Ροή
Με το νομοσχέδιο για τη Νομική Αναγνώριση της Ταυτότητας Φύλου και τον εθνικό μηχανισμό για τα δικαιώματα του παιδιού να έχει πλέον ψηφιστεί καλό είναι να ξαναειπωθεί γιατί είναι σημαντικό καθώς αφορά μια ομάδα συμπολιτών μας, τους trans (διεμφυλικούς) και το δικαίωμά τους στον αυτοπροσδιορισμό σε ό,τι έχει να κάνει με το φύλο τους.
Δίνει τη νομική δυνατότητα διόρθωσης φύλου (με δικαστική απόφαση) μόνο με μία προσωπική δήλωση χωρίς να είναι προαπαιτούμενο η χειρουργική επέμβαση ή άλλες ιατροφαρμακευτικές επεμβάσεις.
Τους βοηθάει να αποφύγουν την περιθωριοποίηση, την ταπείνωση, τον στιγματισμό, τον αποκλεισμό, επειδή άλλο λένε τα χαρτιά τους και άλλο αισθάνονται οι ίδιοι.
Με τον τρόπο αυτό μπορούν επιτέλους να ταυτίσουν την αντίληψη για τον εαυτό τους με την καταγραφή τους στα μητρώα της πολιτείας.
Έτσι δίνεται η ευκαιρία να βελτιωθεί καταλυτικά η επαγγελματική, εκπαιδευτική, κοινωνική τους ένταξη.
Πώς θα γίνει αυτό; Με το να έχει το δικαίωμα μια trans γυναίκα να νοικιάσει ένα σπίτι χωρίς να την λοξοκοιτάζει ο ιδιοκτήτης γιατί τα στοιχεία ταυτότητας δεν ταιριάζουν με αυτό που βλέπει ή με το να πηγαίνει σε μία δημόσια υπηρεσία χωρίς να την περιγελούν για τα στοιχεία ταυτότητάς της.
Το στερεότυπο που υπάρχει είναι ότι η μόνη δουλειά που μπορεί να κάνει μία τρανς γυναίκα είναι η εργασία που σχετίζεται με το σεξ και με το περιθώριο γενικότερα.
Δεν τους δίνεται η ευκαιρία να έχουν μία δουλειά στο φως της ημέρας.
Σύμφωνα με την Υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τα Θεμελιώδη Δικαιώματα (Fundamental Rights Agency, FRA) μόνο το 49% των trans στην Ευρώπη έχουν μια αμειβόμενη εργασία. Φανταστείτε πόσο είναι αυτό το ποσοστό στην Ελλάδα.
Υπάρχει λοιπόν ένας φαύλος κύκλος που πρέπει να σπάσει:
-Η εικόνα που έχουν πολλοί για τα trans άτομα, προέρχεται από το γεγονός ότι ζουν στο περιθώριο.
-Ζουν στο περιθώριο γιατί δεν είχανε τις ευκαιρίες στην εκπαίδευση, στη δουλειά, στην κατοικία.
-Και δεν είχαν αυτές τις ευκαιρίες επειδή η πολιτεία δεν τους έδινε τη δυνατότητα να έχουν τα κατάλληλα χαρτιά.
Με το νομοθέτημα αυτό ευθυγραμμίζεται σε μεγάλο βαθμό η χώρα μας με το ψήφισμα 2048 του 2015 της κοινοβουλευτικής συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης με τίτλο: «Διακρίσεις σε βάρος των διεμφυλικών ατόμων στην Ευρώπη».
Αύριο, συζητιέται στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και όπως φαίνεται θα υπερψηφισθεί το ψήφισμα για την εξάλειψη των διακρίσεων απέναντι στα intersex άτομα (διαφυλικά/μεσόφυλα), δηλαδή άτομα που γεννιούνται με σεξουαλικά χαρακτηριστικά που δεν είναι αποκλειστικά ανδρικά ή γυναικεία.
Προτείνεται με βάση το ψήφισμα να δίνεται η δυνατότητα και στα intersex άτομα να αυτοπροσδιορίζονται και όχι απαραίτητα στο δίπολο άνδρας – γυναίκα (κενή ή τρίτη καταχώρηση) κάτι που πρέπει να το λάβουμε κι εμείς υπόψη ακόμα και στο παρόν νομοσχέδιο.
