Αντιφατικά παραμένουν τα μηνύματα σχετικά με την προσπάθεια του προέδρου των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ να τερματίσει τον πόλεμο της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας, σύμφωνα με την Berenberg.
Όπως αναφέρει ο Holger Schmieding, επικεφαλής οικονομολόγος του οίκου, από τη μία πλευρά, η συμφωνία για τα ορυκτά που υπέγραψαν οι ΗΠΑ και η Ουκρανία μπορεί να θεωρηθεί ως ένα μικρό βήμα προς τα εμπρός. Δίνει στις ΗΠΑ ένα μερίδιο σε μια Ουκρανία στην οποία θα ήταν ασφαλές να εξερευνήσουν και να εκμεταλλευτούν τους φυσικούς πόρους. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, το περίγραμμα μιας ειρηνευτικής συμφωνίας που οι ΗΠΑ φέρεται να πρότειναν και στις δύο πλευρές πριν από δύο εβδομάδες θα γίνονταν σε μεγάλο βαθμό με τους όρους της Μόσχας. Παρ 'όλα αυτά, ακόμη και η Ρωσία δεν την αποδέχτηκε. «Όσο κι αν ελπίζουμε ότι η σύγκρουση θα τερματιστεί σύντομα με όρους αποδεκτούς από την Ουκρανία, συνεχίζουμε να βασίζουμε τις οικονομικές και χρηματοοικονομικές μας προβλέψεις στην υπόθεση ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα σταματήσει τον πόλεμό του (ακόμα)».
Το Κίεβο έχει προσφέρει μια άνευ όρων ανακωχή ακολουθούμενη από διαπραγματεύσεις για μια μόνιμη επίλυση της σύγκρουσης. Στην πράξη, αυτό θα μπορούσε να παγώσει τον πόλεμο κατά μήκος της πρώτης γραμμής στο άμεσο μέλλον. Αλλά η Ουκρανία δεν θα υπογράψει παραχώρηση των εδαφών της. Το Κίεβο θα μπορούσε να ενισχύσει τον στρατό του και να συνάψει αμυντικές συμφωνίες με πρόθυμους εταίρους στη Δύση για να αποτρέψει μια μελλοντική ρωσική επιθετικότητα.
Μέχρι στιγμής, η Ρωσία προσφέρει απλώς σύντομες προσωρινές εκεχειρίες του είδους που έχει συνήθως παραβιάσει στο παρελθόν. Αυτές οι προσφορές φαίνονται περισσότερο σχεδιασμένες για να ευχαριστήσουν ή να αποσπάσουν την προσοχή του Τραμπ παρά για να έχουν οποιαδήποτε σημασία πέρα από αυτό. Σύμφωνα με το Blomberg και άλλα μέσα, ο Πούτιν έχει απαιτήσει ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε συμφωνία η Ουκρανία να παραιτηθεί όχι μόνο από την Κριμαία, αλλά και από ολόκληρη την επικράτεια των τεσσάρων άλλων περιοχών που η Ρωσία έχει «προσαρτήσει» αλλά δεν έχει κατακτήσει ακόμη πλήρως. Η Ρωσία φαίνεται να θέτει σκόπιμα αιτήματα που η Ουκρανία δεν μπορεί να αποδεχτεί. Ο Πούτιν μπορεί να ελπίζει ότι ο Τραμπ θα κατηγορήσει στη συνέχεια το Κίεβο παρά τη Μόσχα για την αποτυχία των συνομιλιών.
Τρία σενάρια για την Ουκρανία
Η Berenberg είχε σκιαγραφήσει τρία σενάρια για τον πόλεμο της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας. (1) Εάν ο Τραμπ πει στον Πούτιν ότι θα στείλει περισσότερα όπλα στην Ουκρανία, εκτός εάν ο Πούτιν υπογράψει μια συμφωνία αποδεκτή από την Ουκρανία, η Ευρώπη θα είναι ένας σημαντικός ωφελημένος. Η ανοικοδόμηση μιας ελεύθερης Ουκρανίας και η ενσωμάτωσή της στην Κοινή Αγορά της ΕΕ θα ανοίξει πολλές εμπορικές ευκαιρίες. (2) Ωστόσο, εάν ο Τραμπ διακόψει την αμερικανική βοήθεια προς το Κίεβο και η Ευρώπη δεν προχωρήσει πλήρως στην κάλυψη αυτού του κενού, η Ρωσία μπορεί να κερδίσει. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει κύματα σοκ σε όλη την Ευρώπη, να πυροδοτήσει μια ροή προσφύγων και να ενθαρρύνει τους φιλορώσους λαϊκιστές της Ευρώπης. (3) Ο πόλεμος φθοράς μπορεί απλώς να συνεχιστεί, όπως έγινε το 2024, με τη δυτική βοήθεια προς την Ουκρανία που εμποδίζει μια ρωσική νίκη αλλά δεν αναγκάζει τον Πούτιν να ζητήσει ειρήνη.
