Los deliveristas del mondo και το μεγάλο παιχνίδι

Η ιδέα να βρεθούμε την Κυριακή το πρωί στο εξοχικό της Ελένης λίγο έξω από το Λαύριο άρεσε σε όλους στην παρέα.

Κυριακή πρωί ξεκίνησα για το Λαύριο, αλλά τελικά χρειάστηκε δύο φορές να τηλεφωνήσω για να βρω το σημείο που έπρεπε να φτάσω. Ακόμα δεν έχω καλές σχέσεις με το GPS και δεν είναι λίγες οι φορές που αυτό μου κοστίζει χρόνο και ταλαιπωρία…

Έφτασα τελευταίος μετά απ’ όλα αυτά. 

Τόσο ο κ. Χ όσο και ο κ. Ψ ήταν ήδη καθισμένοι στην βεράντα στο μικρό εξοχικό της Ελένης. 

Μικρό, ίσως και πολύ μικρό, αλλά με μία πολύ καλά τοποθετημένη βεράντα και με εξαιρετικό προσανατολισμό προς την θάλασσα καιτην διαδρομή του ήλιου.

Στην ερώτηση της Ελένης για το αν θα πάμε πρώτα για μπάνιο και μετά θα πιούμε τα ουζάκια μας – ούζο και όχι ρακί μας είχε προειδοποιήσει η Ελένη – η απάντηση ήταν ομόφωνη «άσε το μπάνιο γι’ αργότερα…». 

Το αφήσαμε, αλλά όταν ήρθε το… αργότερα, το μετανιώσαμε γιατί η θάλασσα ήταν στα καλύτερά της και μείς με τα όσα είχαμε …κατεβάσει ήταν αδύνατο να μετακινηθούμε προς την θάλασσα παρά το ότι ήταν δίπλα μας. 

Η κουβέντα ξεκίνησε με τις εκφράσεις θαυμασμού του κ. Ψ για το μικρό εξοχικό της Ελένης – δεν είχε ξαναβρεθεί σ’ αυτό – και κυρίως για τον κήπο της, μικρός κι αυτός με 6 – 7 δεντράκια και πολλά λουλούδια. Έδειχνε ότι κάποιος τον φρόντιζε με πολύ προσοχή συχνά.
Μετά το δεύτερο ουζάκι διπλής απόσταξης από την Μυτιλήνη, ο κ. Ψ που ήταν στα κέφια του, γύρισε την κουβέντα σε ένα θέμα που φαινόταν ότι τον είχε ενθουσιάσει, την υπόθεση της efood και τις μεγάλες ανατροπές που είχαν συμβεί με τα delivery boy’ s όπως αποκαλούσε τους εργαζόμενους τους κλάδου. 

«Πιστεύω ότι αυτό δεν το είχε προβλέψει κανείς, σε ένα κλάδο που η υψηλή τεχνολογία, με τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες και η πιο εντατική «χειρωνακτική» εργασία ανακατεύονται όσο πουθενά αλλού, τελικά η τεχνολογία δεν κατάφερε να κυριαρχήσει…» είπε δείχνοντας τον ενθουσιασμό του. «Και να δεις που θα υποχρεωθούν να ακολουθήσουν όλες οι εταιρείες του κλάδου» πρόσθεσε περιμένοντας φανερά να ακούσει το σχόλιο του κ. Χ. 

