Οι αποφάσεις για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους που αναμένεται να κλειδώσουν στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου θα προσδιορίσουν σε μεγάλο βαθμό τη μετά το τρίτο Μνημόνιο εποχή.
Στελέχη όλων των θεσμών χαρακτηρίζουν ως «σπέκουλα» τις αναφορές πως ήδη εξετάζεται ένα τέταρτο πρόγραμμα διάσωσης για την Ελλάδα. Ωστόσο, ο σχεδιασμός για την έξοδο της Ελλάδος στις αγορές μετά το 2018 και τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος αναμένεται να περιλαμβάνει ένα «μαξιλάρι ασφαλείας».
Αυτό το μαξιλάρι ασφαλείας θα είναι μια προληπτική πιστωτική γραμμή από τον ESM όπως αυτή που είχε προτείνει το Eurogroup στην κυβέρνηση Σαμαρά το 2014 και την οποία η κυβέρνηση Τσίπρα δεν αξιοποιείσαι το 2015.
Η πιστωτική γραμμή που ονομάζεται ECCL (Εnhanced Conditionality Credit Line - Πιστωτική Γραμμή Ενισχυμένης Αιρεσιμότητας) θα απαιτήσει εκ των προτέρων ένα Μνημόνιο που θα καταγράφει λεπτομερώς τις προϋποθέσεις πολιτικής που συνοδεύουν την προληπτική χρηματοδοτική συνδρομή.
Η ECCL, από τη στιγμή της σύναψης της, προβλέπει ανά τρίμηνο εκθέσεις προόδου, ειδικό καθεστώς ενισχυμένης εποπτείας με μηνιαίες πληροφορίες σχετικά με την οικονομική κατάσταση, ασκήσεις προσομοίωσης για τις τράπεζες, ευρύ ανεξάρτητο έλεγχο των λογαριασμών της γενικής κυβέρνησης και τακτικές αποστολές επιθεώρησης στο κράτος υπό επιτήρηση από την ΕΕ και την ΕΚΤ, με πιθανή τη συμμετοχή του ΔΝΤ, για την εφαρμογή των μέτρων που αποφασίστηκαν.
Το εάν η Ελλάδα θα κάνει χρήση της Πιστωτικής Γραμμής Ενισχυμένης Αιρεσιμότητας θα εξαρτηθεί από το περιεχόμενο της συμφωνίας για την ελάφρυνση του χρέους και συγκεκριμένα από το που θα κλειδώσουν τα πρωτογενή πλεονάσματα και οι ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδος (βάσει των οποίων θα κριθεί εάν το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι).
Κανονικά η Ελλάδα θα λάβει ένα πολύ μικρό ποσό ως πιστωτική γραμμή, απλά για να γνωρίζουν οι αγορές ότι εάν και εφόσον η χώρα χρειαστεί χρηματοδότηση θα μπορεί να την αντλήσει φθηνά, ανά πάσα στιγμή, από τον ESM. Με τον τρόπο αυτό δεν θα αφεθούν η χώρα και τα ελληνικά ομόλογα στο έλεος των κερδοσκόπων.
