Με κεντρικό αίτημα την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, καθώς και τη μείωση του ωραρίου εργασίας στις 37,5 ώρες την εβδομάδα πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη συνέντευξη τύπου της ΓΣΕΕ στη Θεσσαλονίκη ενόψει της ΔΕΘ.
Όπως δήλωσε ο πρόεδρός της Γιάννης Παναγόπουλος, τις επόμενες ημέρες θα συγκληθούν τα όργανα της ΓΣΕΕ για να ορισθεί ημερομηνία απεργιακής κινητοποίησης εν όψει του νέου εργασιακού νομοσχεδίου.
Αναφερόμενος στο μείζον θέμα του ωραρίου εργασίας, ο επιστημονικός διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ καθηγητής Γιώργος Αργείτης το χαρακτήρισε ως «θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομείται η ποιότητα της εργασίας».
Στο πλαίσιο της συνέντευξης παρουσιάστηκε η δημοσκοπική έρευνα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ και της Metron Analysis με θεματικές όπως η ψηφιακή κάρτα εργασίας, το ωράριο εργασίας, η ευελιξία στο χρόνο εργασίας και η ετήσια άδεια μετ’ αποδοχών.
Σχεδόν ένας στους δύο το 47% χρησιμοποιεί την κάρτα εργασίας και το 52% όχι. Ωστόσο ένας στους 10 έχει συμβεί να τη χρησιμοποιήσει παράτυπα και αυτό κατά κανόνα μετά από αίτημα του εργοδότη. Η πλειονότητα πάντως του εργατικού δυναμικού θεωρεί ότι η ψηφιακή κάρτα κατοχυρώνει την τήρηση του ωραρίου – αν και λιγότερο το θεωρούν οι νεότεροι και οι εργαζόμενοι σε μεταποίηση/βιομηχανία.
Ως προς την ετήσια άδεια το 55% την παίρνει σπασμένη σε τρείς περιόδους και το 20% ολόκληρη, το 24% σπασμένη σε δύο περιόδους. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η διευθέτηση της ετήσιας άδειας γίνεται σε συνεννόηση εργαζόμενου και εργοδότη. Συγκεκριμένα για το 77% γίνεται από κοινού και για το 22% με απόφαση εργοδότη στο πλαίσιο του διευθυντικού δικαιώματος.
Η γνώμη των εργαζομένων για το 13ωρο
Για το κρίσιμο ζήτημα της ευελιξίας στην εργασία, η μείωση του χρόνου της από 40 σε 37,5 ώρες την εβδομάδα θεωρείται ότι θα είχε θετική επίδραση σε βασικές διαστάσεις της ζωής των εργαζομένων. Ωστόσο η μείωση του χρόνου εργασίας με αναλογική μείωση και του μισθού δεν γίνεται αποδεκτή από την πλειονότητα των εργαζομένων, και δη τους μεγαλύτερους σε ηλικία (λόγω οικογενειακών ή δανειακών υποχρεώσεων).
Το 55% θα προτιμούσε μια συνολική μείωση των ημερών εργασίας μέσα στο έτος και το 45% μία μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου στις 7,5 ώρες.
Το 26% έχει τύχει πολλές/αρκετές φορές να εργαστεί μέσα σε μια ημέρα για 13 ώρες σε δύο ή περισσότερους εργοδότες, όπως ήδη προβλέπεται, άλλοτε με πρωτοβουλία του εργαζόμενου και άλλοτε του εργοδότη.
Το 33% έχει τύχει να εργαστεί πολλές/αρκετές φορές μέσα σε μια ημέρα για 13 ώρες στον ίδιο εργοδότη και κατά κανόνα ως αίτημα του εργοδότη παρά ως πρωτοβουλία του εργαζόμενου, ιδίως σε νεότερες ηλικίες.
Εάν θεσμοθετούνταν η δυνατότητα εργασίας έως και 13 ώρες την ημέρα σε έναν εργοδότη, ακόμη και με μείωση των ωρών εργασίας μες στην εβδομάδα, η επίδραση θεωρείται αρνητική – και περισσότερο για τις γυναίκες απ’ ό,τι για τους άνδρες. Τελικά η πλειονότητα των ερωτώμενων τοποθετείται αρνητικά σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο (56%), και δη στις μεγαλύτερες ηλικίες.
Πάντως, εάν η μεγαλύτερη ευελιξία στον χρόνο εργασίας συνοδευόταν από μείωση του εβδομαδιαίου εργάσιμου χρόνου, οι απόψεις είναι μοιρασμένες.
Σε κάθε περίπτωση, η ένταση της εργασίας σήμερα θεωρείται από σχεδόν 2 στους 3 αποτρεπτικός παράγοντας για τη δημιουργία ή τη διεύρυνση οικογένειας (στους άγαμους το ποσοστό ανέρχεται σε 69% και στις γυναίκες 67%).
