Ως προάγγελος κυβερνητικής συνεργασίας ερμηνεύεται η σύμπραξη ανάμεσα στο Κίνημα 5 Αστέρων και στη Λέγκα του Βορρά στις εκλογές για την ανάδειξη των προέδρων και αντιπροέδρων της ιταλικής Βουλής και Γερουσίας, το περασμένο Σαββατοκύριακο,με μερίδα σχολιαστών να επισημαίνουν την καθημερινή επικοινωνία μεταξύ των δύο επικεφαλής, Λουίτζι ντι Μάιο και Ματέο Σαλβίνι σε συνδυασμό με το χαμηλό προφίλ των άλλων κομμάτων (Δημοκρατικό, Forza Italia).
Ωστόσο πολλοί είναι εκείνοι που επισημαίνουν και αντίρροπες δυνάμεις στο ιταλικό πολιτικό σκηνικό. Όπως αναφέρουν και οι δύο νικητές των εκλογών της 4ης Μαρτίου έχουν μεγαλύτερο συμφέρον να καταρρεύσουν, παρά να ευωδοθούν οι διαβουλεύσεις, που ξεκινούν τη Μεγάλη Τρίτη, εκτιμώντας ότι μια νέα προσφυγή στις κάλπες θα τους βγάλει ενισχυμένους, μετατρέποντάς τους σε πόλους ενός νέου δικομματισμού.
Η φθίνουσα πορεία του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος και της κεντροδεξιάς Forza Italia θα εκφραστεί ακόμη πιο έντονα σε περίπτωση νέας αναμέτρησης, με τα 5 Αστέρια να λεηλατούν περισσότερες δεξαμενές ψηφοφόρων του Δημοκρατικού Κόμματος και τη Λέγκα, που ήδη έχει κερδίσει την εσωτερική μάχη στο στρατόπεδο της δεξιάς, να εκθρονίζει πλήρως τη Forza Italia του Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Με αυτό το σκεπτικό, Ντι Μάιο και Σαλβίνι θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε μια νέα κυβέρνηση περιορισμένης στόχευσης, με ορίζοντα μία ακόμη αλλαγή του εκλογικού νόμου και νέες εκλογές, που θα ολοκληρώσουν την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού. Το ενδιαφέρον στην προοπτική αυτή είναι ότι το σύνολο του ευρωπαϊκού κατεστημένου, που «πόνταρε» προεκλογικά στα ξέπνοα άλογα του Δημοκρατικού Κόμματος και της Forza Italia, τώρα βλέπει με άκρα ψυχραιμία την ανάδειξη του Κινήματος 5 Αστέρων, που απέσπασε 33% στις εκλογές, σε νέα κυρίαρχη δύναμη της ιταλικής πολιτικής. Μετά τον όρο «πασοκοποίηση» που υποδηλώνει τη συρρίκνωση σοσιαλιστικών κομμάτων που εφάρμοσαν δεξιές πολιτικές, τώρα η Ελλάδα προσφέρει στο ευρωπαϊκό πολιτικό λεξιλόγιο ένα νέο λήμμα, που παραπέμπει στην ενσωμάτωση των κομμάτων διαμαρτυρίας.
