Να αρχίσει συντεταγμένα και χωρίς άλλη καθυστέρηση η σταδιακή εφαρμογή του Σχεδίου Διαχείρισης Υδάτων - ΣΔΛΑΠ Θεσσαλίας, καθώς και το αντίστοιχο της Στερεάς Ελλάδος (ΛΑΠ Αχελώου), ειδικά για το ορεινό τμήμα των Αγράφων το οποίο υπάγεται στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, εκεί όπου έχουν επί δεκαπέντε χρόνια εγκαταλειφθεί τα ημιτελή έργα Αχελώου, ζήτησε χτες ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας, Δημήτρης Κουρέτας, στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε στα αθηναϊκά μέσα ενημέρωσης.
Ο ίδιος έσπευσε μάλιστα, μεταξύ άλλων, να «χτυπήσει καμπανάκι» για το αγροτικό εισόδημα στην περιοχή της Θεσσαλίας που κινδυνεύει με μείωση κατά 25%, λόγω της μη υλοποίησης έργων που ήδη έχουν ξεκινήσει και περιλαμβάνονται στον επίσημο σχεδιασμό.
Το φράγμα Συκιάς, ο Αχελώος και το ΣτΕ
Όπως ανέφερε, «για ακόμη μια φορά με το εγκεκριμένο από το υπουργείο Περιβάλλοντος ΣΔΛΑΠ επιβεβαιώνεται ότι η μεταφορά 250 εκατ. κ. μ. νερού ετησίως από την λεκάνη Αχελώου αποτελεί τον βασικό πυλώνα ευστάθειας του υδατικού ισοζυγίου της Θεσσαλίας και μονόδρομο για την επιβίωσή της. Η ολοκλήρωση του φράγματος Συκιάς επί του Αχελώου και της σήραγγας των 17,8 χλμ. που θα επιτρέψει την μεταφορά των υδάτων στην λεκάνη Πηνειού, αποτελούν το πρώτο και βασικό έργο του εγκεκριμένου ΣΔΛΑΠ που πρέπει άμεσα να δρομολογηθεί, δεδομένου ότι, όπως προκύπτει και από τις εκθέσεις Ελλήνων και ξένων πραγματογνωμόνων, τα έργα κινδυνεύουν από κατάρρευση και το ποτάμιο οικοσύστημα παραμένει επί αρκετά χρόνια «μπαζωμένο». Η ανησυχία του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας σχετίζεται και με το αποτέλεσμα της προσφυγής που έχουν κάνει η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, περιβαλλοντικές οργανώσεις και άλλοι φορείς στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) για την ακύρωση των ΣΔΛΑΠ στις Λεκάνες Απορροής των Ποταμών Πηνειού και Αχελώου και η οποία αναμένεται να εκδικαστεί την 3η Δεκεμβρίου.
Σημειώνεται ότι το «περιπετειώδες» έργο, το φράγμα Συκιάς, επί του ποταμού Αχελώου στο σημείο συμβολής του με τον παραπόταμο – ρέμα Κουμπουργιανίτη, στα όρια των νομών Καρδίτσας και Άρτας, ξεκίνησε το 1996. Συνοδεύεται και από τη σήραγγα Πευκοφύτου μήκους 18 km, μέσω της οποίας θα γίνεται η μεταφορά νερού προς τον κάμπο της Θεσσαλίας. Στο έργο έχουν γίνει εργασίες ύψους 252 εκατ. ευρώ φτάνοντας το φυσικό αντικείμενο περίπου στο 60%, ενώ απαιτούνται, βάσει εκτιμήσεων, για την ολοκλήρωση του φράγματος άλλα 150 εκατ. ευρώ.