Σύμφωνα με έρευνα το 0.3% του πληθυσμού στις ΗΠΑ είναι Trans ενώ στο Συμβούλιο της Ευρώπης έχουμε βουλεύτρια από το Βέλγιο που είναι trans, την Petra de Sutter.
Όσο κι αν φάνηκε περίεργο στην αρχή, κανείς πια δεν μένει στο ότι είναι trans, αλλά στο πόσο καλή είναι στη δουλειά της. Πλήρης ένταξη, πλήρης ενσωμάτωση στην κοινωνία.
Ο Βρετανός Άλαν Τιούρινγκ, ο γνωστός πατέρας της επιστήμης των υπολογιστών και από τους αφανείς πρωταγωνιστές της νίκης των συμμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο με την αποκρυπτογράφηση της μηχανής Enigma ήταν ομοφυλόφιλος.
Τη δεκαετία του ’50 (πριν 70 χρόνια!) θεωρείτο «άρρωστος», του επέβαλαν ορμονοθεραπεία. Αυτοκτόνησε στα 42 του χρόνια το 1954.
Το 2009 η Βρετανική κυβέρνηση με τον Gordon Brown απολογήθηκε…
Ο κοινωνικός φιλελευθερισμός που στηρίζεται στον ευρωπαϊκό διαφωτισμό έχει κάνει βήματα.
Δεν πρόκειται όμως για έναν αγώνα ταχύτητας…
Είναι ένα συνεχής αγώνας αντοχής (παρεμπιπτόντως, ο Τιούρινγκ ήταν και πολύ καλός Μαραθωνοδρόμος) με πολλές στροφές.
Καθήκον δικό μας είναι να μην τα παρατάμε, να μην φοβόμαστε να βάλουμε τον άνθρωπο στο κέντρο των αποφάσεων.
Και μια και είμαστε στον αθλητισμό… και επειδή είδαμε και εκπρόσωπους του αθλητισμού να κάνουν κάποιες ατυχείς αναρτήσεις.
Και επειδή πολλές φορές ακούω για το θέμα της ταυτότητας φύλου πολλούς να επικαλούνται το επιχείρημα των αθλητικών αγώνων: τι θα γίνει πώς θα λαμβάνουν μέρος, θα τιναχτούν όλα στον αέρα.
Το αθλητικό κίνημα είναι πιο μπροστά! Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) θεωρώντας ότι κανένας δεν πρέπει να αποκλείεται από το αθλητικό κίνημα, εξέτασε σε συγκεκριμένο συνέδριο το θέμα των trans αθλητών και αθλητριών.
Τον Νοέμβριο του 2015 έβγαλε συγκεκριμένη οδηγία για trans αθλητές και αθλήτριες ώστε να μην υπάρχει αθέμιτο πλεονέκτημα στους αγώνες.
Με λίγα λόγια η οδηγία λέει για όσους δηλώνουν διόρθωση φύλλου στην ταυτότητα τους:
- Οι τρανς άνδρες (διόρθωση από γυναίκα σε άνδρα) συμμετέχουν χωρίς περιορισμούς σε ανδρικά αγωνίσματα
- Οι τρανς γυναίκες (διόρθωσης από άνδρα σε γυναίκα) συμμετέχουν αφού γίνει έλεγχος ορμονών τον τελευταίο χρόνο (να έχουν δηλαδή τεστοστερόνη κάτω από ένα όριο -10 nmole/L-).
Στην Κύπρο πριν 5 μήνες, το Συμβούλιο της Ευρώπης έκανε συνέδριο για τη διαφορετικότητα και την καθολική συμμετοχή στον αθλητισμό όπου παρουσιάστηκαν και αντίστοιχες περιπτώσεις από διάφορες χώρες. Έχει εκδώσει δε, από το 2012 και Εγχειρίδιο με τίτλο «Ένταξη της ΛΟΑΤ κοινότητας στον αθλητισμό», («LGBT inclusion in Sport» 50 p.) με καλές πρακτικές όπου βλέπεις ακόμα και σωματεία ή διοργανώσεις για τα μέλη της ΛΟΑΤ κοινότητας ώστε να καταρριφθούν τα στερεότυπα.
