Ροή
Τα πρωτοφανή χρέη που συσσωρεύθηκαν τόσο από την ύφεση που προηγήθηκε της πανδημίας όσο και από τις πολιτικές αντιμετώπισης της πανδημίας μετά τον Μάρτιο έχουν εκτοξεύσει τις δανειακές ανάγκες των ανεπτυγμένων χωρών σε πρωτοφανή επίπεδα για το 2021.
Από μόνη της η νέα κυβέρνηση Μπάιντεν θα χρειασθεί να αναχρηματοδοτήσει με νέο δανεισμό μέσα στο 2021 περί τα 7,7 τρισ. δολ. που λήγουν φέτος.
Ακολουθεί η Ιαπωνία με ένα «λογαριασμό» αναχρηματοδότησης χρέους μέσα στην χρονιά, ύψους 2,9 τρισ. δολ.
Στην Ευρωζώνη η κατάσταση δεν είναι πολύ καλύτερη καθώς μόνη της η Ιταλία θα χρειασθεί να δανεισθεί από τις αγορές το 2021 περί τα 433 δισ. δολ., με την Γαλλία να ακολουθεί με ανάγκες 348 δισ. δολ. και την Γερμανία με 325 δισ. δολ.
Η Κίνα επισήμως πρέπει να αναχρηματοδοτήσει χρέος της τάξης του μισού τρις δολ. αν και σ’ αυτό δεν συμπεριλαμβάνεται ένα αγνώστων διαστάσεων χρέος μεγάλων ημικρατικών επιχειρηματικών φορέων.
Με τέτοιες ανάγκες οι Κεντρικές Τράπεζες είναι υποχρεωμένες όχι μόνο να συνεχίσουν τα τακτικά και έκτακτα προγράμματα αγορών κρατικών και εταιρικών τίτλων αλλά και να αυξήσουν τις βδομαδιάτικες αγορές τους, ειδικά μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2021 στο οποίο έχουν προγραμματισθεί τεράστιες εκδόσεις χρέους.
Το 2020 οι Κεντρικές Τράπεζες αγόραζαν τίτλους ονομαστικής αξίας 1,3 δισ. δολ. ανά ώρα !!! Το πρώτο τρίμηνο του 2021 με την πανδημία να παρατείνει τους κύκλους καραντίνας στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα η ποσότητα και η συχνότητα «αγορών» των κεντρικών τραπεζών εκτιμάται ότι θα αυξηθεί κατακόρυφα.
Και πάλι το tappering
Παρ’ όλα αυτά μόλις πριν από λίγα 24ωρα όταν έγιναν γνωστά τα πρακτικά από την συζήτηση του Συμβουλίου της FED στις 15/16 Δεκεμβρίου, αποκαλύφθηκε – την ίδια στιγμή που γινόταν η «εισβολή» στο Καπιτώλιο – ότι για πρώτη φορά μετά το 2013 – 14 ορισμένοι από τα μέλη του Συμβουλίου έθεσαν θέμα συζήτησης για το πότε θα πρέπει να ξεκινήσει το Tappering (η σταδιακή απόσυρση των QE).
Η «είδηση» έπεσε σαν βόμβα, αλλά μέσα στην «χλαλοή» της επίθεσης στο Καπιτώλιο, δεν δόθηκε προς το παρόν συνέχεια τουλάχιστον από τα οικονομικά ΜΜΕ.
Κάτι ανάλογο το 2013, για μία ασύγκριτα λιγότερο κρίσιμη κατάσταση, είχε προκαλέσει τέτοιο σεισμό που η FED υποχρεώθηκε τότε να κάνει στροφή 180°…
Μπορεί η Fed να δρομολογήσει σήμερα σε πολύ χειρότερες συνθήκες μία τέτοια απόπειρα …αναρρόφησης της ιλιγγιώδους ρευστότητας που έχει παραχθεί από τα «τυπογραφεία» της;
Κανείς δεν τολμά να σκεφτεί το τι θα ακολουθήσει…
Η απειλή κοινωνικής έκρηξης
Προς το παρόν πάντως όλες οι προειδοποιήσεις από τους μεγάλους διεθνείς θεσμούς, όπως ο ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα και το IMF είναι προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Η τελευταία προειδοποίηση ήρθε στις αρχές της περασμένης εβδομάδας από τον επικεφαλής οικονομολόγο του ΟΟΣΑ τον Laurence Boon, ο οποίος προειδοποίησε, ειδικά τις χώρες της Ευρωζώνης, για τις συνέπειες μίας πρόωρης προσπάθειας «επιστροφής» στους δημοσιονομικούς κανόνες, λέγοντας ότι κάτι τέτοιο θα προκαλούσε κοινωνική έκρηξη στην Ευρώπη…
Σύμφωνα με τις δημόσιες τοποθετήσεις του μία βιαστική επιστροφή στην δημοσιονομική πειθαρχία θα οδηγούσε σε ένα χειρότερο λάθος από εκείνο που έγινε το 2009, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers…
Κατά τον ΟΟΣΑ οι κυβερνήσεις «ξοδεύουν» ακόμα και τώρα, πολύ λιγότερα από όσα χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν την κρίση αυτή.
Προς το παρόν το 2021, παρά την καμπάνια εμβολιασμού, εμφανίζεται να αντιμετωπίζει τα ίδια βασικά προβλήματα με το 2020: την ύφεση και την πανδημία.
Μόνο που το 2021 - αν πάει καλά ο εμβολιασμός - η σειρά των προβλημάτων χρονικά τουλάχιστον, θα είναι αντίστροφη: πανδημία και ύφεση.
Απέναντι σε μία τέτοια εικόνα της πραγματικότητας θα είναι μάλλον παράδοξο οι κεντρικοί τραπεζίτες να ξανασκεφτούν το …tappering.
