Τα Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη Φάρμακα (ΜΣΑΦ) είναι ασφαλή φάρμακα, τα οποία λαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι για διάφορους λόγους, οι περισσότεροι εκ των οποίων χωρίς ιατρική συνταγή. Όπως συμβαίνει με όλα τα φάρμακα, το πρόβλημα συνίσταται σε ορισμένες ανεπιθύμητες ενέργειες, οι οποίες, ωστόσο, μπορούν να μετριαστούν με τη σωστή δόση και με το σωστό τρόπο λήψης.
Σε μια προσπάθεια αποφυγής των ανεπιθύμητων ενεργειών έχουν διαμορφωθεί λανθασμένες αντιλήψεις, που περιορίζουν τη δράση των ΜΣΑΦ, χωρίς να προσφέρουν κάποιο επιπλέον όφελος σε επίπεδο γενικού πληθυσμού.
Όπως επεσήμανε η αναπληρώτρια καθηγήτρια Φαρμακολογίας της Ιατρικής του ΑΠΘ, Χρυσάνθη Σαρδέλη, σε συνέντευξη Τύπου, με αφορμή Φόρουμ ειδικών από 16 διαφορετικές ειδικότητες, για την ασφάλεια χρήσης της ιβουπροφαίνης, μία από τις λανθασμένες αντιλήψεις είναι ότι το παυσίπονο πρέπει να λαμβάνεται με γεμάτο στομάχι.
«Αυτό δεν ισχύει καθώς το στομάχι, εκτός από το φάρμακο, πρέπει να επεξεργαστεί ταυτόχρονα και την τροφή, με αποτέλεσμα να καθυστερεί η διάλυση και απορρόφησή του. Πολλές φορές αλλάζει και το Ph του στομάχου, με αποτέλεσμα να μην διαλύονται τα φάρμακα και να περιορίζεται η δράση τους», ανέφερε η καθηγήτρια.
Σύμφωνα με την ίδια, μια άλλη λανθασμένη αντίληψη, που «μεταφράζεται» συχνά σε σύσταση από τους γιατρούς, είναι ότι καλό είναι μαζί με το ΜΣΑΦ να λαμβάνεται και γαστροπροστασία.
«Με τη γαστροπροστασία αλλάζει η συμπεριφορά της βλέννης -δηλαδή της επιφάνειας απορρόφησης- του στομάχου και το Ph. Γι’ αυτό και ο γιατρός θα πρέπει να εκτιμήσει ποιοι κινδυνεύουν από γαστρορραγία -η οποία συμπεριλαμβάνεται στις ανεπιθύμητες ενέργειες αυτών των φαρμάκων- και να συστήσει φάρμακο για την προστασία του στομάχου μόνο σε αυτούς», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ποιοι πρέπει να αποφεύγουν τα ΜΣΑΦ
Όπως εξήγησε η καθηγήτρια, τα ΜΣΑΦ πρέπει να αποφεύγονται από ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ή στένωση των αρτηριών, άσθμα, αγγειοοίδημα ή ρινίτιδα, ασθενείς που έχουν προηγούμενο ιστορικό γαστροραγίας ή έλκους ή τάσεις αιμορραγίας, καθώς και νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια.
Για τα άτομα στα οποία ενδείκνυται η λήψη τους, ο συνδυασμός ιβουπροφαίνης και παρακεταμόλης, μπορεί να επιτύχει μεγαλύτερη μείωση του πόνου και σε μικρότερο χρονικό διάστημα, σε σχέση με τη μεμονωμένη χρήση. Ωστόσο, η λήψη ΜΣΑΦ μαζί με ασπιρίνη αυξάνει 9 φορές τον κίνδυνο για αιμορραγία από το πεπτικό.
Το μέγιστο ρίσκο προβλημάτων στο στομάχι (γαστρορραγία) έχει η τολμετίνη και το μικρότερο η ιβουπροφαίνη, ενώ ακολουθεί η δικλοφενάκη. Στο ενδιάμεσο περίπου βρίσκονται η ασπιρίνη και η ναπροξένη.
Σύμφωνα με τους ομιλητές, όλοι οι συμμετέχοντες στο Φόρουμ Ειδικών κατέληξαν ότι η ιβουπροφαίνη μπορεί να δοθεί από τους Επαγγελματίες Υγείας ως αναλγητικό για αποτελεσματική και μακράς διάρκειας ανακούφιση από τον καθημερινό πόνο, χωρίς συμβιβασμούς στην ασφάλεια.
Όπως ανέφερε ο γενικός γιατρός Άρις Γκόβας, οι συμμετέχοντες συμφώνησαν ότι το μέγιστο αναλγητικό αποτέλεσμα επιτυγχάνεται με την δόση 400 mg ιβουπροφαίνης, παρότι συνηθίζεται να θεωρείται ισχυρότερη η δόση των 600 mg, δόση που έχει την ίδια αποτελεσματικότητα με την αμέσως μικρότερη. Ασφαλής θεωρείται η λήψη μέχρι 1.200 mg την ημέρα.
«Η ιβουπροφαίνη στη μορφή της υγρής κάψουλας είναι το φάρμακο με τη μεγαλύτερη ασφάλεια και ευελιξία (καλύτερο αποτέλεσμα - ταχύτερη έναρξη δράσης - μικρότερη δοσολογία) στην τρίτη ηλικία και όχι μόνο. Δεν πρέπει όμως να χορηγείται για μεγάλο χρονικό διάστημα στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας με πολλαπλά νοσήματα», ανέφερε η κ. Σαρδέλη.
«Στο άλλο άκρο τώρα, στα παιδιά, και στην παιδιατρική, σύμφωνα με όσα αναφέρθηκαν στο Expert Forum, η ιβουπροφαίνη έχει βρει πλέον τη θέση της και συνιστάται από τους παιδιάτρους για την αντιμετώπιση του παιδιατρικού πυρετού και του πόνου, ενώ σήμερα προτιμάται η μονοθεραπεία και όχι η θεραπεία με εναλλάξ χρήση ιβουπροφαίνης και παρακεταμόλης, καθώς με αυτό τον τρόπο μειώνεται η αποτελεσματικότητα», διευκρίνισε η Καθηγήτρια.
