Ροή
Μία σιωπηρή «απαγόρευση» από τους μνημονιακούς δανειστές στο ελληνικό δημόσιο, ήταν και παραμένει μέχρι σήμερα η απαγόρευση παρέμβασης του ΟΔΔΗΧ στην δευτερογενή αγορά ομολόγων.
Με το νέο νομοσχέδιο που αφορά την αναδιάρθρωση της λειτουργίας του, που κατατέθηκε στην Βουλή – με «ανεξήγητη» καθυστέρηση ετών (!) - αυτός ο «απαγορευμένος καρπός» αποδίδεται και στον ΟΔΔΗΧ, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλους τους Οργανισμούς Διαχείρισης Δημόσιου Χρέους, των χωρών της Ευρωζώνης.
Τι σημαίνει αυτό; Εφ' όσον δεν υπάρξουν περιοριστικές παρεμβάσεις της τελευταίας στιγμής στο νομοσχέδιο που έχει κατατεθεί στην Βουλή, ο ΟΔΔΗΧ υπό την εποπτεία του ΥΠΟΙΚ, θα έχει πλέον δικαίωμα να κάνει πράξεις αγοράς, πώλησης, swaps, κ.λ.π. στην δευτερογενή αγορά ομολόγων.
Πράγμα που θα του επιτρέπει να σηκώνει κατά το δοκούν και στο πλαίσιο των δυνατοτήτων του, αναχώματα σε κερδοσκοπικές πιέσεις των οποίων η δυναμική αναμένεται να ενισχυθεί άμεσα, μετά την αλλαγή ρότας από την ΕΚΤ από μεθαύριο Πέμπτη.
Συγκεκριμένα ο ΟΔΔΗΧ θα μπορεί πλέον σύμφωνα με το νέο νομικό πλαίσιο στο οποίο θα λειτουργεί «να στηρίζει τη δευτερογενή αγορά ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου με αγορές και πωλήσεις ομολόγων εντός προκαθορισμένων ορίων, καθώς και να συνάπτει πράξεις πώλησης ομολόγων με συμφωνία επαναγοράς (repos agreements) και το αντίστροφο (reverse repos), με σκοπό την ομαλή λειτουργία της αγοράς και τη βελτιστοποίηση της διαχείρισης της ρευστότητας του Δημοσίου».
Ακόμα πιο σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι θα μπορεί «να διακρατεί τίτλους ελληνικών κρατικών χρεογράφων (σ.σ. που ο ίδιος θα έχει εκδώσει για λογαριασμό του ελληνικού δημοσίου) με σκοπό τη βέλτιστη διαχείρισή τους στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του».
Αναμφίβολα η διεύρυνση των αρμοδιοτήτων του ΟΔΔΗΧ, τόσο όσο αφορά στην πρωτογενή όσο και στην δευτερογενή αγορά, θα διευκολύνει και τον «καθοριστικό» ρόλο του δημοσίου ως εγγυητή στην διαδικασία τιτλοποίησης των Npls και Npes μέσω του Ηρακλή Ι και ΙΙ, σε μία εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο ισχυρών αναταράξεων...
Προφανώς η άρση της σιωπηρής απαγόρευσης από πλευράς ΕΚΤ και ESM, συνδέεται με το γεγονός ότι μέσα στον Ιούνιο αποσύρεται και το τελευταίο εργαλείο νομισματικής στήριξης (APP), όπως έχει επίσης συμβεί ήδη από τον Απρίλιο με το έκτακτο PEPP.
Τα δύο προγράμματα, το «έκτακτο» PEPP και το «κανονικό» APP, ήταν τα δύο εργαλεία με τα οποία η ΕΚΤ παρεμβαίνει τα τελευταία 2 – 3 χρόνια για να συγκρατήσει τις αποδόσεις και τα spreads των ευρωπαϊκών ομολόγων.
Ήδη πριν η απόσυρση της νομισματικής χαλάρωσης ολοκληρωθεί και πριν ξεκινήσει η αύξηση των επιτοκίων (Ιούλιο) από την ΕΚΤ, οι αποδόσεις άρχισαν να διευρύνονται μαζί με τα spreads, αυξάνοντας τις πιέσεις στα ομόλογα των χωρών μελών της Ευρωζώνης. Περισσότερο όλων οι πιέσεις αυτές καταγράφονται στα ομόλογα των υπερχρεωμένων χωρών, με την Ιταλία και την Ελλάδα επικεφαλής της σχετικής λίστας.
Με την διαφορά βέβαια ότι το ελληνικό χρέος είναι πολύ λίγο «εκτεθειμένο» στην ελεύθερη αγορά, καθώς μετά την αναδιάρθρωση του χρέους του Ιουνίου του 2018, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του είναι «δεσμευμένο» στον ESM με περίπου σταθερό επιτόκιο και μόλις ένα ποσό της τάξης των 17 – 22 δις ευρώ θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ευάλωτο στις πιέσεις των αγορών.
Το μεγάλο μειονέκτημα βέβαια του ελληνικού χρέους ήταν και παραμένει η διαβάθμισή του ως «non investment grade» με αποτέλεσμα να βρίσκεται εκτός του πεδίου «κανονικής» (μετά την απόσυρση του PEPP) δυνατότητας παρέμβασης της ΕΚΤ για την στήριξή του.
Βέβαια σε μία εκ των τελευταίων (μετά την κατάργηση του PEPP) ανακοινώσεων της ΕΚΤ, επισημαίνεται ότι αυτή παύει να συνυπολογίζει στις πράξεις της με απόλυτο τρόπο τις αξιολογήσεις των Οίκων Αξιολόγησης εν όψη των επερχόμενων αλλαγών στην νομισματική της πολιτική.
Επιπλέον, σύμφωνα με δημοσίευμα των FT, στην έδρα της ΕΚΤ υπάρχει προετοιμασία ενεργοποίησης κάποιων νέων εργαλείων παρέμβασης σε περίπτωση που η αλλαγή της νομισματικής της πολιτικής οδηγήσει σε κατακερματισμό των ευρωπαϊκής αγοράς ομολόγων.
Σ' αυτό το πλαίσιο η απελευθέρωση του ΟΔΔΗΧ στο να μπορεί να παρέμβει στην δευτερογενή αγορά – σχεδόν – όσο και οι άλλοι αντίστοιχοι οργανισμοί δημόσιου χρέους της Ευρωζώνης, «λύνει τα χέρια» του και αποκτά μία δυναμική «κανονικότητας», μέσα σε ένα απολύτως «μη κανονικό» περιβάλλον στις διεθνείς αγορές.
Γεγονός που αποτελεί ένα πολύ αρνητικό παράγοντα για κάθε κερδοσκοπική κίνηση απέναντι στα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου...
