Μεσοπρόθεσμα κρατών - μελών: Τίποτα δεν έχει τελειώσει, μέχρι όλα να τελειώσουν

Ξεκινάμε με μία εύλογη παραδοχή. Η Ελλάδα είναι από εκείνα τα κράτη – μέλη που πέτυχε να προσαρμοστεί (και συνεχίζει να το κάνει) σχετικά γρήγορα και ομαλά στη νέα ευρωπαϊκή δημοσιονομική πραγματικότητα.

Κατά την άποψή μου για δύο λόγους.

Πρώτον, γιατί έχει πρόσφατη τη δύσκολη διαπραγματευτική εμπειρία της προηγούμενης δεκαετίας και δεύτερον, γιατί υπάρχουν 2-3 ικανοί άνθρωποι που συνεχίζουν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς να καλούνται να αντιμετωπίσουν την ισχυρή πίεση του πολιτικού κόστους. Μέχρι πρόσφατα, είχαμε πολύ περισσότερο την ανάγκη δραστηριοποίησης τέτοιων ανθρώπων αλλά σήμερα που (ευτυχώς) δεν είμαστε αντιμέτωποι με τη χρεοκοπία, τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Τόσο, που να δυσφορούν ορισμένοι όταν ο Έλληνας πρωθυπουργός (ο σημερινός αλλά μην περιορίζεστε σε πρόσωπα και εποχές) υποστηρίζει ότι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός και ο υπερβολικός δανεισμός, δεν αποτελούν επιλογή. Κατά την άποψή μου, αυτό θα έπρεπε να είναι βασική παράμετρος της επικείμενης προσπάθειας αναθεώρησης του Συντάγματος, αλλά δεν είναι της παρούσης…

Αυτό που είναι της παρούσης, σχετίζεται με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα της χώρας, το οποίο εντάσσεται πλέον στο νέο πλαίσιο των δημοσιονομικών κανόνων της ΕΕ. Η χώρα έχει κατά πως φαίνεται εξαντλήσει κάθε δημοσιονομικό περιθώριο δαπανών και -σε πρώτο χρόνο- έχει καταλήξει σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η δουλειά, ωστόσο, δεν έχει ολοκληρωθεί και αυτό δεν σχετίζεται με την ελληνική πλευρά.

Το σύνολο των σχεδίων κάθε κράτους-μέλους θα είναι πλέον προσβάσιμα σε όλους. Ανοικτά και… διαφανώς. Κάθε κράτος-μέλος θα έχει γνώση των επιτρεπόμενων δαπανών του άλλου. Αυτό σημαίνει ότι αν μία δαπάνη είναι εγκεκριμένη σε ένα κράτος - μέλος, είναι απίθανο να μην εγκριθεί σε κάποιο άλλο, εφόσον αυτό το ζητήσει. Ή τουλάχιστον, κράτη-μέλη με το ίδιο δημοσιονομικό προφίλ δεν μπορεί παρά να έχουν την ίδια αντιμετώπιση στα δημοσιονομικά περιθώρια δαπανών.

Αυτό, προφανώς, και το γνωρίζουν εξαρχής τα στελέχη της DG ECFIN που διαπραγματεύονται με τα υπουργεία οικονομικών κάθε χώρας. Επειδή, ωστόσο, ο διάβολος κρύβεται… στις λεπτομέρειες, η εμπειρία δείχνει ότι ποτέ και τίποτα δεν μπορεί να είναι οριστικό, μέχρι να οριστικοποιηθούν όλα. Και για να μην κινδυνολογούμε, οι τρέχουσες πιθανότητες λένε… ότι η Ελλάδα δεν είναι από τις χώρες που πρέπει να ανησυχούν.