Αυτός που απάντησε όμως δεν ήταν ο κ. Χ, αλλά η Ελένη η οποία μόλις είχε αποθέσει στο τραπέζι άλλο ένα γύρο με πιατάκια γεμάτα θαλασσινά και μία σαλάτα δικής της έμπνευσης με βάση το αβοκάντο και τις ελιές, ένα περίεργο αλλά γευστικά ενδιαφέρον μείγμα. 
«Σωστή η παρατήρηση, αλλά δεν νομίζω ότι θα είναι τόσο εύκολο. Τα δίκτυα με τις ηλεκτρονικές πλατφόρμες είναι μία πολύ σκληρή κατάσταση και με πολύ γρήγορη συγκέντρωση δύναμης στις διανομές. Μη ξεχνάς ότι αν έγινε αυτό που έγινε με την efood, ήταν γιατί αντέδρασε ο κόσμος μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα, ο καθένας βλέπει με μεγάλη συμπάθεια τα delivery boy’s, όπως τα λες και τα οποία είναι πλέον και girls, αλλά και μεσήλικες που δουλεύουν με όλες τις καιρικές συνθήκες. Και δεν συμβαίνει παντού αυτό που έγινε στην Ελλάδα. Θα είδες ότι στην Νέα Υόρκη παρενέβει ο Δήμος αν δεν κάνω λάθος και πέρασε νομοθεσία για να προστατέψει έστω και στοιχειωδώς τις συνθήκες εργασίας και τις συμβάσεις τους. Και στην Νέα Υόρκη τα κοινωνικά δίκτυα δεν μπορείς να πεις ότι είναι λιγότερο παρεμβατικά από ότι στην Ελλάδα… Κατά την γνώμη μου το μέτωπο μόλις τώρα άνοιξε και θα είναι αμφίρροπο…».

Ο κ. Χ παρακολουθούσε με προσοχή και φαινόταν να συμφωνεί με την Ελένη. Όταν εκείνη σταμάτησε να μιλάει γι΄ αυτό, παρατήρησε πως συμφωνεί μ’ αυτό που λέει η Ελένη, αλλά πρόσθεσε ότι υπάρχουν πολλές άλλες πλευρές σ’ αυτή την ιστορία που αξίζουν προσοχής. 
«Πρώτα – πρώτα» είπε, «πρέπει να καταλάβει κανείς τι αντιπροσωπεύει αυτός ο κλάδος και γιατί έχει σημασία αυτό που έγινε. Θα έλεγα ότι δεν πέφτει κανείς έξω αν παρομοιάσει κανείς τον κλάδο αυτό με τον κλάδο των οικοδόμων την δεκαετία του 60’. Τότε όποιος δεν είχε δουλειά θα έβρισκε μερικά μεροκάματα στην οικοδομή που γινόταν οργασμός για τους γνωστούς λόγους… Τώρα μέσα στην πανδημία και στην οικονομική δυσπραγία των τελευταίων ετών η διανομή με τα μηχανάκια γνώρισε μία εκρηκτική επέκταση, αλλά αυτό θα γινόταν και χωρίς την πανδημία. Η πανδημία συνταίριαξε να το πω έτσι την ανάγκη για δουλειά με την απότομη επέκταση του κλάδου. Αν δεν κάνω λάθος στο λεκανοπέδιο αττικής πρέπει να υπάρχουν πάνω από 90 χιλιάδες εργαζόμενοι σ’ αυτό το κομμάτι. Και δεν είναι η διανομή στο σουβλάκι και την πίτσα, είναι και το χέρι που οι πλατφόρμες αυτές βάζουν στα δίκτυα πελατών στα καταστήματα και τις εταιρείες στις οποίες κάνουν διανομή, από τα Σούπερ Μάρκετ μέχρι κάθε είδος εμπορεύματος. Αυτή η πλευρά είναι τόσο σημαντική για τις πλατφόρμες αυτές για το μέλλον περισσότερο από όσο είναι η διεύρυνση της τρέχουσας διανομής και της προμήθειας γι’ αυτή… Είναι το πελατολόγιο των πελατών τους που μετράει και αυτό καμία από τις μεγάλες πλατφόρμες δεν μπορεί να το διακινδυνεύσει για να κρατήσει τα κόστη της εργασίας χαμηλά με το freelancing…» είπε ο κ. Χ και άπλωσε το χέρι στην σαλάτα που φαινόταν ότι του άρεσε πολύ. 

«Δεν σε κατάλαβα» είπε ο κ. Ψ, «τι εννοείς με το πελατολόγιο των πελατών τους;». 