Αν ο Τραμπ ήθελε, θα μπορούσε να απειλήσει τον Πούτιν με κυρώσεις που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά. Ένα αυστηρότερο όριο στις τιμές των ρωσικών εξαγωγών πετρελαίου σε συνδυασμό με σκληρές «δευτερεύουσες» κυρώσεις σε εταιρείες και χώρες που βοηθούν τη Ρωσία θα μπορούσαν να μειώσουν αποφασιστικά τα έσοδα από τις ρωσικές εξαγωγές. Αυτό θα έθιγε την ικανότητά της να αυξήσει τις στρατιωτικές δαπάνες και να πληρώσει όλο και περισσότερα χρήματα για νεοσύλλεκτους που πολεμούν την πολεμική της μηχανή. Δυστυχώς, ο Τραμπ προφανώς αποφεύγει να ασκήσει πραγματική πίεση στον Πούτιν. Αντίθετα, ο Τραμπ φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για πιθανές μεγάλες ενεργειακές συμφωνίες με τη Ρωσία στο μέλλον. Η Ευρώπη δεν μπορεί καν να κατηγορήσει τον Τραμπ για αυτό. Άλλωστε, η ίδια η ΕΕ αγωνίζεται να αυστηροποιήσει τις δικές της κυρώσεις, εν μέρει αλλά όχι μόνο λόγω των αντιρρήσεων της Ουγγαρίας.
«Δυστυχώς, μια ειρηνευτική συμφωνία με όρους αποδεκτούς από το Κίεβο με αξιόπιστες εγγυήσεις ασφάλειας για την Ουκρανία (σενάριο Νο. 1) φαίνεται να είναι το λιγότερο πιθανό αποτέλεσμα για τους επόμενους μήνες. Σημειώστε ότι, ακόμη και στην απίθανη περίπτωση ενός τόσο θετικού τέλους του πολέμου φέτος, η Γερμανία δεν θα ανοίξει ξανά τον αγωγό Nordstream παρά τις αντιρρήσεις της Πολωνίας, της Ουκρανίας και των χωρών της Βαλτικής. Με παρόμοιο τρόπο, η Γερμανία και η Ευρώπη θα πρέπει να αυξήσουν γρήγορα τις αμυντικές τους δαπάνες, τουλάχιστον όσο ο Πούτιν κατέχει την εξουσία στη Μόσχα.
Τι θα μπορούσε να κάνει η Ευρώπη
Οι ΗΠΑ μπορεί σύντομα να μειώσουν ή να εγκαταλείψουν την προσπάθειά τους να μεσολαβήσουν σε μια συμφωνία. Το γεγονός ότι το Κογκρέσο των ΗΠΑ θα εγκρίνει ένα άλλο σημαντικό πακέτο στήριξης για την Ουκρανία φαίνεται απίθανο. Για να αντέξει παρόλα αυτά τη ρωσική επίθεση για περισσότερο από μερικούς μήνες ακόμη, η Ουκρανία θα χρειαστεί τουλάχιστον αμερικανικές πληροφορίες και βασικά αμερικανικά συστήματα για την εναέρια άμυνά της. Ο τρόπος με τον οποίο η Ευρώπη αλληλεπιδρά με τον Τραμπ μπορεί να είναι κρίσιμος από αυτή την άποψη. Εάν η Ευρώπη υποσχεθεί να πληρώσει τις ΗΠΑ για μια τέτοια συνεχή υποστήριξη των ΗΠΑ προς την Ουκρανία, ο Τραμπ μπορεί ενδεχομένως να συμφωνήσει σε μια τέτοια πρόταση - ειδικά εάν μπορεί να πειστεί ότι ο Πούτιν και όχι ο Ζελένσκι εμποδίζει τις προσπάθειές του να τερματίσει τον πόλεμο.
Μια πρόταση για τον Μερτς
Η νέα γερμανική κυβέρνηση θα αναλάβει στις 6 Μαΐου. Η Γερμανία έχει ήδη παραχωρήσει δημοσιονομικό χώρο για να κάνει περισσότερα για τη δική της άμυνα - και για την άμυνα της Ουκρανίας. Ο καλύτερος τρόπος για να αποτραπεί μια μελλοντική ρωσική επίθεση σε μια χώρα του ΝΑΤΟ είναι να ματαιωθεί η προσπάθεια του Πούτιν να υποτάξει την Ουκρανία. Λόγω έλλειψης χρημάτων, η αμυντική βιομηχανία της Ουκρανίας φέρεται να μην λειτουργεί σε πλήρη δυναμικότητα, σε αντίθεση με το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα της Ρωσίας. Η άμεση χορήγηση 20 δισ. ευρώ από τη Γερμανία για την Ουκρανία σε εγχώρια και εισαγόμενα όπλα θα μπορούσε να είναι η καλύτερη επένδυση που έχει κάνει το Βερολίνο εδώ και πολύ καιρό για να διατηρήσει την ασφάλεια της Γερμανίας και της Ευρώπης. Μαζί με την άρση της αυτοεπιβαλλόμενης αναστολής στην προμήθεια του ισχυρού πυραυλικού συστήματος Taurus στην Ουκρανία, αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει το Κίεβο να αντιμετωπίσει την πιθανή σταδιακή κατάργηση της οικονομικής υποστήριξης των ΗΠΑ.
Με τη μεταρρύθμιση του γερμανικού φρένου χρέους, ο Μερτς έκανε μια εντυπωσιακή αρχή για να διορθώσει ένα από τα πολλά εσωτερικά προβλήματα της Γερμανίας, ακόμη και πριν αναλάβει τα καθήκοντά του. Με την ανάληψη των καθηκόντων του ως καγκελάριος, θα μπορούσε να διασφαλίσει ότι η μεγάλη και πλούσια Γερμανία θα αναλάβει επιτέλους τον ρόλο του αξιόπιστου ακρογωνιαίου λίθου της ευρωπαϊκής ασφάλειας, τον οποίο θα έπρεπε να είχε διαδραματίσει εδώ και χρόνια.