Ακούστηκαν πολλά στο δημόσιο διάλογο. Πολύ σπέκουλα, πολύ παραπληροφόρηση.
Και από δημοσιογράφους και δυστυχώς και από πολιτικούς, η λοιδορία και ο λαϊκισμός, έκαναν πάρτυ. Διάβασα με προσοχή και τα υπομνήματα των φορέων.
Και το υπόμνημα των Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδος που με ψύχραιμο τρόπο χωρίς υπερβολές και φανατισμό εκφράζει κάποια επιχειρήματα.
Σεβαστά. Όμως το ερώτημα που εγείρεται είναι: «Αν βάλουμε στη ζυγαριά από τη μια τις δυνατότητες κατάχρησης του νόμου από λίγους και από την άλλη τη λύτρωση που θα προκύψει από την ορθή χρήση για τους πολλούς προς τα που θα γείρει η απόφαση;» Εδώ είμαστε να παρακολουθούμε την εφαρμογή του.
Προφανώς, με προτροπή των πιο ακραίων και συγκρουσιακών ιεραρχών, έκανε μια άμεση παρέμβαση προτρέποντας την κυβέρνηση να το αποσύρει και τα κόμματα να μην ψηφίσουν το νομοσχέδιο με το επιχείρημα ότι αποτελεί ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ελληνικής οικογένειας.
Δεν κινδυνεύει η ελληνική οικογένεια από το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια μιας μερίδας συνανθρώπων μας.
Στο πλαίσιο ενός συνεχούς διαλόγου Πολιτείας - Εκκλησίας με πολύ σεβασμό ακούμε την άποψή της.
Όμως το να θέλει να επιβάλει στο νομοθετικό σώμα ενός κοσμικού (ελπίζω) κράτους την άποψή της ως δεσπόζουσα, νομίζω ξεπερνάει τον ρόλο της.
Σ’ ένα κοσμικό κράτος, τα θρησκευτικά δόγματα δεν μπορεί να είναι πάνω από τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Κρατάμε από τη στάση της Εκκλησίας την πνευματικότητα, την αγάπη και την αλληλεγγύη προς τον κατατρεγμένο που είναι το αιώνιο παράδειγμά της και με αυτό πυξίδα προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους σημερινούς κατατρεγμένους.
Όμως, η ανθρωποκεντρική προσέγγιση που επιδιώκει πάντα η Εκκλησία, (τουλάχιστον οι φωτισμένοι ιερωμένοι της) συμβαδίζει στην πραγματικότητα με το περιεχόμενο του νομοσχεδίου.
Η Πολιτεία αυτό το λέει «δικαιώματα», η Εκκλησία «αλληλεγγύη».
Είμαστε μια κοινωνία κατά βάθος συντηρητική. Μια κοινωνία που τα συνθήματα κερδίζουν τα επιχειρήματα, ο λαϊκισμός τον ορθολογισμό και τα στερεότυπα τα δικαιώματα.
Μια μειοψηφική ομάδα συμπολιτών μας καταπιέζεται, ταπεινώνεται, στιγματίζεται και περιθωριοποιείται εξαιτίας κενών του νόμου που τώρα επιχειρείται να καλυφθούν.
Η δημοκρατία στηρίζεται στις πλειοψηφίες για να προστατεύει και τα δικαιώματα των μειοψηφιών! Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ προόδου και συντήρησης που κάποτε τη βάζαμε ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά έχει μετατοπιστεί, σήμερα βρίσκεται ανάμεσα σε μια φιλελεύθερη αντίληψη ατομικών δικαιωμάτων και σε μια συστημική, παραδοσιακή αντίληψη νομενκλατούρας.
Τα δικαιώματα απέναντι στα δόγματα (ιδεολογικά, θρησκευτικά, οικονομικά, φιλοσοφικά και ό,τι άλλο). Από τη μια, αυτό που βάζει στο κέντρο τον άνθρωπο και από την άλλη αυτό που βάζει στο κέντρο το σύστημα.
Το ανοιχτό-εξωστρεφές εναντίον του κλειστού-φοβικού. Αυτή είναι σήμερα η διαχωριστική γραμμή μεταξύ προόδου και συντήρησης και αυτή η διαχωριστική γραμμή νομίζω ότι διατρέχει οριζόντια όλους τους πολιτικούς χώρους.
