Ροή
Ορισμένα πράγματα δεν σηκώνουν αντίρρηση. Όπως ότι η «Επίσκεψη Τζανακόπουλου» στον Άρειο Πάγο ήταν εκτός νόμου και η «εντολή» Τσίπρα να «μεταβιβασθεί η Δικογραφία στη Βουλή», επίσης. Δύο εξόφθαλμα «τραβηγμένες» ενέργειες ακριβώς την επομένη της μεγαλειώδους συγκέντρωσης της Αθήνας, «ψύλλοι στ’ άχυρα» μίας αποφασισμένης για όλα ομάδας. Που, επειδή έχει την «Κυβέρνηση αλλά όχι την Εξουσία», κάνει ό,τι μπορεί για να τη διατηρήσει. Το ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» είναι ο αξιακός της κώδικας είναι γνωστό. Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι πόσο «μακριά» θα το πάνε.
Η εξουσία είναι τόσο γλυκιά, που «δικαιολογεί» ακόμη και εγκλήματα. Πόσο μάλλον «πταίσματα», όπως η τήρηση των κοινοβουλευτικών διαδικασιών για τη «δίωξη» των αντιπάλων. Η «Λάσπη» παράγει αποτελέσματα, η προσκόλλησή στη νομιμότητα, όχι. Ποιος νοιάζεται αν η «εντολή» Τσίπρα ήταν παράνομη ή άνευ σημασίας. Στο συλλογικό υποσυνείδητο καταγράφεται ο Αλέξης με τη Ρομφαία της Δικαιοσύνης ως τιμωρός. Όταν ο Πολάκης «δηλώνει» πως «ξέρει τους μάρτυρες», που υποτίθεται πως «προστατεύονται από την ανωνυμία, μοιάζει «γάτα με πέταλα» που δεν «κωλώνει» με τίποτα. Ο Ιαβέρης επί το έργον, άτεγκτος διώκτης της παρανομίας.
Και αφού αναφέραμε τους «Άθλιους», ας δούμε το σκηνικό στο οποίο εκτυλίσσεται η τραγικωμωδία που ζούμε. Κοντεύουμε να κλείσουμε δεκαετία συρρίκνωσης εισοδημάτων και φτώχειας. Τρία χρόνια πριν, φτάσαμε στο τέλος για να ξαναβυθιστούμε μετά χειρότερα και να ψάχνουμε τώρα για… «ενόχους». Με μία διαφορά. Ο δικός μας «Ιαβέρης» δεν σκοπεύει να αυτοκτονήσει από ντροπή. Αντίθετα, σκοπεύει να μείνει για πολύ ακόμη, τώρα που γεύτηκε τη «γλύκα της εξουσίας.
Για την Εξουσία απαιτούνται Εκλογές. Αυτό ακόμη είναι αδιαμφισβήτητο δικαίωμά μας. Το πότε και κάτω από ποιες συνθήκες θα ψηφίσουμε, όμως, δεν είναι. Είναι προνόμιο της Κυβέρνησης να εξαντλήσει ή όχι την τετραετία. Δεν είναι απαραίτητο, όμως, να τις κερδίσει αμέσως. Μία μικρή παρένθεση για… ξεκούραση και νέες συμμαχίες δεν είναι κακό πράγμα. Αρκεί να πάει σε αυτές με τις καλύτερες προοπτικές. Οι Εκλογές το Μάη του ‘18 έχουν όλες τις εγγυήσεις μελλοντικής «ένδοξης» επιστροφής, μετά από ένα «διάλειμμα» Μητσοτάκη σε ρόλο Γιάννη Αγιάννη, φορτωμένου με τα μνημονιακά βαρίδια του 2019, και με έναν Ρουβίκωνα σε ρόλο Ιαβέρη σε διαρκή έξαρση.