«Εννοώ» απάντησε μετά από λίγα δευτερόλεπτα ο κ. Χ και αφού είχε καταπιεί την σαλάτα, «ότι μία ηλεκτρονική πλατφόρμα, που συνεργάζεται για παράδειγμα με μία εταιρεία πώλησης ενός προϊόντος για την διανομή τους στους πελάτες, αποκτά σιγά σιγά την λίστα των πελατών της εταιρείας που εξυπηρετεί. Και αυτό σημαίνει ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα μπορεί να συσσωρεύσει τέτοιες πολύτιμες λίστες τις οποίες μπορεί είτε να πουλήσει σε άλλες εταιρείες είτε να χρησιμοποιήσει για να επεκτείνει τις εργασίες της στον τομέα αυτό, η ίδια η πλατφόρμα… Και αυτό ήδη γίνεται σε διεθνή κλίμακα. Καταλαβαίνεις λοιπόν ότι οι delivery boy’s όπως τους αποκαλείς είναι πολύτιμοι όχι μόνο γιατί συλλέγουν τις προμήθειες της διανομής στα σουβλάκια ή τις πίτσες, αλλά πολύ περισσότερο γιατί γνωρίζουν τι πουλάει ποιος που… Αυτός είναι ο θησαυρός που συγκεντρώνεται στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες».

«Θεός και κύριος» ακούστηκε να λέει ο πραγματικά άθεος κ. Ψ, «αυτή την πλευρά δεν την είχαν καταλάβει, είναι πραγματικά κρίσιμο αυτό που λες». 

«Ε! Δεν είναι και μυστικό αυτό» παρατήρησε η Ελένη. «Γίνεται μάχη γι’ αυτό διεθνώς, δεν είναι καινούργιο…». 
Ακολούθησαν μερικά δευτερόλεπτα χωρίς να μιλάει κανείς και ξαφνικά έγινε ο... χαμός. 

Από την πόρτα της αυλής ξεχύθηκαν προς την βεράντα δύο πιτσιρίκια και δύο σκυλάκια φωνάζοντας και γαυγίζοντας. 

Γυρίσαμε ξαφνιασμένοι μια προς την αυλή μία προς την Ελένη, για να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Εκείνη είχε μείνει άφωνη αλλά φαινόταν στο πρόσωπό της ότι είχε ξαφνιστεί. Αλλά με ευχάριστο τρόπο. Μετά βέβαια συνειδητοποίησε πως μόλις είχε λήξει κάθε περιθώριο για να συνεχίσει η ήσυχη κουβέντα μας… 

Τα πιτσιρίκια ήταν τα εγγονάκια που είχαν έρθει με την κόρη της απροειδοποίητα. 

«Αχ, δεν ήξερα ότι θα ήσασταν εδώ, ήρθαμε για μπάνιο» είπε η κόρη της καθώς μας χαιρετούσε και κάναμε τις γνωριμίες. 
«Ναι αλήθεια είναι δεν σαν είχα τηλεφωνήσει» είπε η Ελένη. 

Η χαρούμενη φασαρία βέβαια είχε πάρει άλλες διαστάσεις, γιατί το παιχνίδι στο κήπο και στην βεράντα με τα θορυβώδη και ζωηρά σκυλάκια είχε αλλάξει την ατζέντα της παρέας… 

Η μόνη κουβέντα που έγινε στην συνέχεια ήταν για το ποιος θα πάρει κεφάλι στις γερμανικές εκλογές. 

Μπήκαν και στοιχήματα, ο κ. Ψ έπαιξε στον Όλαφ Σόλτς, ο κ. Χ έπαιξε την διαφορά στον πόντο και η κόρη της Ελένης που δεν έλεγε να φύγει με τα μικρά για μπάνιο, επέμενε στην πρόεδρο των Πρασίνων.

Εγώ έπαιξα τo... σίγουρο, τρικομματική κυβέρνηση.

Γ. Αγγέλης