Ροή
Η Καταστροφή των Παλαιστινίων είναι ένα συνεχές δράμα που έζησαν και ζουν τόσο οι Παλαιστίνιοι στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη όσο και η εξόριστη διασπορά ακόμη και σήμερα. Σε αυτό το δράμα η Διεθνής Κοινότητα παραμένει απλώς θεατής. Ο όρος «Καταστροφή» (αραβ. «Νάκμπα») αναφέρεται στην βίαιη Έξοδο 700.000 Παλαιστινίων από τη γη τους το 1947 και το συστηματικό ισραηλινό σχέδιο εκδίωξης των Παλαιστινίων από τη χώρα τους σε όλη τη μακρά διαδικασία που διαμορφώθηκε ήδη τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
Το Ισραήλ χρησιμοποιεί την κατεδάφιση των σπιτιών και την καταστροφή ως μια μορφή συλλογικής τιμωρίας κατά των παλαιστινιακών οικογενειών. Αυτή η μακρόχρονη πολιτική ήταν το σήμα κατατεθέν της στρατιωτικής κατοχής, ξεκινώντας αμέσως μετά την κατάληψη του 1967, όταν το Ισραήλ κατεδάφισε 6000 παλαιστινιακά σπίτια. Από την αρχή της κατοχής του, το Ισραήλ έχει κατεδαφίσει και βομβαρδίσει τουλάχιστον 45.000 παλαιστινιακά σπίτια με διάφορα προσχήματα.
Το θέμα της κατεδάφισης σπιτιών και εκτόπισης είναι ιδιαίτερα σημαντικό στην κατεχόμενη Ανατ. Ιερουσαλήμ, όπου το Ισραήλ εφαρμόζει διάφορες πολιτικές που αποσκοπούν στη μείωση του αριθμού των Παλαιστινίων κατοίκων της πόλης και την αλλαγή του πολιτιστικού και δημογραφικού χαρακτήρα της. Από το 1967, το Ισραήλ έχει κατεδαφίσει τουλάχιστον 2.000 σπίτια Παλαιστινίων στην Ιερουσαλήμ και μόνο.
Το 2013, υπήρξε μια αύξηση της τάξης του 43% σε ισραηλινές κατεδαφίσεις παλαιστινιακών κατοικιών σε όλη την η Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ιερουσαλήμ, από τις ισραηλινές δυνάμεις και 74% αύξηση των κρουσμάτων εκτοπισμού σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος.
Σε αυτή την κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και του Διεθνούς Δικαίου, η ευθύνη της Διεθνούς Κοινότητας στην πράξη και οι ενέργειες της για την προάσπισή τους υπαγορεύεται από τις γνωμοδοτήσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου που αναφέρεται και σε άλλα θέματα συναφή με τους εκτοπισμούς και την καταστροφή παλαιστινιακών οικιών, όπως τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου από το Ισραήλ μέσω της κατασκευής του Τείχους και του συναφούς καθεστώτος του. Είναι αλήθεια όμως ότι η θεωρία της ευθύνης της Διεθνούς Κοινότητας σπάνια γίνεται πράξη. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, υπήρξαν κάποια βήματα τα οποία αρχίζουν να δείχνουν σημάδια της εφαρμογής του διεθνούς δικαίου σε σχέση με την κατάσταση στην Παλαιστίνη, κάτι που δείχνει ότι η ευθύνη της Διεθνούς Κοινότητας δύναται να εφαρμοστεί στην πράξη, και πως μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω. Η Καταστροφή της Παλαιστίνης πρέπει να δώσει την θέση της στην Αναγέννησή της μέσω της ίδρυσης Ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κράτους, εξέλιξη θετική προς την διεθνή ασφάλεια και γεωπολιτική σταθερότητα της Αν. Μεσογείου.
