Με ΠΑΣΟΚ το Πάσχα κλείναμε για Μύκονο από Χριστούγεννα

Πού είναι το Πάσχα το ωραίο το πασοκικό, με τα ΙΧ ουρά στα διόδια, τα πλοία γεμάτα, και το αεροπλάνο για Μύκονο κλεισμένο από τα Χριστούγεννα…Πού είναι το Πάσχα μας, με πρώτη είδηση το ρουκετοπόλεμο στην Χίο, και μόνη έγνοια που θα πετύχουμε το σωστό το τσουρέκι, και την σωστή Luis Vuitton στην Βουκουρεστίου με το δώρο. Άντε βρε. Να’ ναι καλά ο Πρωθυπουργός μας, να τα φτιάξει, για να ‘ρθουμε εμείς μετά, που ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. 

Είπα Πρωθυπουργός και δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ στον άγνωστο συνεργάτη που σκέφτηκε να τον στείλει στο εκκλησάκι του Ιπποκράτειου την Μεγάλη Παρασκευή, μόνο κι απέριττο μαζί με τον γιο του Κωνσταντίνο. Πώς λέμε καμία σχέση με τον Αλέξη της καρδιάς μας; Καμία όμως. Που άφησε το ωραίο Σούνιο , κι εκείνο το ωραιότατο σπίτι πάνω στην θάλασσα με 500 ευρώ το μήνα, για να ανταλλάξει ευχές με τους σκληρά εργαζόμενους στο Λαϊκό Νοσοκομείο ανήμερα της Κυριακής του Πάσχα, αλλά δεν…Δεν, μάνα μου.. δεν… λέμε.

Μόνο και μόνο που συγκεντρώθηκε ο σύλλογος των εργαζομένων, σκληροί συνδικαλιστές, και του έλεγαν για μονιμοποιήσεις, κι αυτός τους έλεγε  για 8ωρο, για «ένα νέο και ισχυρό ΕΣΥ που θα δίνει προτεραιότητα στους ανθρώπους του» και για  «συλλογική ανάσταση που δεν θα έρθει από μόνη της, θα έρθει με αγώνες και διεκδικήσεις», φτάνει. Η φωτογραφία μιλάει από μόνη της: οι εργαζόμενοι παραταγμένοι στην σειρά κι ο Αλέξης Τσίπρας ‘απέναντί’ τους. Καθόλου δεν μ’ άρεσε. Στο δε πασχαλιάτικο μήνυμα, τον έβαλαν εντελώς «ξύλινα» να το διαβάσει, ενώ δεν είχαμε καμία οικογενειακή στιγμή αυτές τις μέρες. Πρόεδρε κάνε κάτι αυθόρμητο , άσε την καρδιά σου να νιώσει. 

Ωραία τελειώσαμε με τους βασικούς Αρχηγούς. Τι μένει; Οι απλοί υπουργοί και βουλευτές. Εμένα μ’ αρέσει πολύ στους Δελφούς, δεν κουνάω ρούπι. Μασουλάω τα φύλλα μου και χαίρομαι την φύση που οργιάζει. Αλλά βλέποντας πάντα μπροστά και μελλοντικά με λυπεί να βλέπω υπουργούς και βουλευτές να καταπιέζονται στην Αθήνα μέρες που ‘ναι. Ούτε η Ντόρα τελικά πήγε Χανιά, κι ας έλεγε. Ούτε καν ο Βρούτσης Νάξο. Κι αυτός Αθήνα έμεινε. Χαρήκατε τώρα; Ούτε ο Σταϊκούρας Λαμία, που έχουν ωραία κατσικάκια και αρνάκια. Κι αυτός εδώ. Μόνο η Κατερίνα η Μονογιού χάρηκε την Μύκονο που είναι η τόπος καταγωγής και εκλογική περιφέρεια μαζί. Αλλά έχω μια υποψία ότι η νεαρά βουλευτής δεν ξεκούνησε ποτέ από εκεί. Την είπα την κακία μου και ησύχασα. 

Έχω κι άλλη φυσικά. Μεγάλη Πέμπτη - Μεγάλη Παρασκευή ποιοι έμειναν στις επάλξεις του εμβολιασμού; Ο ντούρασελ Μάριος Θεμιστοκλέους! Οι άλλοι σιωπηρώς, άλλος από ‘δω κι άλλος από ‘κει, την έκαναν κοινώς. 

Έλαβα πάμπολες πασχαλινές κάρτες αυτές τις μέρες. Λοιπόν βρήκα έναν τρόπο να ξεχωρίσω τους συριζαίους απ' τους δεξιούς: οι συριζαίοι , έχουν την λέξη Αλληλεγγύη στην κάρτα. Καμιά φορά το «σπάνε», όπως ο σύντροφος Κουρουμπλής με τις λέξεις «συλλογικότητα» και «αδελφοσύνη». Οι δεξιοί πάλι, πφφ τίποτα ιδιαίτερο. 

Πάσχα, Πάσχα αλλά είχαμε και την πολιτική κόντρα μεγατόνων μεταξύ Μαρίας Αντωνίου και Κατερίνας Νοτοπούλου. Το Κατερινάκι εξεμάνη για την «αήθη επίθεση» εναντίον της του Μεγάλο Σάββατο από την, «κατά τ’ άλλα «άφαντη» επικεφαλής του Γραφείου Πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη, Μαρία Αντώνιου». «Λυπάμαι βαθιά για το ιταμό αυτό επίπεδο πολιτικού ήθους και λόγου» τόνισε η ωραία Κατερίνα. Η κ. Αντωνίου αποκάλεσε  «ρουσφέτι» το θεσμό του Πρωθυπουργικού Γραφείου στη Θεσσαλονίκη. 

Μόνο και μόνο πάντως, επειδή  ενσωμάτωσε στον πολιτικό της λόγο την Βενιζέλεια λέξη «ιταμό» , η στήλη είναι με την Κατερίνα την Α’ Επικεφαλής του Γραφείου Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη. Όσο για την Μαρία Αντωνίου, ένα έχω να πω: όσα Γραφεία Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη κι αν αναλάβει, αν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει έναν Ζήση Τζηκαλάγια στην εκλογική της περιφέρεια, δεν θα ξανα- ασχοληθώ.

Χριστιανικές ευχές ολούθε 

Η Πυθία