Σε μια χώρα κατά βάση εχθρική προς την επιχειρηματικότητα, όπως ομολογούν οι ίδιοι οι πολιτικοί φορείς, η ελληνική φαρμακοβιομηχανία έχει επιτύχει ένα μικρό θαύμα, το οποίο μάλιστα εξελίχθηκε στην πιο δύσκολη συγκυρία, στα χρόνια των μνημονίων και την αμέσως μεταμνημονιακή εποχή.
Σήμερα, η εγχώρια φαρμακοβιομηχανία (Πανελλήνια Ένωση Φαρμακοβιομηχανίας-ΠΕΦ), με περισσότερες από 49 εταιρίες, που εξάγουν το ελληνικό ποιοτικό φάρμακο στα πέρατα του κόσμου, αποδεικνύεται ένας από τους πιο ανθεκτικούς πυλώνες βιώσιμης ανάπτυξης της Εθνικής Οικονομίας, καθώς είναι ο δεύτερος κλάδος σε εξαγωγές μετά τα πετρελαιοειδή. Επιπλέον, για να φτάσει εδώ, άντεξε τα πάντα στα πέτρινα χρόνια των μνημονίων, όπου υπέστη και το μεγαλύτερο πλήγμα.
Συγκεκριμένα, οι 'Ελληνες φαρμακοβιομήχανοι επέζησαν του PSI (Private Sector Involvement, Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα) στην διαδικασία αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, παρότι δέχτηκαν ισχυρό πλήγμα από το «κούρεμα» των ομολόγων που κατείχαν. Στάθηκαν όρθιοι σε αντίξοες συνθήκες και από το 2019 και μετά, αξιοποιώντας το επενδυτικό claw back, ένα αναπτυξιακό μέτρο που ήρθε κάπως να εξισορροπήσει την αδικία της μνημονιακής επιβολής του clawback (αυτόματη επιστροφή μέρους των κερδών από την υπέρβαση της δαπάνης) προχώρησαν σε επενδύσεις για τη δημιουργία Παραγωγικών Μονάδων και Κέντρων Έρευνας και Ανάπτυξης, συνολικού ύψους 1,5 δισ. ευρώ στην επικράτεια.
Οι νέες επενδύσεις δεν έγιναν μόνο στο λεκανοπέδιο Αττικής, αλλά σε όλη την Ελλάδα, αποτελώντας «μοχλό ανάπτυξης» της περιφέρειας και το γεγονός αυτό τους προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη προστιθέμενη αξία, καθώς «Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα». Για την δημιουργία του επενδυτικού clawback χρησιμοποιήθηκαν 200 εκατ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό και 200 εκατ. ευρώ από το Ταμείο ανάκαμψης με βασικό άξονα το σπάσιμο της δαπάνης και το σκεπτικό πως όποιος επιβαρύνει περισσότερο τη φαρμακευτική δαπάνη πληρώνει περισσότερο και όποιος επιβαρύνει λιγότερο, πληρώνει λιγότερο.
Ισοβαρής επένδυση στην Περιφέρεια
Η χώρα μας βέβαια δεν μπορεί να πάει μπροστά με μια συγκεντρωτική δυσανάλογη ανάπτυξη μόνο στην Αττική και απογύμνωση/αποεπένδυση της Περιφέρειας. Οι Έλληνες
φαρμακοβιομήχανοι, όπως ο Δημήτρης Δέμος, Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της DEMO, στράφηκαν πρώτα στην βόρειο Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη και στην Ροδόπη, όπου δημιούργησαν παραγωγικές μονάδες, συμβάλλοντας καθοριστικά στην ανάπτυξη της συμπρωτεύουσας και δημιούργησαν ένα οικοσύστημα υγείας που καθίσταται πολύ ελκυστικό στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων η οποία αποτελεί με γεωπολικούς όρους και τη φυσική μας γειτονιά. Παράλληλα, στράφηκαν προς το Νότο, και ανέβασαν ταχύτητα της αναπτυξιακής τροχιάς προς την Πελοπόννησο, με την δημιουργία ενός πρωτόγνωρου-για τα ελληνικά δεδομένα hub Καινοτομίας και Παραγωγής ζωτικών φαρμάκων στη βιομηχανική ζώνη της Τρίπολης.
Το αναπτυξιακό θαύμα που εξελίσσεται εκεί καθιστά την Τρίπολη πρωταγωνιστή στην ελληνική Ανάπτυξη, όπως πριν από 200 χρόνια η ίδια πόλη είχε πρωταγωνιστήσει στην απελευθέρωση της πατρίδας μας από τον τουρκικό ζυγό. Ήδη στην βιομηχανική ζώνη της Τρίπολης τρεις φαρμακοβιομηχανίες, με πρωτεργάτη τη DEMO, δημιουργούν υπερσύγχρονα εργοστάσια- παραγωγικές μονάδες όπου θα παράγονται ζωτικά φάρμακα (αντιβιοτικά, ινσουλίνες κ.α.) που θα καλύπτουν όχι μόνο τις ανάγκες των Ελλήνων ασθενών αλλά και ένα σημαντικό τμήμα των αναγκών στην Ευρώπη. Στο επιχειρείν άλλωστε το μέλλον για μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα βρίσκεται στις Εξαγωγές.
