Μεγάλη δυσαρέσκεια επικρατεί στη εγχώρια χρηματιστηριακή κοινότητα για την οδηγία MiFID II, η οποία θα ρυθμίζει τη λειτουργία των χρηματοοικονομικών αγορών της ΕΕ και της Ελλάδος από τις 3 Ιανουαρίου 2018. Τα στελέχη των εγχώριων χρηματιστηριακών εταιρειών περνούν αυτές τις ημέρες από ειδικό σεμινάριο σχετικά με την εφαρμογή της MiFID II και όπως έχει καταδειχθεί η οδηγία έρχεται να φορτώσει με πρόσθετα κόστη τις ήδη ασθμαίνουσες χρηματιστηριακές εταιρείες. Αλλά όχι μόνον αυτό. Η MiFID II αλλάζει σημαντικά τη συμπεριφορά των επαγγελματιών της χρηματιστηριακής αγοράς απέναντι στους επενδυτές και ειδικά τον τρόπο που απευθύνονται, καθώς οποιαδήποτε αναφορά που δεν υιοθετεί το λεκτικό της οδηγίας MiFID II, μπορεί να θεωρηθεί επενδυτική συμβουλή.
Η MiFID II ορίζει ως «επενδυτική συμβουλή» μια προσωπική σύσταση προς ένα πρόσωπο υπό την ιδιότητά του ως επενδυτή ή δυνητικού επενδυτή, ή υπό την ιδιότητά του ως αντιπροσώπου υφιστάμενου ή δυνητικού επενδυτή. Κατά την οδηγία η σύσταση αυτή παρουσιάζεται ως κατάλληλη για το σχετικό πρόσωπο ή λαμβάνει υπόψη την κατάσταση του προσώπου αυτού και αποτελεί σύσταση για τη διενέργεια ενός από τα ακόλουθα σύνολα ενεργειών:
α) αγορά, πώληση, εγγραφή, ανταλλαγή, εξαγορά, διακράτηση ή αναδοχή συγκεκριμένου χρηματοπιστωτικού μέσου.
β) άσκηση ή μη άσκηση οποιουδήποτε δικαιώματος που παρέχει δεδομένο χρηματοπιστωτικό μέσο για την αγορά, πώληση, εγγραφή, ανταλλαγή, ή εξαγορά χρηματοπιστωτικού μέσου.
Ωστόσο, κατά την MiFID II μια σύσταση δεν νοείται ως προσωπική εάν εκδίδεται αποκλειστικά προς το κοινό.
Τι σημαίνουν όλα τα παραπάνω; Σημαίνουν πως εάν ένας επενδυτής καλεί στο τηλέφωνο τον χρηματιστή ή τον υπάλληλο της χρηματιστηριακής και εκείνος εκφράσει άποψη για μια μετοχή τότε αυτή η άποψη -ακόμη και εάν δίνεται άτυπα - θεωρείται επενδυτική συμβουλή. Δεν θεωρείται επενδυτική συμβουλή στην περίπτωση που ο χρηματιστής παραπέμψει σε δημοσιοποιημένη ανάλυση ή σε δημοσιοποιημένη γνώμη που είναι θεωρητικά σε γνώση του κοινού.
Να σημειωθεί πως με τη MiFID II επεκτείνονται οι κανόνες προ- και μετα-συναλλακτικής διαφάνειας, και ισχύουν όχι μόνο σε μετοχές όπως σήμερα, αλλά και σε άλλους τίτλους, όπως τα ομόλογα και τα παράγωγα. Αυτό σημαίνει πως οι εποπτικές αρχές θα μπορούν για μια πενταετία να αναζητούν στα πλαίσια καταγγελίας το υλικό της συνομιλίας της χρηματιστηριακής εταιρείας ή της τράπεζας με τους πελάτες τους για να διαπιστώνουν το εάν έπραξαν τα δέοντα στον τρόπο που όδευσαν τις εντολές τους και τους συμβούλευσαν επενδυτικά.
