Toν πέμπτο πρωθυπουργό της Γαλλίας σε λιγότερο από δύο χρόνια καλείται να βρει ο Εμανουέλ Μακρόν για να αντιμετωπίσει τα προβλήματα χρέους της χώρας καθώς η κυβέρνηση του Φρανσουά Μπαϊρού έχασε την ψήφο εμπιστοσύνης και κατέρρευσε, βυθίζοντας την πολιτική σκηνή σε νέες περιπέτειες. Ακολουθούν μερικοί από τους κορυφαίους υποψηφίους, σύμφωνα με το Bloomberg, με βάση τη γενική προσέγγιση που μπορεί να ακολουθήσει ο Μακρόν.
Το «μαξιλαράκι» του κέντρου
Η πιο προφανής κίνηση θα ήταν να επιλεγεί ένας άλλος κεντρώος σύμφωνα με τις δομικές πολιτικές του Μακρόν, όπως ακριβώς ήταν ο Μπαϊρού. Ο νυν υπουργός Άμυνας, ο 39χρονος Σεμπαστιάν Λεκορνί, διατηρεί το συγκεκριμένο προφίλ και πρωταγωνίστησε στον τελευταίο ανασχηματισμό. Ο 42χρονος Ζεράλντ Νταρμανέν, θα μπορούσε να δώσει ένα παρόμοιο πολιτικό μήνυμα.
Όπως και ο Λεκορνί, προέρχεται από την κεντροδεξιά, αλλά έχει υπηρετήσει εδώ και καιρό τον Μακρόν σε διάφορες υπουργικές θέσεις. Η υπουργός Εργασίας Κατρίν Βοτρίν έχει αντίστοιχο πολιτικό υπόβαθρο. Το πρόβλημα με τους περισσότερους «μνηστήρες» που προέρχονται από την εν λόγω πολιτική «δεξαμενή» είναι ότι πιθανότατα θα έχουν την ίδια κατάληξη με τον Μπαϊρού.
Λόγω του πολιτικού κατακερματισμού, η Εθνοσυνέλευση παραμένει διαιρεμένη σε τρεις ομάδες, (αριστερά, κέντρο και ακροδεξιά) χωρίς απόλυτη πλειοψηφία, δημιουργώντας πολιτικό αδιέξοδο και διαφωνίες για τον προϋπολογισμό. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία βεβαιότητα ότι ένας νέος πρωθυπουργός θα είναι ασφαλής από ενδεχόμενη ταχεία αποπομπή.
Στροφή στα Αριστερά
Με τους μετριοπαθείς Σοσιαλιστές να αποχωρούν από την ακροαριστερά (Ανυπότακτη Γαλλία) και τον Ζαν-Λυκ Μελανσόν, η οποία είναι αποφασισμένη να ρίξει τον Μακρόν, η ιδέα να αποκτήσουν τον πρωθυπουργικό θώκο δια χειρός Μακρόν έχει γίνει πιο βιώσιμη από ποτέ. Άλλωστε, ο ίδιος ο Μακρόν ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα στην σοσιαλιστική κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ και ο νυν ηγέτης του κόμματος, Ολιβιέ Φωρ, θα δεχόταν τη θέση του πρωθυπουργού εάν του προσφερόταν.
Ωστόσο, μια σαφής στροφή προς τα αριστερά θα δημιουργούσε προβλήματα με τους Ρεπουμπλικάνους, την παραδοσιακή δεξιά, οι οποίοι θα μπορούσαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο τόσο στην ψήφιση ή την απόρριψη προτάσεων για τον προϋπολογισμό και την αντιμετώπιση του τεράστιου γαλλικού ελλείμματος, όσο και στη διατήρηση ή την απομάκρυνση κυβερνήσεων.
Το βλέμμα στη Δεξιά
Ορισμένα μέλη του κόμματος του πρώην προέδρου Νικολά Σαρκοζί έχουν δηλώσει ότι θα μπορούσαν να συνεργαστούν με έναν πρωθυπουργό της Αριστεράς. Αλλά ο Μπρουνό Ρεταϊγιό, νυν ηγέτης του κόμματος που υπηρετεί και ως υπουργός Εσωτερικών του Μπαϊρού, ξεκαθάρισε δεν θα συναινέσει εάν οριστεί πρωθυπουργός κάποιος από το Σοσιαλιστικό Κόμμα . Με 49 έδρες από τις 577 στην Εθνοσυνέλευση, ο διορισμός του Ρεταϊγιό ή κάποιου άλλου από την ηγεσία των Ρεπουμπλικανών θα αποτελούσε μεγάλο ρίσκο.
Στα... χρόνια βρίσκεται η λύση;
Αν ο Μακρόν θέλει να φλερτάρει την αριστερά χωρίς να αποξενώσει τη δεξιά, θα μπορούσε να αναζητήσει κάποιον εκτός της τρέχουσας κομματικής πολιτικής. Το 2024 εξέτασε τον 62χρονο Μπερνάρ Καζνέβ, πρώην πρωθυπουργό υπό τον Ολάντ, ο οποίος έχει αποστασιοποιηθεί από τη νέα γενιά Σοσιαλιστών. Στο ίδιο μήκος κύματος, στα ραντάρ του Μακρόν είναι και ο 73χρονος Ντιντιέ Μιγκώ, ενώ μια άλλη επιλογή είναι ο 78χρονος Ζαν Ιβ Λεντριάν, που υπηρέτησε στις κυβερνήσεις τόσο του Ολάντ όσο και του Μακρόν.
Ακόμη ένας «μνηστήρας», είναι και ο νυν επικεφαλής του ελεγκτικού δικαστηρίου του κράτους, ο 67χρονος Πιερ Μοσκοβισί. Τα γαλλικά ΜΜΕ έχουν επίσης διαφημίσει τον 67χρονο υπουργό Οικονομικών, Ερίκ Λομπάρ, ο οποίος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην οικοδόμηση γεφυρών με τους Σοσιαλιστές για να «περάσει» ο προϋπολογισμός του 2025, ενώ διαθέτει ακόμη ένα πλεονέκτημα: έχει συνεργαστεί στενά με την αριστερά πριν από δεκαετίες, αλλά είναι πιστός στην φιλοεπιχειρηματική πολιτική ατζέντα του Μακρόν.
Τεχνοκράτης
Εάν κανένα πολιτικό προφίλ δεν μπορεί να λειτουργήσει, ο Μακρόν θα μπορούσε να προσπαθήσει να βρει έναν πρωθυπουργό που να θεωρείται καθαρά τεχνοκρατικός. Πριν διορίσει τον Μπαρνιέ τον Σεπτέμβριο του 2024, ο γαλλικός Τύπος «έβλεπε» τον τον Τιερί Μποντέ, τον ελάχιστα γνωστό επικεφαλής του Οικονομικού, Κοινωνικού και Περιβαλλοντικού Συμβουλίου.
Ένας πιο γνωστός τεχνοκράτης θα ήταν ο νυν διοικητής της κεντρικής τράπεζας, Φρανσουά Βιλερουά ντε Γκαλό. Έχει μιλήσει τακτικά για τη δημοσιονομική πολιτική και την ανάγκη να περιοριστεί το έλλειμμα με αποφάσεις που θα είναι δίκαιες με ευρεία αποδοχή. Παρ' όλα αυτά, ο διορισμός ενός τεχνοκράτη θα ήταν μια έμμεση παραδοχή από τον Μακρόν ότι η πολιτική του έχει αποτύχει.