Και η σημειολογία (με την εθνική παλιγγενεσία) συνεχίζεται καθώς κατά μήκος της Εθνικής Οδού προς το Νότιο τμήμα της χώρας, ανεγείρεται από την DEMO νέα μονάδα παραγωγής Βιολογικών Παραγόντων (της ‘εξελιγμένης’ γενιάς των φαρμάκων), κοντά στην πόλη της Καλαμάτας, στην οποία παρεμπιπτόντως είχε ξεκινήσει η Ελληνική Επανάσταση του 1821 -στις 23 Μαρτίου και όχι στις 25 Μαρτίου όπως συνηθίζουμε να λέμε.
Αυτονομία στα φάρμακα, στον απόηχο των απειλών του Τραμπ για δασμούς
Η χώρα μας αποκτά για πρώτη φορά στην ιστορία της Μονάδες Βιολογικών Παραγόντων και Ογκολογικών Φαρμάκων, των πιο καινοτόμων θεραπειών της φαρέτρας για την κάλυψη των αναγκών των ασθενών σε εποχές που το διεθνές φαινόμενο των ελλείψεων ζωτικών και ευρέως χρησιμοποιούμενων φαρμάκων δημιουργεί μεγάλες πιέσεις στα συστήματα υγείας, καθώς συχνά στις ελλείψεις περιλαμβάνονται και νοσοκομειακά φάρμακα.
Η αυτονομία σε ζωτικά φάρμακα που χτίζεται μέσα από αυτές τις επενδύσεις βήμα-βήμα θωρακίζει το ΕΣΥ και την υγεία του Ελληνικού λαού έναντι αυτών των πιέσεων και εξάγει τα ελληνικά φάρμακα στο εξωτερικό, μαζί με το brand name της Ελλάδας. Κι όλα αυτά γίνονται στην πιο κρίσιμη μεταπολεμική (και μεταπολιτική) συγκυρία, με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να απειλεί με δεσμούς την Ινδία εκεί όπου τα τελευταία χρόνια έχει συσσωρευτεί η φαρμακευτική παραγωγική δύναμη, καθώς η Ευρώπη βίωσε μια σαρωτική αποεπένδυση. Και όταν λέμε Ευρώπη, εννοούμε την υπόλοιπη Ευρώπη, γιατί οι Έλληνες φαρμακοβιομήχανοι, εδώ, έθεταν τα θεμέλια για το δικό τους «θαύμα».
Και συνεχίζουν πράττοντας συνεργασίες με hubs και ερευνητικά ιδρύματα του εξωτερικού και του εσωτερικού, εξωτερικού –όπως κάνει ο Όμιλος ΟΦΕΤ (Intermed & Unipharma) προκειμένου να ανταλλάσσουν επιστημονική γνώση και καινοτομία. Στις ΗΠΑ αυτή η ανταλλαγή επιστημονικού know-how και καινοτομίας γίνεται με την εξαγορά μικρών βιοφαρμακευτικών εταιριών απόλυτα εξειδικευμένων στην mRNA τεχνολογία ή την γονιδιακή θεραπεία ή τις κυτταρικές θεραπείες κλπ, με τις εγχώριες φαρμακοβιομηχανίες να έχουν βρει μια εναλλακτική οδό προσαρμοσμένη στις δικές τους οικονομικές δυνατότητες.
Οι φαρμακοβιομηχανίες της ΠΕΦ εξάγουν τα φάρμακα τους σε 85 χώρες και αυτό το χαρτοφυλάκιο εξαγωγών αναμένεται να αυξηθεί περιλαμβάνοντας 120 ή περισσότερες χώρες, με την ίδρυση θυγατρικών ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών σε υπερδυνάμεις του εξωτερικού. Ασθενείς των χωρών της ΕΕ, των ΗΠΑ, του Καναδά, της Αυστραλίας, και αλλού εμπιστεύονται τα ελληνικά φάρμακα, τα οποία εξελίσσονται συνεχώς σε συνεργασία με Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Ινστιτούτα της χώρας και του εξωτερικού. Ταυτόχρονα, οι μεγάλες επενδύσεις των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών τα τελευταία χρόνια, αναμένεται να δώσουν εργασία σε ακόμα περισσότερους Έλληνες στο μέλλον. Αυτές οι θέσεις εργασίας είναι υψηλής κατάρτισης και καλών απολαβών για το μέσο όρο των μισθών της Ελλάδας, με τις μηνιαίες απολαβές να βρίσκονται κοντά στα 2.000 ευρώ.
