Αμέσως μετά της Παναγίας, αρχίζει η συλλογή του ελληνικού κελυφωτού φιστικιού, με δύο πολύ εντυπωσιακές αλλαγές σε σχέση με άλλα χρόνια: πρώτον η τιμή του προϊόντος έχει πετάξει στα ύψη και δεύτερο ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής θα κατέβει από τα δένδρα με υπερσύγχρονους μηχανικούς δονητές!
Το εξαιρετικό ενδιαφέρον που παρουσίασε η καλλιέργεια κελυφωτού φιστικιού στην Ελλάδα, έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον τόσο των αγροτών όσο και μεγαλοπαραγόντων (και μεγαλοεισοδηματιών). Έτσι, οι εκτάσεις έχουν υπερδιπλασιαστεί τα τελευταία 10 χρόνια, τα περιβόλια έχουν μεγαλώσει σε μέγεθος, ο τρόπος καλλιέργειας έχει εκσυγχρονιστεί κι αυτό φαίνεται στην εμφάνιση και υγεία των δένδρων.
Μια από τις πλέον δύσκολες και εργατοβόρες εργασίες είναι αυτή της συγκομιδής υπό δύσκολες καιρικές συνθήκες, αφού το θερμόμετρο είναι συνήθως ψηλά. Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που πολλοί παραγωγοί έχουν προχωρήσει σε αγορές πανάκριβων μηχανικών δονητών υποκαθιστώντας το ούτως ή άλλως δυσεύρετο εργατικό δυναμικό.
Η προσμονή όμως φέτος για πολύ υψηλές τιμές αλλά και ευκολία στην συγκομιδή, έχει φέρει χαμόγελα αισιοδοξίας στους αγρότες: «εάν έβρισκα δένδρα θα έβαζα κι άλλα του χρόνου, κι ας είναι δύσκολο το χωράφι που έχω εκεί πάνω». Ούτε για δείγμα φυτά φιστικιάς στα φυτώρια σε ολόκληρη τη χώρα! Με τη νέα φόρα που πήρε η καλλιέργεια, είναι πιθανόν να διπλασιαστεί πάλι τα επόμενα 5 χρόνια!
Κι αυτό είναι εξαιρετικό νέο! Η Ελλάδα θα μπει για τα καλά στον παγκόσμιο χάρτη των ξηρών καρπών, συνδυάζοντας την ούτως ή άλλως πολύ υψηλή ποιότητα με την επαρκή ποσότητα. Χρειάζονται να γίνουν ακόμη πολλά, αλλά αυτά άλλη φορά. Η συγκομιδή είναι περίοδος χαράς κι ενθουσιασμού, όχι προγραμματισμού ή απολογισμού.
Άντε μήπως και ξεκολλήσουμε το κάρο από την λάσπη!
Το εντυπωσιακό είναι ότι στις μεταξύ τους συζητήσεις οι φιστικοπαραγωγοί δεν αναφέρουν τίποτα για άλλες καλλιέργειες που κάνουν! Οι περισσότεροι, προσπαθούν να ενοικιάσουν σε τρίτους τίποτα άλλα χωράφια τους που δεν μπορούν να φυτέψουν φιστικιές. Και όταν δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα, τα καλλιεργούν οι ίδιοι αλλά κακήν κακώς. Τους ακούς να λένε: τα σιχάθηκα και τα βαμβάκια και τα καλαμπόκια, μόνο τα φιστίκια αξίζουν.
Δυστυχώς σε αυτή τη φράση συμπυκνώνεται η σημερινή κατάσταση της Ελληνικής γεωργίας.
Όσοι λοιπόν επένδυσαν στο «βραδύκαυστο» δένδρο της φιστικιάς (καρπίζει ουσιαστικά μετά τα 10 ή 12 χρόνια) δρέπουν τώρα τους καρπούς της πρωτοβουλίας τους. Όσοι μάλιστα θα μαζέψουν με μηχανικό δονητή, χαράς ευαγγέλια. Επαγγελματική, προσωπική και κοινωνική αναβάθμιση. Θα βουίξουν τα κοινωνικά δίκτυα προσεχώς!
Το φαινόμενο Dubai!
Για το θέμα της υψηλής τιμής παραγωγού, «ευθύνεται» ως γνωστό η περίφημη σοκολάτα Dubai. Μια λιγούρα εγκύου, ένα post σε κοινωνικό δίκτυο και να το θαύμα. Σήμερα, παντού στον κόσμο, τα αποθέματα προϊόντος σε αποθήκες παραγωγών και εμπόρων είναι σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα. Στην Ελλάδα είναι πρακτικά μηδέν, στις ΗΠΑ την μεγαλύτερη παραγωγό του κόσμου, μόλις που επαρκούν για να καλύψουν την αγορά μέχρι τη νέα σοδειά, ενώ η Τουρκία επιφύλασσε την μεγάλη έκπληξη για φέτος: την ώρα που νέες φυτεύσεις, όπως και οι δικές μας, άρχισαν να καρποφορούν ο παγετός του Απριλίου, έκαψε τα νεαρά άνθη και έριξε τις εκτιμήσεις παραγωγής από τους 200.000 τόννους σε μόλις 145.000.
Για την Περσία, τον άλλο μεγάλο παραγωγό, οι πληροφορίες μετά τον πόλεμο των 12 ημερών είναι ανύπαρκτες. Μόλις χθες, πρώτη φορά μετά από μήνες, εμφανίστηκε σε αναζήτησή μας ιστοσελίδα από το Ιράν, αλλά με πληροφορίες που αφορούσαν την περασμένη άνοιξη. Αξίζει να αναφερθεί δήλωση αξιωματούχου ότι το πρόβλημα δεν είναι ο πόλεμος και οι ζημιές αλλά η ξηρασία! Σκεφτείτε ότι η κλιματική αλλαγή εμφανίζεται πια με περισσότερα δεινά από τον πόλεμο!
Το φαινόμενο σοκολάτα Dubai, είχε και άλλες δευτερογενείς επιδράσεις, αφού αύξησε το ενδιαφέρον του αγοραστικού κοινού για το κελυφωτό φιστίκι γενικά και για άλλες χρήσεις του σε μαγειρική και ζαχαροπλαστική.
Από τις στήλες αυτές, εδώ και πολύ καιρό, διαβάζεται αναλύσεις και ειδήσεις που θα χαρακτήριζε κάποιος σαν στενάχωρες. Από τις σπατάλες του ΟΠΕΚΕΠΕ, τις ζωονόσους, τις συνεχιζόμενες αυξήσεις των τιμών τροφίμων, τα καμμένα δάση, τα έρημα χωριά, τους δασμούς Τραμπ και την ξηρασία.
Σας χρωστούσαμε λοιπόν μια τέτοια ευχάριστη είδηση, τώρα που είναι η μεγάλη Γιορτή της Ελληνικής υπαίθρου!
