάλει για το θέμα του ΟΠΕΚΕΠΕ και δυστυχώς όχι μόνο. Απλά προφανώς δεν κρατήθηκε η γυναίκα μπρος στις πολλές αναμνήσεις που θα είχε από επισκέψεις της στην Ελλάδα.
Φέτος, άφησαν τις δουλειές στα περιβόλια και τις στάνες για τα μπλόκα
Και ποιοι φτιάχνουν όλα αυτά τα εκλεκτά αγροτικά προϊόντα στη χώρα μας; Όλοι αυτοί που είναι παρατεταμένοι μέσα στη βροχή στα 50 και πλέον αγροτικά μπλόκα ανά την επικράτεια, ζητώντας απλώς να διατηρηθούν οι εκμεταλλεύσεις τους ζωντανές!
Απίστευτο, κι όμως πραγματικό.
Αλλά οι Έλληνες αγρότες δεν φτιάχνουν μόνο εκλεκτά προϊόντα, προσφέρουν και μια μεγάλη γκάμα υπηρεσιών προς το κοινωνικό σύνολο. Τώρα που εξέλειπε η ελεύθερη βόσκηση στην κτηνοτροφία, φούντωσαν οι φωτιές κάθε καλοκαίρι. Φροντίζουν για την βιοποικιλότητα, παρέχουν πλήθος υπηρεσιών αναψυχής σε Έλληνες αστούς και αλλοδαπούς επισκέπτες, συμβάλλουν στην καλή υγεία των καταναλωτών, κρατούν ζωντανή την παράδοσή μας.
Οι ακρίτες αγρότες μας: Respect!
Αξίζει να αναφερθούμε ξεχωριστά στις πολύτιμες υπηρεσίες που προσφέρουν οι αγρότες που ζουν και δραστηριοποιούνται στα ελληνικά σύνορα, χερσαία και θαλάσσια. Σε αυτούς, που την εποχή των ταραχών στον Έβρο, βγήκαν νυχτιάτικα με τα τρακτέρ τους κι έκαναν τη νύχτα μέρα, κλείνοντας έτσι τα όποια μικρά περάσματα. Σε αυτούς που κάθε μέρα διαπληκτίζονται με τους ψαράδες της γείτονος, όχι για να πιάσουν το ψάρι πριν από αυτούς, αλλά για να οριοθετήσουν τη συνοριακή μας γραμμή.
Για όλους αυτούς, θα έπρεπε να υπάρχουν άλλα μέτρα και σταθμά στην άσκηση της αγροτικής πολιτικής. Το πενιχρό μεταφορικό ισοδύναμο (δίνονται κάποια χρήματα για να αντισταθμιστεί το υψηλό μεταφορικό λόγω ναύλων), θα έπρεπε να καταργηθεί ως μειωτικό της συνεισφοράς των ανθρώπων αυτών προς την Ελληνική κοινωνία και Πολιτεία. Να θυμίσουμε εδώ, την πρωτοβουλία της πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κ. Σακελλαροπούλου το 2023, που σε μια τελετή στην ακριτική Αλεξανδρούπολη που οργάνωσε γνωστό γαστρονομικό περιοδικό, βράβευσε διατροφικά προϊόντα από παραμεθόριες περιοχές. Το Αθηνοκεντρικό κράτος αλλά και κοινωνία, ελάχιστα έμαθαν για το γεγονός αυτό. Εν αντιθέσει, οι βραβευθέντες το θεώρησαν εξαιρετική και ασυνήθιστη τιμή!
Το λέει ακόμη και το περίφημο Harvard…
Αλλά ότι κι να λέμε εμείς εδώ στην Ελλάδα ευλογώντας τα γένια μας, δεν πρόκειται ποτέ να πείσουμε κανένα, όπως καταφέρνει να κάνει το πιο ονομαστό Πανεπιστήμιο του κόσμου, το Harvard. Ως γνωστό, έχει αναδείξει την μεσογειακή διατροφή, με κύριο εκπρόσωπό της την Κρητική, ως την πλέον υγιεινή διατροφή του κόσμου! Το σκεπτικό του, δεν περιορίζεται στα ιατρικής φύσεως δεδομένα και οφέλη, αλλά περιλαμβάνει και την μεσημεριανή σιέστα, την καθημερινή άσκηση περπατήματος και χειρωνακτικών εργασιών που κάνουν οι εργαζόμενοι στο ύπαιθρο και την κοινωνικότητα και συντροφικότητα που πια την βρίσκεις μόνο στα χωριά.
