Ροή
Το υδρογόνο θεωρείται από πολλούς παράγοντες της αγοράς αλλά και διεθνείς αναλυτές ως άλλο ένα "πράσινο μονοπάτι" προς μια οικονομία μηδενικού άνθρακα και αναμένεται να παίξει σημαντικό ρόλο αρχής γενομένης από σήμερα όπου ήδη σε θεσμικό και επικοινωνιακό επίπεδο μεγάλοι όμιλοι προετοιμάζουν το έδαφος.
Αν και αυτή τη στιγμή η παραγωγή υδρογόνου για βιομηχανική χρήση εξακολουθεί να είναι υψηλής έντασης άνθρακα, σε βάθος δεκαετίας, το υδρογόνο μπορεί να αποδειχθεί απαραίτητο για την αποθήκευση ενέργειας και για τη ζεύξη που συνδέει τους χρήστες και τις πηγές ενέργειας. Και σε αυτό το σημείο ακριβώς, θα κάνουν την εμφάνισή τους οι κόμβοι υδρογόνου όπου οι εγκαταστάσεις ηλεκτρόλυσης θα βρίσκονται πολύ κοντά στους βιομηχανικούς χρήστες και στις υποδομές μεταφοράς επιτυγχάνοντας σημαντικές οικονομίες κλίμακας.
Εννοείται ότι σε αυτή την περίπτωση, η αυξανόμενη ζήτηση σε αυτούς τους κόμβους σε συνδυασμό με την αυξανόμενη ζήτηση για χωρητικότητα αποθήκευσης σε εθνικά δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας, θα πρέπει τελικά να υπερβαίνει την τοπική ικανότητα παροχής υδρογόνου χωρίς άνθρακα. Αυτός είναι ο δεύτερος πυλώνας του τρέχοντος περιφερειακού σχεδιασμού για καθαρό υδρογόνο, ο οποίος θα αφορά σε μεγάλες περιοχές εφοδιασμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Επικεντρώνεται στον τρόπο ανάπτυξης δικτύου παροχής υδρογόνου χωρίς άνθρακα (και των παραγώγων του όπως αμμωνία, μεθανόλη), προκειμένου να δημιουργηθούν έσοδα από εξαγωγές.
Οι σημαντικότεροι ενεργειακοί οργανισμοί προβλέπουν την εμφάνιση «διαδρόμων πράσινου υδρογόνου» (hydrogen corridors) και ναυτιλιακών διαδρομών που θα συνδέουν κόμβους με περιοχές πλούσιες σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Σε αυτές περιλαμβάνονται μέρη της νότιας Ευρώπης, της νότιας Αμερικής, της Βραζιλίας, της Χιλής, της Κίνας, της Ινδίας και του Μεξικού. Περιφέρειες με φαινομενικά μεγάλες δυνατότητες περιλαμβάνουν την Αυστραλία και τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική (MENA).
Το χαμηλό κόστος παραγωγής καθαρής ενέργειας φαίνεται να ευνοεί αυτά τα μέρη για την παραγωγή φθηνού υδρογόνου. Ωστόσο, θα βασίζονται επίσης στην ικανότητά τους να το μεταφέρουν φθηνά, μέσω αγωγού ή με πλοία.
Ο Διεθνής Οργανισμός Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (IRENA), στην πρόσφατα δημοσιευμένη έκθεσή του "Πράσινο Υδρογόνο: Ένας οδηγός για τη χάραξη πολιτικής", υποστηρίζει ότι μεγάλο μέρος της υποδομής για τις μεταφορές μπορεί να δημιουργηθεί με την αναδιάρθρωση υφιστάμενων δικτύων φυσικού αερίου και ηλεκτρικά δίκτυα ακόμη και σε διεθνή ύδατα. Αυτά υπάρχουν κυρίως μεταξύ της Βόρειας Αφρικής και της Ευρώπης σε όλη τη Μεσόγειο.
Ωστόσο, η καθιέρωση των πρώτων διεθνών εμπορικών οδών υδρογόνου ή / και των παράγωγων προϊόντων του προϋποθέτει σημαντική τεχνολογική καινοτομία. Ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (IEA), στις πρόσφατες έρευνές του για τις τεχνολογίες καθαρής ενέργειας, προσδιορίζει το υδρογόνο ως μία από τις τέσσερις κρίσιμες τεχνολογικές αλυσίδες αξίας τπου πρέπει να αναπτυχθούν περαιτέρω.
Στην έκθεση του 2019 με τίτλο "The Future of Hydrogen", ο IEA βλέπει ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας σε αυτόν τον τομέα. Ο οργανισμός ισχυρίζεται ότι επειδή το κόστος παραγωγής υδρογόνου μηδενικού άνθρακα πιθανότατα θα ποικίλλει μεταξύ χωρών και περιοχών, θα μπορούσαν να προκύψουν ευκαιρίες διακίνησης υδρογόνου. Η Ευρώπη και η Ιαπωνία, με την ισχυρή πολιτική στήριξή τους για το υδρογόνο, και σχετικά υψηλό κόστος, θα είναι πιθανώς εισαγωγείς. Η έκθεση βλέπει ευκαιρίες για εξαγωγές προς τους μεγαλύτερους εισαγωγείς Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου (ΥΦΑ) στον κόσμο: την Ιαπωνία, την Κορέα και την Κίνα. Αυτό αποτελεί ιδιαίτερη πρόκληση για την Αυστραλία, η οποία είναι ήδη ο μεγαλύτερος εξαγωγέας ΥΦΑ στην περιοχή.
