Την Πέμπτη η ΕΚΤ πρέπει να ενημερώσει τις αγορές και τις κυβερνήσεις αν θα κινηθεί και στα δύο μέτωπα ταυτόχρονα, ή όχι. Θα κάνει το χρήμα «ακριβότερο» με μία νέα αύξηση επιτοκίων από 0,5% (έως και 0,75%) και θα αποφύγει να μειώσει την ρευστότητα (GT) ή θα προχωρήσει με τον συνδυασμό και των δύο, ήτοι «ακριβότερο» και «λιγότερο» χρήμα.
Οι εκτιμήσεις ορισμένων αναλυτών στις ΗΠΑ καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι για την Ευρώπη - σ' αυτή την συγκυρία - η αύξηση του κόστους του χρήματος δεν θα κάνει τόση ζημιά, όση η συρρίκνωση της διαθέσιμης ρευστότητας (GT).
Με το φυσικό αέριο να ακριβαίνει 35% και το πετρέλαιο να ξαναπαίρνει σταδιακά την ανιούσα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ακόμα και οι «πλουσιότερες» όπως της Γερμανίας, ή των Σκανδιναβικών χωρών δεν μπορούν να καλύψουν μόνες τους τις πραγματικές ανάγκες.
Ήδη στις Σκανδιναβικές οικονομίες (με εξαίρεση την Νορβηγία) η απειλή της χρεοκοπίας των ενεργειακών ομίλων (μιλούν για μία νέα στιγμή Lehman στην Ευρώπη) υποχρέωσε τις κυβερνήσεις σε ενεργοποίηση μεγάλων προγραμμάτων στήριξης, ενώ στην Γερμανία η κυβέρνηση Σολτς έβαλε στο τραπέζι ένα πακέτο μεγαλύτερο από 60 δις ευρώ για να καλύψει τις τρύπες στο επιχειρηματικό ισολογισμό και στις ανάγκες επιβίωσης των νοικοκυριών. Την ίδια κατεύθυνση ακολουθούν σταδιακά και οι άλλες κυβερνήσεις, αλλά η κάθε μία με τα δικά της κριτήρια, μέτρα και δυνατότητες. Στο ίδιο πλαίσιο είναι υποχρεωμένη να κινηθεί και η Ελλάδα η οποία συμπαρασύρεται από το ίδιο τσουνάμι ακρίβειας και ανεπάρκειας προμηθειών. Ήδη το κύμα των εθνικής κλίμακας «πακέτων» που είτε ανακοινώνεται είτε ετοιμάζεται, αποκτά διαστάσεις ανάλογες εκείνων της πανδημίας...
Η απόφαση της ΕΚΤ
Μέσα σ' αυτό το περιβάλλον η ΕΚΤ μεθαύριο Πέμπτη πρέπει να επιλέξει τα δικά της βήματα για το πόσο πιο δύσκολη θα κάνει την κατάσταση στην Ευρωζώνη.
Το «αδιέξοδο» που έχει απέναντί της η διοίκηση της ΕΚΤ είναι από την μία η Σκύλλα του πληθωρισμού που συνεχίζει να τροφοδοτείται τόσο από το ενεργειακό όσο και από το επισιτιστικό και από την άλλη την Χάρυβδη της ύφεσης στην οποία βυθίζεται η ευρωοικονομία.
Το «εργαλείο» που έχει στα χέρια της ΕΚΤ μοιάζει να «καίει» σαν κάρβουνο, καθώς η στήριξη της συναλλαγματικής του ισοτιμίας του Ευρώ απέναντι στο δολάριο, θα απαιτούσε από την κα Λαγκάρντ αυξήσεις επιτοκίων ανταγωνιστικές εκείνων της Fed.
Κάτι προφανώς αδύνατον καθώς θα κατέστρεφε εν μια νυκτί την αποτελεσματικότητα των πακέτων που έχουν δρομολογήσει οι κυβερνήσεις της...
Το ΔΝΤ μέσα σ' αυτό το χάος κάνει τις δικές του προτάσεις. Προτείνει στην Ε.Ε. να προχωρήσει σε εκδόσεις ευρω-χρέους με την υπογραφή της Κομισιόν και να στηρίξει τα εθνικά δημοσιονομικά προγράμματα, επιτρέποντας έτσι στην ΕΚΤ να «περιορίσει» περισσότερο αξιόπιστα την νομισματική πολιτική της.
Μια τέτοια πρόταση θα μπορούσε βέβαια να συζητηθεί στα σοβαρά, αν ήδη η τρέχουσα κατάσταση δεν είχε ενισχύσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό της Ε.Ε. και δεν τροφοδοτούσε την ανεμπιστοσύνη για τις εξελίξεις της επόμενης μέρα στο ευρωπαϊκό εγχείρημα του Ευρώ...
