Ροή
Στην αυτονομία της παραγωγής, των πρώτων υλών και των τελικών προϊόντων τροφίμων και φαρμάκων, ως ένα από τα ζητήματα που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας, τόσο σε εγχώριο όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αναφέρθηκε η πρόεδρος και διευθύνουσα σύμβουλος του Ομίλου Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων (ΟΦΕΤ), Ιουλία Τσέτη, κατά την τοποθέτησή της στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών.
Στο πλαίσιο αυτό, τόνισε ότι η αποβιομηχάνιση της Ευρώπης και της Ελλάδας κόστισε ακριβά σε όρους απασχόλησης και ανάπτυξης και ανέδειξε την ανάγκη ενίσχυσης της παραγωγής, ξεκινώντας από τη διαμόρφωση ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος.
«Η αυτάρκεια της παραγωγής, η επαρκής χρηματοδότηση της έρευνας για την παραγωγή νέων φαρμάκων, η συνεργασία μεταξύ ερευνητικών ομάδων, η σύνδεση της παραγωγής με την καινοτομία, πρέπει να αποτελέσουν τα νέα θεμέλια στα οποία πρέπει να βασίζεται η φαρμακευτική βιομηχανία στην Ευρώπη. Όλα αυτά μέσα σε ένα πλαίσιο νέων τεχνολογιών, τηλεϊατρικής και ψηφιακής μεταρρύθμισης, όπου η χώρα μας έχει αποδείξει ότι διαθέτει ισχυρά αντανακλαστικά και δυνατότητες.
Είναι καθήκον μας να δώσουμε ξανά χώρο και ευκαιρίες στην εγχώρια παραγωγή, έτσι ώστε να μπορεί να ανθίσει. Τα προηγούμενα χρόνια, η αποβιομηχάνιση της Ευρώπης και της Ελλάδας μας κόστισε ακριβά όσον αφορά στην απασχόληση και την ανάπτυξη», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Στόχος η διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών
Στην αποβιομηχάνιση της Ευρώπης αναφέρθηκε πρόσφατα και η Γερμανίδα Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ, αφήνοντας αιχμές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση με τη στρατηγική της, ουσιαστικά εξεδίωξε τις φαρμακοβιομηχανίες από το Ευρωπαϊκό έδαφος.
«Για πολλά χρόνια, στην Ευρώπη, δε φερθήκαμε πολύ καλά απέναντι στη βιομηχανία φαρμάκων. Είχαμε εξόδους προς την Αμερική και τώρα οι ΗΠΑ έχουν ίσως την ισχυρότερη φαρμακοβιομηχανία, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο», ανέφερε η Α. Μέρκελ.
Σχολιάζοντας τη δήλωση κατόπιν σχετικής ερώτησης, η CEO του ΟΦΕΤ τόνισε ότι η αποβιομηχάνιση της Ευρώπης τη δεκαετία του 1970, δεν συντελέστηκε σε μία ημέρα, έγινε σταδιακά, ως απότοκος των κέντρων κόστους, των υψηλών εργατικών, αλλά παράλληλα και συνδικαλιστικών και περιβαλλοντικών λόγων.
«Το τίμημα της εποχής εκείνης ήταν βαρύ και είναι ξεκάθαρο ότι έφθασε μέχρι τις ημέρες μας. Διότι όταν χτυπάς την ‘καρδιά’ της οικονομίας που είναι η παραγωγή, χτυπάς τον πολίτη και τις κοινωνίες.
Επομένως δεν θα πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί ξανά αυτό. Στόχος όλων όσοι ασχολούμαστε με θεσμικούς ρόλους αλλά και με τη βιομηχανία, είναι να δημιουργηθούν οι κατάλληλες εκείνες συνθήκες, που θα μας επιτρέψουν να ενισχύσουμε την παραγωγή στην Ευρώπη- φυσικά και στην Ελλάδα- ενισχύοντας παράλληλα την καινοτομία και την έρευνα και φυσικά με περιβαλλοντική και βιώσιμη διάσταση.
Να απενοχοποιήσουμε τα κέρδη, η βιομηχανία να έχει έσοδα για τις μονάδες και τους ανθρώπους της, διότι μόνο με βιώσιμες και υγιείς επιχειρήσεις μπορούν να στηριχθούν οι οικονομίες και οι κοινωνίες. Να πάψουν οι απεχθείς φόροι- όπως clawback και rebate- οι οποίοι ξεκίνησαν από τα πρώτα χρόνια της οικονομικής ύφεσης, ραπίζοντας την φαρμακοβιομηχανία και ουσιαστικά φρενάροντάς την να αιμοδοτεί το κράτος και να μην έχει τη δυνατότητα, να υλοποιεί επενδύσεις.
Στο μέλλον πρέπει να είμαστε περισσότερο συνεργάσιμοι και αλληλέγγυοι και να στραφούμε στο μοντέλο των Big Pharma, αξιοποιώντας στο έπακρον την τεχνολογία, την τηλεϊατρική και τις δυνατότητες που δίνει η ψηφιακή μεταρρύθμιση», ανέφερε η κ. Τσέτη.
Ως μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ), επεσήμανε την «αδήριτη» ανάγκη να ενισχυθεί η παραγωγή, να γίνει η χώρα κόμβος Καινοτομίας και Αριστείας και να αξιοποιηθούν δυναμικότερα οι ψηφιακές πλατφόρμες.
«Το ευνοϊκό χρηματοδοτικό περιβάλλον του Ταμείου Ανάκαμψης, μας δίνει αυτή τη δυνατότητα, την οποία πρέπει να αξιοποιήσουμε με σοφία.
Όπως με σοφία θα πρέπει να ενστερνιστούμε και τις Αρχές του Οικουμενικού Συμφώνου των Ηνωμένων Εθνών, όπως βιώσιμη ανάπτυξη, κατάργηση της διαφθοράς, της παιδικής εργασίας, στήριξη του περιβάλλοντος», σημείωσε η κ. Τσέτη.
Από τη θέση της προέδρου του Global Compact Network Hellas, εξέφρασε την πεποίθηση ότι όλα τα παραπάνω έχουν νόημα εφόσον συμβαδίζουν με τις 10 αρχές και τους 17 στόχους του ΟΗΕ και έδωσε το στίγμα για την επόμενη μέρα:
«Οι προκλήσεις δεν θα σταματήσουν ποτέ, μπορεί σήμερα να βιώνουμε την πρόκληση της πανδημίας, αλλά είναι βέβαιον ότι μας αναμένουν και άλλες μελλοντικά κρίσεις, είτε υγειονομικές, είτε οικονομικές. Μόνο με κοινωνική συνοχή, αλληλεγγύη και μακρόπνοο σχεδιασμό που θα προστατεύει τις παραγωγικές μονάδες, τις θέσεις εργασίας και την αξία των προϊόντων, θα μπορέσουμε να τις αντιμετωπίσουμε».
