Ροή
Σύμφωνα με το άρθρο 28 της γαλλικής διακήρυξης των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη του 1793: «Ένας λαός έχει πάντα το δικαίωμα να επανεξετάζει, να αναθεωρεί και να αλλάζει το Σύνταγμά του. Μια γενιά όμως δεν μπορεί να δεσμεύσει με τους νόμους της τις μελλοντικές γενιές».
Το Ελληνικό Σύνταγμα του 1975 έχει πια ξεπεραστεί από τις επιταγές των καιρών και δεν υπάρχει λόγος να σκεπτόμαστε φοβικά απέναντι σε μια εκ βάθρων αναθεώρησή του. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι το Γαλλικό Σύνταγμα έχει αναθεωρηθεί ουσιαστικά περισσότερες από 30 φορές και το Γερμανικό του 1949 πάνω από 100 φορές.
Είναι πλέον αδήριτη η ανάγκη για αναθεώρηση βασικών συνταγματικών διατάξεων, όχι όμως για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και ψηφοθηρίας, όπως τείνει να εξελιχθεί η παρούσα συζήτηση, με το βλέμμα στις επόμενες εκλογές αλλά για λόγους ουσίας και σεβασμού των βασικών θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη. Μην ξεχνούμε ότι μιλάμε για μια εκ των κορυφαίων αν όχι της κορυφαίας Κοινοβουλευτικής διαδικασίας. Πρέπει επομένως να τεθούν οι βασικές αρχές σεβασμού του ίδιου του Συντάγματος, καθώς οφείλουμε αρχικά να το σεβαστούμε και μετά να το αλλάξουμε. Συνεπώς αντί για σκοπιμότητες χρειάζεται τόλμη.
-Επιβάλλεται ένα μικρότερο Σύνταγμα, όπου η νομική «φλυαρία» δεν θα οδηγεί σε μια γραφειοκρατική παντοδυναμία.
-Αποτελεί βασική επιταγή της εποχής, ο επανασχεδιασμός του συστήματος απονομής της δικαιοσύνης, η ορθή αξιολόγηση των δικαστών και η προαγωγή τους έξω από Υπουργικά Συμβούλια.
-Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για συμμετοχικές δημοκρατίες, που θα έχουν ως εφαλτήριο τον σεβασμό στην ετυμηγορία των πολιτών (δημοψηφίσματα).
-Ανήκω σε εκείνους, που έχουν μιλήσει επανειλημμένως για την ανάγκη έναρξης της συζήτησης σχετικά με ένα Προεδρικό σύστημα, το οποίο σωστά, σοβαρά και μελετημένα, μπορεί να συνεισφέρει στην πρόοδο αλλά και στην αποκατάσταση του κύρους του πολιτικού συστήματος στα μάτια των πολιτών, όχι ως πολυτέλεια αλλά ως ανάγκη.
-Είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να ενδυναμωθεί ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος πέρα από θεματοφύλακας του δημοκρατικού πολιτεύματος θα πρέπει να συνεισφέρει ουσιαστικά στη χάραξη πολιτικής στρατηγικής για το μέλλον της χώρας.
-Πιστεύω στην ανάγκη μιας Βουλής με 200 Βουλευτές και πολύ πιο ουσιαστικό ρόλο, καθώς και σε ένα κράτος, πιο ψηφιακό, πιο ευέλικτο, πιο αποτελεσματικό, ταγμένο στην υπηρεσία του πολίτη, παρακάμπτοντας τα φαινόμενα γραφειοκρατίας και ευθυνοφοβίας.
-Πιστεύω στις μικρότερες κυβερνήσεις, με λιγότερα Υπουργεία, Γενικές και Ειδικές γραμματείες και σταθερή κυβερνητική πορεία πέντε ετών.
-Ήρθε η ώρα για τη δίκαιη αξιολόγηση των κρατικών λειτουργών (δημόσιοι υπάλληλοι για τους πολλούς) αλλά και το τέλος στις στρατιές κομματικών υπαλλήλων με κύρια προσόντα τα κομματικά φρονήματα και όχι την αξιοσύνη.
-Μιλάμε για τον διαχωρισμό Κράτους - Εκκλησίας αλλά πριν από αυτόν επιβάλλεται να γίνει ο διαχωρισμός κράτους - κόμματος.
-Επιβάλλεται η κατάργηση των προκλητικών συνταγματικών προνομίων των βουλευτών και των υπουργών ως προς την ποινική τους αντιμετώπιση, η οποία πλέον έχει καταντήσει να είναι περισσότερο πολιτική αντιμετώπιση, τόσο στα θέματα της ασυλίας τους όσο και σε θέματα ποινικών διώξεων.
-Χρειάζεται η με ευρεία συναίνεση αλλαγή του νόμου περί ευθύνης Υπουργών, ενώ επιβάλλεται η κατάργηση του άρθρου 86. Η παραγραφή που αφορά στη διάπραξη ποινικών αδικημάτων κατά την περίοδο τέλεσης των καθηκόντων τους επιβάλλεται να είναι κοινή όπως για κάθε πολίτη, μιας και το άρθρο 4 του Συντάγματος δεν ξεχωρίζει απλούς πολίτες και πολιτικούς ως προς την Ισότητα έναντι του νόμου.
-Θα πρέπει να επιτευχθεί Συνταγματικά η αποσύνδεση της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας από την απειλή πρόωρων εκλογών αλλά και να καθιερωθεί το ασυμβίβαστο της ιδιότητος Υπουργού και Βουλευτή. Ο Υπουργός δεν θα πρέπει να εκλέγεται από τον λαό και συνεπώς να ασκεί το έργο του υπό μια μόνιμη ψηφοθηρική εξάρτηση.
Ένα σύγχρονο κράτος λοιπόν, όπου οι πολίτες θα βρεθούν και πάλι στο επίκεντρο, καθώς το υγιές κομμάτι αυτών πιστεύει στην Ελλάδα της αξιοκρατίας, που το Σύνταγμα επιβάλλει, χωρίς μεμψιμοιρίες και τακτικισμούς, χάριν της πολιτικής και όχι της μικροπολιτικής. Το ζητούν οι πολλοί, το επιβάλλουν οι καιροί.
