Διέξοδο στην εκλογή του νέου προέδρου της Δημοκρατίας προσπαθεί να βρει για τρίτη μέρα η Ιταλία, καθώς όπως όλα δείχνουν η υποψηφιότητα του Μάριο Ντράγκι έχασε την αρχική της δύναμη, κυρίως εξαιτίας της ευρύτερης διαπραγμάτευσης με τα πολιτικά κόμματα.
Σύμφωνα με την Deutsche Welle, ο Ντράγκι, σε περίπτωση που εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλει να μπορεί να επιλέξει αυτόνομα τον νέο πρωθυπουργό και τα μέλη της κυβέρνησης, όπως ορίζει το σύνταγμα. Οι πολιτικές δυνάμεις όμως και κυρίως η Λέγκα του Σαλβίνι, του ζητούν από τώρα συγκεκριμένες δεσμεύσεις.
Η συντηρητική παράταξη έχει προτείνει τα ονόματα του πρώην προέδρου της γερουσίας, Μαρτσέλο Πέρα, του πρώην δικαστικού Κάρλο Νόρντιο και της επιχειρηματία και πρώην υπουργού Παιδείας του Μπερλουσκόνι, Λετίτσια Μοράτι, με στόχο να εξασφαλιστεί μια ευρύτερη συναίνεση. Η κεντροαριστερά όμως μέχρι τώρα θεωρεί ότι, έστω και αν πρόκειται για πρόσωπα άξια σεβασμού, δεν αποτελούν την επιθυμητή λύση.
Mία νέα, ανεπίσημη, γυναικεία υποψηφιότητα
Σύμφωνα με την εφημερίδα Corriere della Sera, παράλληλα, υπάρχει και μια άλλη, ανεπίσημη υποψηφιότητα, η οποία όμως δείχνει να είναι πιο ισχυρή. Πρόκειται για την νυν πρόεδρο της γερουσίας, Ελιζαμπέτα Καζελάτι, η οποία προέρχεται από την Φόρτσα Ιτάλια. Αυτό που πολλοί διερωτώνται βέβαια, είναι αν θα καταφέρει να περιορίσει την στενότατη σχέση της με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Διαφορετικά, σύμφωνα και με τον κεντρώο βουλευτή και υφυπουργό παρά την προεδρία της κυβέρνησης Μπρούνο Ταμπάτσι, θα πρέπει όλοι να επιστρέψουν στην αρχική λύση. Να ζητηθεί δηλαδή από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Σέρτζιο Ματαρέλα, από την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων της χώρας να δεχθεί να επανεκλεγεί για μια δεύτερη θητεία. Έστω και αν στη συνέχεια δεν εξαντλήσει όλη την επταετία του. Είναι κάτι που στην Ιταλία θεωρείται σπάνιο, αλλά όχι αδύνατον. Είχε συμβεί ήδη το 2013, με τον τότε πρόεδρο, Τζόρτζιο Ναπολιτάνο.
Θα σήμαινε, βέβαια, ότι τα κόμματα δεν μπορούν να παραμερίσουν τις διαφορές τους, για να βρουν έναν νέο κοινό υποψήφιο. Κάτι που μετά την ανάληψη και της πρωθυπουργίας από τον τεχνοκράτη Μάριο Ντράγκι δεν θα ήταν η καλύτερη διαφήμιση για το πολιτικό σύστημα της χώρας.
