Ο Rodion Rybchynskyi είναι ο Δ/ντης της Ένωσης Αρτοβιομηχανιών Ουκρανίας. Πριν λίγες ημέρες, ανακοίνωσε ότι φέτος η Ουκρανία, θα καλύψει το 50% των αναγκών της σε πάστα (μακαρόνια) και άλλα συναφή είδη, από σκληρό σιτάρι που παράγεται από Ουκρανούς αγρότες. Οι περιοχές Mykolaiv, Odesa, Khmelnytskyi και μέρος της Vinnytsia είναι πια κατάλληλες για την καλλιέργεια εξ’ αιτίας της ανόδου της θερμοκρασίας, συμπλήρωσε.
Εάν συνεχιστεί η τάση αυτή, εκτιμά ότι σε δύο χρόνια, η χώρα του θα σταματήσει τις εισαγωγές σκληρού σιταριού και κάθε νοήμων άνθρωπος μπορεί να υποθέσει με ασφάλεια, ότι στην συνέχεια θα εξελιχθεί σε υπολογίσιμο εξαγωγέα, εκμεταλλευόμενη και τις πολύ αποτελεσματικές εμπορικής φύσεως υποδομές που διαθέτει.
Σήμερα, η Ουκρανία είναι η 11η εξαγωγός χώρα σε σκληρό σιτάρι. Τοπικοί παράγοντες εκτιμούν ότι η παραγωγή σκληρού σιταριού και προϊόντων πάστας θα ανέβει σημαντικά τα επόμενα χρόνια, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα φτάσει τα Ιταλικά νούμερα.
Σήμερα, χτίζεται στην πόλη Λβιβ ένα μεγάλο βιομηχανικό συγκρότημα, που θα παράγει προϊόντα πάστας από ντόπιο σκληρό σιτάρι. Στην πρώτη φάση λειτουργίας του θα αλέθει 80 τόνους σκληρού σιταριού την ημέρα και σε δεύτερη 200 τόνους. Φαίνεται όμως ότι σύντομα δεν θα μπορέσει να απορροφήσει όλη την σχετική αγροτική παραγωγή.
Οι ιθύνοντες δεν αφήνουν τα πράγματα στην τύχη τους. Μπορεί η άνοδος της παγκόσμιας θερμοκρασίας να τους ευνοεί στην φάση αυτή, αλλά ξέροντας οτι η κατάσταση είναι εύθραυστη, έχουν στρέψει το ερευνητικό ενδιαφέρον των ινστιτούτων τους στην ανάπτυξη ποικιλιών που θα ταιριάζουν καλύτερα στις εδαφοκλιματολογικές συνθήκες της χώρας.
Τι μπορεί να σημαίνουν αυτά για την Ελλάδα
Είσοδος της Ουκρανίας στην αγορά σκληρού σιταριού, θα εντείνει τον ανταγωνισμό και θα κρατήσει τις τιμές στην περιοχή μας χαμηλά. Μια τέτοια εξέλιξη θα δυσκολέψει την διάθεση του Ελληνικού σκληρού σιταριού σε τιμές που να καλύπτουν το εγχώριο κόστος παραγωγής και εμπορίας.
Σε γενικές γραμμές, η εγχώρια αγορά καταναλώνει την μισή σχεδόν παραγόμενη ποσότητα, ενώ η υπόλοιπη κατευθύνεται σε αγορές του εξωτερικού με κυρίαρχη την Ιταλία. Αρα η αγορά είναι εκτεθειμένη στον διεθνή ανταγωνισμό.
Οι εξαγωγικές προσπάθειες της χώρας μας είναι σημαντικές και εξάγονται προϊόντα πάστας σε πολλές χώρες του κόσμου. Οι βιομηχανίες, καταβάλλουν προσπάθεια, κι έχουν να επιδείξουν σημαντικές επιτυχίες, προσαρμογής τους στα νέα δεδομένα της αγοράς. Απέχουμε όμως πολύ από το μπορούμε να εξάγουμε το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας παραγωγής μας σκληρού σιταριού προσθέτοντας σημαντική υπεραξία.
Ήδη, η πίεση από την γειτονική Τουρκία είναι μεγάλη τις χρονιές που η εκεί παραγωγή είναι αυξημένη, είτε λόγω καιρού, είτε λόγω της δυνατότητας να αρδεύουν, μετά την κατασκευή μεγάλων εγγειοβελτιωτικών έργων.
Ένας ακόμη σοβαρός κι έμπειρος ανταγωνιστής όπως η Ουκρανία, θα προσθέσει προβλήματα στην εγχώρια παραγωγή, ειδικά στη φάση μαρασμού που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια.
Δυστυχώς, τέτοιες ειδήσεις, περνούν κάτω από τα ραντάρ των ενδιαφερομένων μερών στην Ελλάδα και η βασική ενασχόληση είναι η κατανομή των χρημάτων του ΟΠΕΚΕΠΕ. Έχοντας επισημάνει και στο παρελθόν, ότι η σιτοκαλλιέργεια είναι το τελευταίο καταφύγιο των Ελλήνων αγροτών, το οποίο φαίνεται ότι δεν είναι και τόσο ασφαλές, ίσως άξιζε τον κόπο να στηθεί ένα μπλόκο με μοναδικό αίτημα την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του σκληρού σιταριού και των προϊόντων του!
