Ομοιοπαθητική
Η επιστήμη που λατρεύουν οι εναλλακτικοί σαν εμένα. Εφαρμόζεται παντού, ακόμα και στην πολιτική. Αυτές τις λεπτές έννοιες τις αντιλαμβάνονται όσοι λειτουργούν διαισθητικά, αυτοί που λέμε «πιάνουν πουλιά στον αέρα». Αυτές οι σκέψεις γεννήθηκαν εκεί που χάζευα στο ήσυχο δελφικό τοπίο, και μου φάνηκε ότι άκουσα την φωνή του Νίκου Παππά. Για μια στιγμή τσιμπήθηκα και σκέφτηκα, μπα λάθος, δεν είμαι στο προχθές, είμαι στο χθες. Κι όμως αγαπητοί μου, τα αυτιά μου δεν με γελούν. Ήταν ο Νίκος Παππάς. Μια μέρα μετά την μαρτυρική συνεδρίαση στη Βουλή η οποία τον παρέπεμψε με αυξημένη πλειοψηφία στο δικαστικό συμβούλιο, μια μέρα μετά την έντονη δοκιμασία, αυτός που αίρει όλες τις αμαρτίες του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ μαζί, επέστρεψε στον τόπο του μαρτυρίου ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος για νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών. Προχθές έκραξα. Χθες θαύμασα την αντοχή. Επίσης από τότε που άφησε την εξουσία ξαναβρήκε το χρώμα του, (ίσως λιγάκι παραπάνω είν’ η αλήθεια).
Κουρασμένος
Αντιθέτως, αυτός που ήταν φανερά κουρασμένος στην ίδια συνεδρίαση, ήταν ο, «δεν αποφασίζει η κυβέρνηση, αποφασίζει η Βουλή», Γιώργος Γεραπετρίτης. Το, «δεν υπάρχει κυβέρνηση, υπάρχει Βουλή» είναι δόγμα κανονικό, δεν είναι της στιγμής. Εξ ου και τα κυβερνητικά έδρανα ήταν άδεια στη συζήτηση επί του πορίσματος της Προανακριτικής. Ο ίδιος για να υπογραμμίσει την απουσία της κυβέρνησης από τη διαδικασία είχε καθίσει στα βουλευτικά, και μάλιστα πίσω πίσω. Σηκώθηκε και ζήτησε τον λόγο μετά τον Αλ. Τσίπρα. Απάντησε όμως ως υπουργός. Οι απαντήσεις μαθαίνω πως δεν ικανοποίησαν ιδιαίτερα τους γαλάζιους. Είχε προηγηθεί ένας Τσίπρας που είπε πολλά. «Αυτοπαγιδεύτηκε στη θεωρία του» ήταν μια άποψη.
Προσοχή στο στομάχι
Στην πολιτική, το βασικό όργανο τελικά είναι το στομάχι. Ειδικά στην πολιτική θα έλεγα που είναι από την φύση της πολεμική τέχνη. Έχει σύγκρουση. Δεν κάνει για ευαίσθητους, καλούς και καταξιωμένους καθηγητές. Π.χ. ο Ταραντίλης το κατάλαβε και ξέφυγε από την παγίδα. Άλλοι το αντιλαμβάνονται σιγά σιγά. Επειδή είμαι στις καλές μου γιατί πλησιάζει η μέρα για Δήλο, θα δώσω δωρεάν συμβουλές για γερό στομάχι. Καταρχήν το πρωινό: Κάτι μικρό με κριθάρι, κι αν έχετε και κανένα σύκο. Μεσημεριανό: Ταπεινά ψάρια εποχής, όπως σαρδέλες, και μπαρμπούνια, όσπρια κυρίως φακές, φασόλια, μπιζέλια και κουκιά την άνοιξη, ξηρούς καρπούς, ελιές, λίγο τυρί, αυγά. Για βράδυ φάτε όσο πεινάτε. Κυνήγι όπιου βρείτε πια έτσι όπως τα καταφέρατε (ορτύκια, τσίχλες, ελάφι ότι βρείτε τέλοσπάντων), χοιρινό και μοσχάρι, χοχλιούς. Λαχανικά όσο περισσότερα τόσο καλύτερα: Μαρούλια, αγγούρια, αρακά, βλίτα, αγγινάρες, σπαράγγια, σέλινο, βολβούς και μυριστικά ρίγανη, θυμάρι, δυόσμο, μέντα. Αν βρείτε τρυφερές τσουκνίδες κάντε τις πίτα. Βάλτε σουσάμι στα ψωμιά. Πολλά φρούτα: σύκα, μούρα, κεράσια, δαμάσκηνα ρόδια, μήλα. Για γλυκό κάντε κάτι με μέλι, σύκα και καρύδια. Κρασί του Διονύσου και ελαιόλαδο της ιερής ελιάς. Όλα με μέτρο. Ψητά και βραστά. Θα με θυμηθείτε. Α! Κι όπως ο Γιώργος Προκοπίου στη συνάντηση με τον Κυριάκο, πολύ ύδωρ.
Το φιστίκι της Φθιώτιδας
Κράτησα λίγο χώρο παραπάνω για ένα πολύ ξεχωριστό καρπό: Το κελυφωτό φιστίκι που εσείς οι άσχετοι λέτε «αιγίνης». Καμία σχέση. Οι περισσότεροι μάθανε για τον εξαίσιο καρπό από τον Αλέξανδρο. Ο ωραιότερος είναι του Σπερχειού, εδώ κοντά μου, στη Φθιώτιδα, αλλά δεν σας τα λέει αυτά ο μέγας Σταϊκούρας, τα κρατάει για τον εαυτό του. Χοντρουλά, πολύ νόστιμα, να φτιάξεις ένα πέστο με πένες ν ’απογειωθείς. Η συμβουλή μου στον ΥΠΟΙΚ είναι απλή: Δώσε φιστίκι στον λαό!
Ζει τον μύθο της
Πολύ όμορφη η Πρόεδρος Φώφη στη συνάντηση με στελέχη της ΟΤΟΕ. Άλλωστε και η ίδια από τον τραπεζικό κλάδο προέρχεται, την μεγάλη μας φίλη Εθνική. Οι εσωκομματικοί της αντίπαλοι την αφήνουν να ζει τον μύθο της.
Σας φιλώ
Η Πυθία
Ακολουθήστε το insider.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
