Την ώρα που το έργο της Νέας Τούμπας φαίνεται να εισέρχεται στην τελική του ευθεία – με ώριμους πλέον όρους έπειτα και από την επίσημη παρουσίαση των σχεδίων από την Populous – μια παράλληλη πρωτοβουλία επιδιώκει επίμονα να αλλάξει τα δεδομένα.
Ο επιχειρηματίας Τέλης Μυστακίδης δεν φαίνεται να πτοήθηκε από την πρόσφατη ήττα του στον πρώτο γύρο διεκδίκησης της επένδυσης. Επανήλθε αιφνιδιαστικά, όχι με κάποια σοβαρή δέσμευση ή εγγυητική επιστολή, αλλά με ένα απλό "proof of funds" — μια γενική δήλωση ύπαρξης κεφαλαίων ύψους 250 εκατομμυρίων ευρώ για την κατασκευή του νέου γηπέδου - που εστάλη μάλιστα με courier, σαν να πρόκειται για ενημερωτικό φυλλάδιο. Καθόλου τυχαία δε μοιάζει επίσης η στιγμή που επέλεξε, καθώς όπως μαθαίνουμε η επιστολή έφτασε στον Ερασιτέχνη την ημέρα άφιξης του Ιβάν Σαββίδη στη Θεσσαλονίκη, όπου πραγματοποιεί αυτή τη στιγμή κρίσιμες συναντήσεις με την ΠΑΕ, συνεργάτες και την ομάδα.
Εξίσου αφελές όμως θα ήταν να συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι οι κινήσεις Μυστακίδη απορρέουν από ένα αποκλειστικό ενδιαφέρον για τον ΠΑΟΚ. Τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα – και αν οι τακτικές του φαίνονταν ύποπτες εξ αρχής, αυτό πια γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο. Ο ΠΑΟΚ είναι ένας οργανισμός με τεράστια κοινωνική απήχηση στη Βόρεια Ελλάδα. Αυτός που τον ελέγχει, αποκτά απευθείας πρόσβαση σε πεδία πολύ ευρύτερα των ποδοσφαιρικών σωματείων. Κάτι τέτοιο φαίνεται να αντιλαμβάνονται πολύ καλά συγκεκριμένα οικονομικά κέντρα. Κάπως έτσι, η πρόταση Μυστακίδη αποδίδεται λιγότερο σε αγνό αθλητικό ενδιαφέρον και περισσότερο στην εξυπηρέτηση μίας πιο περίπλοκης και πολύπλευρης στρατηγικής.
Το καίριο ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι το αν αυτή η στρατηγική εξυπηρετεί απλώς τον Μυστακίδη, ή αν και ο ίδιος προωθεί τα – ίσως πολύ μεγαλύτερα – συμφέροντα τρίτων. Γιατί το αναρωτιόμαστε αυτό; Δεν πάει καιρός που η οικογένεια Ντρέιφους είχε επιχειρήσει διείσδυση στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, χωρίς επιτυχία. Πολλά λέγονται και για τις σχέσεις της με τον Μυστακίδη, και αυτή η νέα κινητικότητα (ανεξαρτήτως αν φαινομενικά στοχοποιεί τον ΠΑΟΚ) δεν μπορεί παρά να εκληφθεί ως φυσική συνέχεια της προηγούμενης, που έμεινε μετέωρη.
Οι πληροφορίες που κυκλοφορούν ενισχύουν όλο και περισσότερο τη θεωρία πως το πραγματικό διακύβευμα δεν είναι η Τούμπα, αλλά το λιμάνι. Ο ΟΛΘ παραμένει το πολυτιμότερο γεωοικονομικό asset της Θεσσαλονίκης και φυσικά του Ομίλου Σαββίδη, εξού και οι επαναλαμβανόμενες προσπάθειες εξωτερικών παραγόντων για την απόκτηση επιρροής και ελέγχου. Κι αν αυτές φαίνεται να πέφτουν στο κενό, είναι μόνο για να εμφανιστούν και πάλι με άλλη μάσκα.
Τα ερωτήματα πολλά, αλλά σιγά σιγά ξετυλίγεται το κουβάρι. Το timing αποκαλύπτει πάντα κάτι – και αυτή τη φορά ο Μυστακίδης έδρασε σχεδόν απροκάλυπτα. (Ήταν συνειδητή αυτή η απόφαση;). Βρίσκεται πίσω από την πρόταση για τον ΠΑΟΚ ένα βαθύτερο σχέδιο για τον έλεγχο του λιμανιού; Και αν ναι, από ποιον και γιατί;
Υπομονή και θα μάθουμε.
