Ροή
Επισπεύδονται «σιωπηρά» και οι διαδικασίες για την «ετοιμότητα» του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Ταμείου Αναδιάρθρωσης/Εκκαθάρισης τραπεζών πριν κλείσει το 2023, καθώς οι πιέσεις στο τραπεζικό σύστημα αυξάνονται με την ΕΚΤ να ετοιμάζεται, σύμφωνα με τον επικεφαλής οικονομικό αναλυτή της Φίλιπ Λέιν, για νέα αύξηση των επιτοκίων.
Την 1η Μαΐου οι εμπλεκόμενες τράπεζες θα λάβουν το «λογαριασμό» για το ποσό που θα πρέπει να καταβάλουν στο SRF έτσι ώστε στα τέλη του 2023 να υπάρχουν διαθέσιμα τα προβλεπόμενα 80 δισ. ευρώ.
Τον προηγούμενο χρόνο οι «συνεισφορές» στο Ταμείο ήταν 13,67 δισ. ευρώ.
Βέβαια σύμφωνα με τις ήδη υπάρχουσες συμφωνίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε περίπτωση που ενσκήψει τραπεζική κρίση η οποία απαιτήσει κεφάλαια που ξεπερνούν τα διαθέσιμα του Ταμείου, βρίσκεται σε ετοιμότητα ο ESM με ένα Ταμείο της τάξης των 400 δισ. ευρώ.
Τα «καθησυχαστικά» αυτά νέα είναι η μία πλευρά της αλήθειας καθώς η άλλη πλευρά αυτή που αφορά στο Ενιαίο Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και το πως αυτό θα πρέπει να κινητοποιηθεί σε ενδεχόμενη κρίση, οι διαφωνίες -όπως είχε αποκαλύψει πρόσφατα το Insider.gr- παραμένουν.
Αυτές αφορούν στην διαφωνία της γερμανικής κυβέρνησης στις προτάσεις που πρόκειται σύντομα να γίνουν από την Κομισιόν, αναφορικά με το πως τα εθνικά ταμεία εγγύησης καταθέσεων θα πρέπει να απορροφήσουν σε εθνικό επίπεδο πρώτα τον «μουτζούρη» της ζημιάς και στην συνέχεια και σε ορισμένα όρια να υπάρξει ευρωπαϊκής κλίμακας αντίδραση...
Το πρόβλημα της πιστωτικής κρίσης παραμένει
Οι κινήσεις αυτές στην Ευρωζώνη επισπεύδονται τον τελευταίο καιρό καθώς η αύξηση των επιτοκίων και η επιχειρούμενη συρρίκνωση της ρευστότητας από την ΕΚΤ έχει αυξήσει κατακόρυφα τις πιέσεις στις τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τις ασφαλιστικές εταιρείες, που αποτελούν κύρια σημεία επενδυτικής συσσώρευσης κρατικών ομολόγων.
Η πίεση αυτή έχει αποτυπωθεί με δραματικό τρόπο στην απαξίωση των χαρτοφυλακίων τους, ειδικά στις τράπεζες, των οποίων η λειτουργία και η κερδοφορία στηρίζεται στον δανεισμό χρημάτων με υψηλότερα επιτόκια μακροπρόθεσμα, σε σχέση με τα «φθηνότερα» επιτόκια που πληρώνουν στους καταθέτες τους. Και εδώ βρίσκεται η αχίλλειος πτέρνα του συστήματος που στηρίζεται στην δυνατότητα συγκέντρωσης φθηνότερων καταθέσεων.
Η αναστροφή της καμπύλης αποδόσεων μεταξύ μακροπρόθεσμων και βραχυπρόθεσμων επιτοκίων έχει ασκήσει ασφυκτική κεφαλαιακή πίεση στις τράπεζες με αποτελέσματα σαν αυτά της Silicon Valley Bank, της SB, της First Republic Bank, χωρίς να είναι ακόμα γνωστό πόσες ακόμα τράπεζες στις ΗΠΑ (υπολογίζονται σε περίπου 150 περιφερειακές τράπεζες) ή στην Ευρωζώνη βρίσκονται σε ανάλογη πίεση.
Το πλέον σημαντικό όμως είναι ότι οι πιέσεις αυτές προκαλούν τεράστιες μετακινήσεις κεφαλαίων από τις τραπεζικές καταθέσεις στα money market funds δημιουργώντας ακραίες καταστάσεις από πλευράς ρευστότητας σε ευάλωτα σημεία του τραπεζικού συστήματος.
Με τις Κεντρικές Τράπεζες να συνεχίζουν την πίεση αυτή με νέες αυξήσεις επιτοκίων η κατάσταση φαίνεται να απειλεί με νέα επεισόδια σαν αυτά του Μαρτίου.
Στο διάγραμμα του Bloomberg με στοιχεία από το αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα της Fed και τις Morgan Stanley, που παρατίθεται, αυτή η απόσυρση κεφαλαίων από τις καταθέσεις και η μετακίνησή της σε MMF φαίνεται να αποκτά πλέον απειλητικές διαστάσεις, αποσταθεροποιώντας τα πλέον ευαίσθητα από κεφαλαιακής πλευράς στοιχεία του τραπεζικού χώρου.
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι προφανές ότι οι εξελίξεις στο Ενιαίο Ευρωπαϊκό Ταμείο Αναδιάρθρωσης/Εκκαθάρισης τραπεζών αποκτούν καθοριστική σημασία, τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο και σε «εθνικό» επίπεδο.
