Ροή
Το Casa de Papel έριξε και επίσημα αυλαία μετά από πέντε σεζόν, με τα τελευταία επεισόδια να ανεβαίνουν στο Netflix την Παρασκευή (3/12). Σε αυτά είδαμε τη συμμορία με τις μάσκες του Νταλί να φέρουν εις πέρας τη μεγαλύτερη ληστεία, που έχει γίνει ποτέ, αλλά και τον Καθηγητή να τα «παίζει» όλα για όλα, προκειμένου να πετύχει το σχέδιό του.
Ένα σχέδιο, μάλιστα, το οποίο όπως ακούσαμε στο τελευταίο επεισόδιο της ισπανικής σειράς, βασίστηκε αρκετά στο ελληνικό παράδειγμα. Τι εννοoύμε; Ας αφήσουμε καλύτερα τον Καθηγητή να το περιγράψει, όπως ακριβώς το έκανε και στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του.
«Οι χρηματαγορές λειτουργούν όπως ένα καζίνο. Τζογάρεις στα πάντα. Άνοδος χρηματιστηρίων, πτώση σιταριού ή κατάρρευση μιας χώρας. Στοιχηματίζεις και βγάζεις πολλά λεφτά. Απολύτως νόμιμα. Και τι θα προσφέρουμε στις κεφαλαιαγορές και στους οργανισμούς σε αναζήτηση θύματος για να βγάλουμε κέρδος;
Εχέγγυο. Μόλις πούμε ότι ο χρυσός βγήκε από την τράπεζα, θα ποντάρουν ενάντια στην Ισπανία. Συγχρόνως, ο πανικός θα οδηγήσεις τους επενδυτές σε μαζική πώληση ισπανικών χρεών και μετοχών, προκαλώντας κατάρρευση στο χρηματιστήριο. Και το πιο σημαντικό, τα ασφάλιστρα κινδύνου θα εκτιναχθούν πάνω από 800 μονάδες. Τι σημαίνει αυτό;
H Ισπανία δεν θα μπορεί να δανειστεί από τις αγορές, γίνεται αφερέγγυα και χρεοκοπεί. Κι αυτό το ντόμινο θα ασκήσει τεράστια πίεση στην κυβέρνηση. Και μόνο εμείς θα μπορούμε να το σταματήσουμε με μία κίνηση. Επιστρέφοντας τον χρυσό». Την ανάλυση του Καθηγητή διέκοψε ο Ντένβερ, ο οποίος είχε ενστάσεις. «Λες ότι η ζωή μου εξαρτάται από ένα ποντάρισμα. Αν δεν γίνει τι θα συμβεί;», με τον Καθηγητή να απαντά με σιγουριά πως «πάντα συμβαίνει. Όπως στην Ελλάδα. Είναι η φύση του συστήματος. Είναι σχεδιασμένο να αντιδρά έτσι. Και είναι αναμενόμενο».
Σε εκείνο το σημείο αποκάλυψε με λίγα λόγια πως για να ολοκληρωθεί η Τέλεια Ληστεία, μελέτησε την ελληνική οικονομική κρίση του 2010 επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ. Την αδυναμία δηλαδή του ελληνικού δημοσίου να δανειστεί με χαμηλά επιτόκια από τις διεθνείς αγορές, με συνέπεια και την αδυναμία του να σταθεί αντάξιο στις υποχρεώσεις του. Κάτι που είχε ως αποτέλεσμα την αποτυχία αποπληρωμής χρέους, όπως τα ομόλογα που έληγαν στις αρχές του 2010. Η κρίση, στη συνέχεια, είχε και κοινωνικές επιπτώσεις με την ανεργία και τις τιμές να αυξάνονται, εν αντιθέσει με το βιοτικό επίπεδο και τα εισοδήματα, που μειώθηκαν.
Βλέποντας όλα αυτά, ο Καθηγητής ήξερε πόσο σημαντικό ήταν για τις ισπανικές αρχές να επιστραφεί ο χρυσός στην Τράπεζα της χώρας. Ακόμη κι αν αυτός ο χρυσός ήταν στην ουσία ορείχαλκος. Ρίσκαρε και κέρδισε, γιατί «έτσι λειτουργεί το σύστημα».
