Ροή
Η παγκόσμια παραγωγή πλαστικών αποβλήτων με την παγκόσμια αγορά διαχείρισης πλαστικών απορριμμάτων να διευρύνεται επίσης με ικανοποιητικούς ρυθμούς και να εκτιμάται ότι θα αυξηθεί περίπου 39,44 δισεκατομμύρια δολάρια έως το 2028, με CAGR περίπου 2,9 % μεταξύ 2022 και 2028.
Όμως, μόνο το 2% των πλαστικών αποβλήτων που παράγονται παγκοσμίως αποτελεί αντικείμενο εμπορίας με την Ευρώπη να αποτελεί το μεγαλύτερο εξαγωγέα. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, η Ευρώπη εξάγει σχεδόν το 80% των εμπορευόμενων πλαστικών απορριμμάτων παγκοσμίως. Ωστόσο, δεδομένου ότι τα περισσότερα εξάγονται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, είναι επίσης η μεγαλύτερη περιοχή εισαγωγής. Και αυτή η ιδιαιτερότητα δεν αφορά μόνο στην Ευρώπη. Όπως φαίνεται, οι συναλλαγές γίνονται εντός των ορίων της κάθε ηπείρου και μεταξύ των κρατών που την απαρτίζουν και όχι διηπειρωτικά.
Αν και τα περισσότερα πλαστικά απόβλητα ανακυκλώνονται εντός χωρών παραγωγής, η εξαγωγή εφεδρικών απορριμμάτων συντελεί στη μείωση του κόστους της διαχείρισης ενός μέρους των εκπομπών και μειώνει την πίεση στις τοπικές εγκαταστάσεις ανακύκλωσης και τους χώρους υγειονομικής ταφής.
Η εισαγωγή πλαστικών, από την άλλη πλευρά, έχει επίσης ορισμένα οικονομικά οφέλη. Η επαναχρησιμοποίηση ανακυκλωμένων πλαστικών σε αγαθά είναι μια πολύ φθηνότερη επιλογή για βιομηχανίες που διαφορετικά θα βασίζονταν στην αγορά πρόσφατα κατασκευασμένων ακριβών πλαστικών. Παράλληλα, πολλές χώρες διαφέρουν όσον αφορά τις δυνατότητες και ανάγκες ανακύκλωσης πλαστικών, επομένως, ενώ μπορεί να εξάγουν ορισμένα πλαστικά απόβλητα, εισάγουν επίσης άλλα χρήσιμα.
Έρευνες διαπίστωσαν μάλιστα ότι οι υψηλότερες εισαγωγές πλαστικών απορριμμάτων επηρέασαν θετικά την οικονομική ανάπτυξη πολλών χωρών χαμηλού εισοδήματος, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι αυτές διεξάγονται υπό τις κατάλληλες συνθήκες. Γιατί, όταν τα κράτη εξάγουν μη χρησιμοποιήσιμα και μη ανακυκλώσιμα μολυσμένα πλαστικά, αυτές οι ίδιες χώρες χαμηλού εισοδήματος μπορεί να δουν το κόστος της ζημιάς του οικοσυστήματος στο τέλος του κύκλου ζωής τους να υπερτερεί των οικονομικών οφελών.
Σύμφωνα με τη στατιστική βάση δεδομένων εμπορίου αγαθών του ΟΗΕ (UN Comtrade), οι κορυφαίοι εξαγωγείς πλαστικών απορριμμάτων στον κόσμο το 2020 ανήκουν στην Ευρώπη με τη Γερμανία να βρίσκεται στην κορυφή εξάγοντας 854 εκατομμύρια κιλά, κυρίως στην Ολλανδία, την Πολωνία, την Αυστρία, την Ελβετία, την Τουρκία και τη Μαλαισία στις οποίες και βασίζεται για τη διαχείριση αυτών των πλαστικών απορριμμάτων.
Στην Ασία, οι μεγαλύτεροι εξαγωγείς είναι η Ιαπωνία, η οποία συναλλάσσεται κυρίως με άλλες ασιατικές χώρες, όπως η Μαλαισία, το Βιετνάμ, η Ταϊλάνδη και η Κορέα. Το 2020, η Ιαπωνία ήταν ο δεύτερος μεγαλύτερος εξαγωγέας πλαστικών απορριμμάτων στον κόσμο με αποστολές 821 εκατομμυρίων κιλών.
Τρίτη σε αυτή τη λίστα είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η χώρα εκτιμάται ότι εξήγαγε περισσότερα από 600 εκατομμύρια κιλά πλαστικών απορριμμάτων το 2020, και ενώ το μεγαλύτερο μέρος εμπορεύτηκε με τον Καναδά, ένα μέρος κατευθύνθηκε επίσης στο Μεξικό, τη Μαλαισία, το Βιετνάμ, την Ινδία, το Χονγκ Κονγκ και την Ινδονησία.
Από την άλλη, η Μαλαισία και η Τουρκία έχουν γίνει οι μεγαλύτεροι εισαγωγείς πλαστικών απορριμμάτων στον κόσμο.
Πώς αλλάζει το τοπίο στο εμπόριο πλαστικών απορριμμάτων
Μέχρι το 2017, η Κίνα ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς πλαστικών απορριμμάτων στον κόσμο, αλλά το 2018, επέβαλε απαγορεύσεις εισαγωγών σε 24 είδη ανακυκλώσιμων απορριμμάτων και οι εισαγωγές πλαστικών απορριμμάτων τους μειώθηκαν κατά πάνω από 95% μέσα σε ένα χρόνο.
Το 2019, 187 κράτη υπέγραψαν μια διεθνή συνθήκη που ονομάζεται Σύμβαση της Βασιλείας για τον έλεγχο της διασυνοριακής διακίνησης επικίνδυνων αποβλήτων και τη διάθεσή τους. Με στόχο την αντιμετώπιση των κενών στη διάθεση πλαστικών απορριμμάτων, αυτή η συνθήκη περιορίζει τα συμμετέχοντα κράτη από το να εμπορεύονται πλαστικά απορρίμματα διεθνώς, εκτός εάν δεν διαθέτουν επαρκή ικανότητα ανακύκλωσης ή διάθεσης.
Κατά την τελευταία δεκαετία, το παγκόσμιο εμπόριο πλαστικών έχει πράγματι μειωθεί τρομερά και εκατομμύρια τόνοι πλαστικού εξακολουθούν να υπόκεινται σε κακοδιαχείριση με επιβλαβείς συνέπειες για το περιβάλλον και την παγκόσμια υγεία.