Μιλώντας για τις μεγάλες συνέπειες που θα προκληθούν αν δεν προχωρήσει άμεσα το έργο, ο κ. Κουρέτας σημείωσε ότι «μειώνονται δραματικά οι αρδευόμενες εκτάσεις της Θεσσαλίας, ενώ ταυτόχρονα συρρικνώνεται το αγροτικό εισόδημα του μεγαλύτερου και παραγωγικότερου κάμπου της χώρας. Η σημερινή παραγωγική γεωργία βρίσκεται σε κίνδυνο κατάρρευσης από έλλειψη αρδευτικού νερού. Οι ξηρικές καλλιέργειες με μέσο κύκλο εργασιών 60-100 ευρώ/στρ. υστερούν σημαντικά έναντι. των αρδευόμενων με 500 ευρώ/στρ. Εάν δεν επιτευχθεί η κάλυψη του υδατικού, τότε μοιραία θα μειωθούν οι αρδευόμενες καλλιέργειες κατά 1.000.000 στρ. Και τα διλήμματα πληθαίνουν δεδομένου ότι μια πιθανή άμεση μείωση των αρδευόμενων καλλιεργειών υπέρ των ξηρικών θα επιφέρει ταυτόχρονη μείωση του κύκλου εργασιών κατά 300 – 400 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο και σημαντική μείωση του αγροτικού εισοδήματος κατά 25%, κάτι που σήμερα, από κοινού με τους υδατικούς κινδύνους, αποτελεί καθοριστικό στοιχείο για την παραμονή αυτών των ανθρώπων στον τόπο τους και για την συνέχιση του αγροτικού επαγγέλματος».
Το plan B που... δεν υπάρχει
Όσον αφορά στην ύπαρξη κάποιου plan Β, στην παρούσα φάση δεν υπάρχει και θα εκπονηθεί, εφόσον τελικά το ΣτΕ δεν επιτρέψει την ολοκλήρωση του φράγματος της Συκιάς, από τον νεοσύστατο Οργανισμό Διαχείρισης Υδάτων Θεσσαλίας (ΟΔΥΘ) τον πρώτο που έχει δημιουργηθεί στη χώρα που όμως ακόμα δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει ουσιαστικά. «Είναι σκόπιμο να δοθεί μεγαλύτερη στήριξη στην διοίκησή του και να υπάρξει επιτάχυνση των διαδικασιών λειτουργίας του, ώστε το εγχείρημα να πετύχει και να αποτελέσει το πρότυπο οργανισμού διαχείρισης των υδάτων σε όλη τη χώρα μας» σημείωσε σχετικά ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας.
Τα διαχρονικά προβλήματα λειψυδρίας
Για τα διαχρονικά προβλήματα λειψυδρίας, η γενεσιουργός αιτία, σύμφωνα με την οικεία Περιφέρεια, ήταν και παραμένει η επί δεκαετίες ακραία αναντιστοιχία ανάμεσα στην «ζήτηση» νερού (κυρίως για τις αρδεύσεις το 90% της ζήτησης) και στην περιορισμένη «προσφορά» αποθεμάτων νερού στην Θεσσαλία (ο καθηγητής του Μετσόβιου Δημήτρης Κουτσογιάννης είπε χθες ότι το διαμέρισμα της Θεσσαλίας είναι το πλέον ελλειμματικό της χώρας σε υδάτινους πόρους). Επίσης η «ληστρική» εκμετάλλευση των υπόγειων υδροφορέων με υπεραντλήσεις από περίπου 33.000 γεωτρήσεις, οδηγούν με βεβαιότητα την περιοχή στην ερημοποίηση.
Σε συνδυασμό με τις συνθήκες λειψυδρίας, η τεράστια έλλειψη αποθεμάτων επιφανειακών υδάτων είναι αδύνατο να αντιμετωπισθεί με τα περιορισμένα νερά του υδροηλεκτρικού έργου Ν. Πλαστήρα, δεδομένου πως η «στήριξη» του κάμπου από τα νερά αυτού του ταμιευτήρα έχει προ πολλού εξαντλήσει τα όριά της.