Δηλαδή, τον αγροτικό τρόπο ζωής που μας δίνει συγκινήσεις όπως το Ελληνικό Πάσχα, τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου και τα σύγχρονα φεστιβάλ νεολαίας σε άπειρες ραχούλες της Ελληνικής υπαίθρου.
Αυτό στην ουσία ζητούν οι αγρότες των μπλόκων, να βοηθηθούν να κρατήσουν ζωντανή την Ελληνικότητα της υπαίθρου και κατά συνέπεια όλης της χώρας. Εάν τους ρωτήσεις στα μπλόκα τι θέλετε και είστε εδώ, θα σου πουν για το κόστος παραγωγής, για τις τιμές και άλλα τέτοια. Εάν επιμένεις λίγο, θα διακρίνεις το «συλλογικό τραύμα» από το κλείσιμο των γραφείων των ΕΛΤΑ. Όχι ότι περίμεναν γράμμα από το παιδί στα ξένα, άλλωστε όλο λογαριασμούς κουβαλούσε ο ταχυδρόμος τελευταία. Αλλά τέτοια μαχαιριά και παραγκωνισμό δεν το περίμεναν ούτε θα το συγχωρέσουν. Κι εάν επιμένεις λίγο παραπάνω στην κουβέντα θα σου πουν ευθέως: «Άμα φύγουμε κι εμείς, να δούμε ποιος θα περιμένει τους Αθηναίους το Πάσχα στο χωριό».
Η πρόσκληση Μητσοτάκη με...υπονοούμενο
Η φράση αυτή θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν το αίτημά τους προς τον Πρωθυπουργό, ο οποίος από το Μαρκόπουλο Αττικής, το Σάββατο, κάλεσε τους αγρότες σε διάλογο αλλά με συγκεκριμένα αιτήματα. Αναφερθήκαμε και σε προηγούμενο άρθρο μας, ότι τυπικά η Κυβέρνηση έχει ικανοποιήσει όλα τα αιτήματα που προέβαλαν οι αγρότες τα προηγούμενα χρόνια: μείωσε ΦΠΑ σε λιπάσματα, έδωσε αγροτικό πετρέλαιο, σταθερό φθηνό ρεύμα, μειώσεις φορολογίας και άλλα σχετικά. Σε αντίθεση, τη στιγμή αυτή οι αγρότες δεν έχουν διατυπώσει γραπτώς μια συνεκτική πρόταση για συζήτηση, άρα οι Κυβερνητικές πρωτοβουλίες (ας αφήσουμε προσωρινά έξω τις πληρωμές ΟΠΕΚΕΠΕ) εμφανίζονται ως απαντήσεις.
Αυτό που στην ουσία δεν κατόρθωσε - παρά την ικανοποίηση κάποιων ασύνδετων αιτημάτων - να κάνει η Κυβέρνηση στα έξι και πλέον αυτά χρόνια της ζωής της, ήταν να δημιουργήσει τις συνθήκες για να παραμείνουν οι αγρότες στα χωράφια τους, να σχεδιάσει δηλαδή μια ολοκληρωμένη Αγροτική και Περιφερειακή πολιτική να συνεχίσουν να βγάζουν καπνό τα τζάκια στα χωριά! Το χειρότερο είναι ότι και οι όποιες παρεμβάσεις ξετυλίχθηκαν σε φλέγοντα θέματα, όπως αυτό της μεταδημότευσης στον Έβρο, αποδείχθηκαν προβληματικές και στο σημερινό περιβάλλον καχυποψίας ύποπτες.
Αντ΄ αυτού ένα νέο κύμα μετανάστευσης φαίνεται ότι εξελίσσεται τον τελευταίο καιρό από πολλά μέρη της υπαίθρου.
Το πανευρωπαϊκό λοιπόν σύνθημα No Farmers No Food, πέφτει λίγο σαν στενό πουκάμισο για τους Έλληνες αγρότες, που έχουν πολλαπλούς ρόλους να παίξουν στην ελληνική πραγματικότητα. Αντ’ αυτού, «αφήστε μας να σας περιμένουμε το Πάσχα στο χωριό» απαντά καλύτερα τόσο στα νέα οικονομικά, γεωπολιτικά, κοινωνικά και δημογραφικά δεδομένα της χώρας μας και συμπυκνώνει τις διάσπαρτες ακόμη αγροτικές διεκδικήσεις.
Προκειμένου λοιπόν να προτάξουν το Πάσχα στο χωριό, προτίμησαν να κάνουν Χριστούγεννα στους δρόμους!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
