Μπορεί το ορόσημο του Eurogroup της 22ας Μάιου να μοιάζει ως το πιο ρεαλιστικό για μια συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών στελεχών (staff level agreement) μεταξύ κυβέρνησης – θεσμών, ωστόσο το πόσο κοντά βρίσκονται ευρωζώνη και ΔΝΤ στις προϋποθέσεις συμμετοχής του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα θα καταδειχθεί στις 21-23 Απριλίου στην Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον.
Στο περιθώριο της Συνόδου του ΔΝΤ, αναμένεται να συνεδριάσει ατύπως το λεγόμενο Washington Group με τη συμμετοχή των υπουργών οικονομικών της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, εκπροσώπων του ΔΝΤ, της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το οποίο θα συζητήσει τις θέσεις του ΔΝΤ για το ύψος της ελάφρυνσης χρέους και το ύψος των πρωτογενών πλεονασμάτων που θα έχει η χώρα μας μεσοπρόθεσμα.
Από τις υποχωρήσεις της ευρωζώνης και ειδικά της Γερμανίας θα κριθεί το εάν θα υπάρξει χρηματοδοτική εμπλοκή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα ή θα δοθεί σήμα πως η ευρωζώνη θα πρέπει να υιοθετήσει άλλη «δομή» στο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδος η οποία θα έχει το Ταμείο σε ρόλο τεχνικού συμβούλου.
Χθες ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε υποστήριξε ότι το ΔΝΤ έχει πλέον καταλάβει ότι η ελάφρυνση χρέους είναι αδύνατη υπό την νομοθεσία της ΕΕ». Ωστόσο, αυτό δεν επιβεβαιώθηκε από την Ουάσιγκτον, όπου σχετικές πηγές ανάφεραν πως παραμένει η θέση του Ταμείου ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι θα πρέπει να παράσχουν περαιτέρω ελάφρυνση για να τεθεί το χρέος της Ελλάδας σε βιώσιμη πορεία.
Σύμφωνα με εμπλεκόμενους στις διαβουλεύσεις η μεσοπρόθεσμη ελάφρυνση του χρέους που θέλει η Ευρωζώνη και η οποία θα βασίζεται στην απόφαση του Eurogroup του Μάιου 2016 αφορά στα εξής:
-Στην επιμήκυνση των δανείων που έχει διαθέσει ο ESM στην Ελλάδα. Το μέτρο αυτό είναι και το δυσκολότερο πολιτικά, αφού προκύπτει απώλεια για τους πιστωτές σε όρους καθαρής παρούσας αξίας. Το ΔΝΤ έχει ζητήσει στο παρελθόν η διάρκεια των δανείων του ESM, του EFSF και των διμερών δανείων από τα κράτη της ευρωζώνης (GLF) να επεκταθεί έως και το 2070 κάτι που έχουν απορρίψει η Γερμανία και η Ευρωζώνη γενικότερα. Η Ευρωζώνη επιμένει να επιμηκύνει μόνο τα δάνεια του ESM και αυτά πάλι με αρκετές επιφυλάξεις.
-Στην κατάργηση του επιτοκιακού «καπέλου» που καταβάλλει η Ελλάδα στο επιτόκιο των δανείων που αντλήθηκαν για να υλοποιηθεί η επαναγορά ομολόγων. Αυτό έγινε στο πλαίσιο των βραχυπρόθεσμων μέτρων για την ελάφρυνση του χρέους και αναμένεται πως θα γίνει και στο πλαίσιο των μεσοπρόθεσμων, καθώς θεωρείται κάτι πολιτικά ανώδυνο και εύκολο.
-Στην αξιοποίηση των κεφαλαίων που δεν χρησιμοποιήθηκαν στην ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών, με στόχο να επαναγοραστούν υφιστάμενα δάνεια. Το ΔΝΤ θεωρεί μέχρι σήμερα πως ένα κεφαλαιακό μαξιλάρι 10 δισ. ευρώ είναι απαραίτητο για τις ελληνικές τράπεζες. Ωστόσο, πηγές της ευρωζώνης και της ελληνικής πλευράς θεωρούν πως το ΔΝΤ θα μπορούσε να μειώσει στα 5 δισ. ευρώ τη σχετική αξίωση και ταυτόχρονα να προσδιοριστεί ποιο μέρος του ελληνικού χρέους θα επαναγοραστεί (π.χ. δάνεια του ΔΝΤ).
-Στην επιστροφή των κερδών του Ευρωσυστήματος (SMP’s και ANFA’s) από τα ελληνικά ομόλογα, με στόχο να επαναγοραστούν υφιστάμενα δάνεια (π.χ. δάνεια του ΔΝΤ). Και αυτή η παρέμβαση θεωρείται πολιτικά ανώδυνη και εύκολη.
