Ροή
Τις πληροφορίες για τη διατήρηση της αντιστάθμισης ρύπων για ένα μεταβατικό διάστημα, παράλληλα με τον συνοριακό φόρο άνθρακα, επιβεβαίωσε η παρουσίαση από την Κομισιόν της πρότασης για τον Μηχανισμό Συνοριακής Προσαρμογής Άνθρακα (CBAM).
Έως και σχετικά πρόσφατα, η Κομισιόν σχεδίαζε να συνδυάσει την εφαρμογή του CBAM με την απευθείας κατάργηση της αντιστάθμισης ρύπων. Όπως έγραψε σήμερα το Insider.gr, σύμφωνα με αναλυτές σε μία τέτοια περίπτωση θα υπονομευόταν δραστικά η ανταγωνιστικότητα των αντίστοιχων ευρωπαϊκών κλάδων, προκαλώντας την κατάρρευση των εξαγωγών τους.
Υπενθυμίζεται ότι ο Μηχανισμός αυτός αφορά την επιβολή «πράσινου» φόρου στις εισαγωγές αλουμινίου, χάλυβα, τσιμέντου, λιπασμάτων και ηλεκτρικής ενέργειας, από τρίτες χώρες με πιο χαλαρές κλιματικές πολιτικές από την Ε.Ε.
Σύμφωνα με την πρόταση της Κομισιόν, στην αρχική φάση πιλοτικής εφαρμογής του νέου αυτού μέτρου, θα συνεχίσουν να λαμβάνουν δωρεάν δικαιώματα ρύπων οι ευρωπαϊκές βιομηχανίες των αντίστοιχων κλάδων, όπως οι βιομηχανίες παραγωγής αλουμινίου. Η φάση αυτή εκτείνεται έως το 2025.
Από το 2026, θα ξεκινήσει η σταδιακή κατάργηση της αντιστάθμισης ρύπων, με τη βαθμιαία μείωση των δωρεάν δικαιωμάτων που λαμβάνουν οι βιομηχανίες στη «Γηραιά Ήπειρο». Ο τρόπος κατάργησης θα συναρτηθεί με τις ευρύτερες μεταρρυθμίσεις στο σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών (ETS), οι οποίες επίσης ανακοινώθηκαν σήμερα.
H πρόταση για την εφαρμογή του συνοριακού φόρου άνθρακα, όπως και οι μεταρρυθμίσεις στο σύστημα εμπορίας ρύπων, περιλαμβάνονται στη δέσμη 12 εισηγούμενων κανονισμών «Fit for 55», που παρουσίασε σήμερα η Επιτροπή, με σκοπό την επίτευξη της μείωσης των ευρωπαϊκών εκπομπών κατά 55% έως το 2030.
Η απευθείας κατάργηση των δωρεάν δικαιωμάτων θα οδηγούσε σε κατακόρυφη άνοδο του κόστους παραγωγής των ευρωπαϊκών βιομηχανιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κόστος παραγωγής αλουμινίου θα εκτινασσόταν κατά 60%. Έτσι, τη στιγμή που σήμερα η παραγωγή 1 τόνου αλουμινίου στην Ευρώπη κοστίζει περί τα 1.500 δολάρια, με την επιβάρυνση των δικαιωμάτων ρύπων (τα οποία πλέον δεν θα χορηγούνταν δωρεάν), το ποσό αυτό θα εκτινασσόταν στα 2.400 δολάρια.
Παράλληλα, ο φόρος δεν αναμένεται να αποτελέσει κίνητρο για τις τρίτες χώρες, ώστε να «πρασινίσουν» τη βιομηχανική παραγωγή τους. Επομένως ο «ξαφνικός θάνατος» της αντιστάθμισης ρύπων στην πράξη θα επιτάχυνε τη «διαρροή» άνθρακα, αντί να αποτρέψει.
