Αν υπάρχει κάτι ουσιαστικά νεότερο από τη συνεδρίαση του Eurogroup και μετά, αυτό είναι ουσιαστικά η… επανασύσταση του Brussels Group, κάτι που είχαμε να δούμε από τη διαπραγμάτευση του 2015.
Κάπως έτσι, και κατόπιν εντολών του πρωθυπουργού, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Γιώργος Χουλιαράκης και η Έφη Αχτσιόγλου θα παραμείνουν στις Βρυξέλλες, προκειμένου να συνεχίσουν τις συζητήσεις σε πολιτικό επίπεδο με τους επικεφαλής των θεσμών.
Εν προκειμένω, επελέγη η αναστροφή του ακολουθούμενου μοντέλου. Αντί η συζήτηση να ξεκινήσει στα τεχνικά κλιμάκια και μετά να συνεχιστεί σε επίπεδο επικεφαλής, το Μέγαρο Μαξίμου εκτιμά πως το ζήτημα είναι κατά βάση πολιτικό και άρα η διαπραγμάτευση θα πρέπει να ξεκινήσει σε ανώτερο επίπεδο, να γίνει πρόοδος, αυτή να συγκεκριμενοποιηθεί στα τεχνικά κλιμάκια και στη συνέχεια να σφραγιστεί η συμφωνία για το Staff Level Agreement.
Αυτό, ρεαλιστικά βέβαια, σημαίνει πως θα πρέπει να λάβει χώρα ένα νέο «δούναι και λαβείν» σε όλα τα μέτωπα. Όπως έλεγαν κυβερνητικά και κομματικά στελέχη στο Insider.gr, η κυβέρνηση θα μπορούσε να επεξεργαστεί νέες υποχωρήσεις, αρκεί όμως αυτές να είναι μέσα στο πνεύμα του συνολικού πακέτου και να έχουν αντίκρισμα. Με άλλα λόγια, το Μέγαρο Μαξίμου θέλει οι υποχωρήσεις να μην είναι μονόπλευρες, αλλά δεν εμφανίζεται αρνητικό στο να κάνει πίσω σε ορισμένα σκέλη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα εργασιακά, όπου παρ’ όλη τη βούληση και τη σθεναρή ως τώρα άρνηση της κ. Αχτσιόγλου να προβεί σε παραχωρήσεις, σε ανώτερο πολιτικό επίπεδο γίνεται προσπάθεια για συγκλίσεις, με το ζήτημα της μετάθεσης της αναστολής των ΣΣΕ ως το τέλος του προγράμματος να είναι το πραγματικό επίδικο εν προκειμένω.
Πότε μπορεί να ολοκληρωθεί όλη αυτή η διαδικασία; Ρεαλιστικά, η διαδικασία είναι ανοικτού τέλους, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών και του δεδομένου πως στις 20 Ιουλίου θα πρέπει να αποπληρώσουμε μια μεγάλη λήξη αρκετών δις στην ΕΚΤ. Κάπως έτσι και με δεδομένη την άρνηση τοσο του Γερούν Ντάισελμπλουμ όσο και του Πιερ Μοσκοβισί να ορίσουν κάποιο συγκεκριμένο ορόσημο, αλλά και της συνέντευξης του κ. Ντάισελμπλουμ στη Frankfurter Allgemeine, όπου εκτιμά πως θα απαιτηθεί ακόμα χρόνος, κυβερνητικά στελέχη αποφεύγουν να προσδιορίσουν με σαφήνεια το επόμενο ορόσημο. Σε αυτό, συμβάλλει και το γεγονός ότι στην κυβέρνηση έχουν καεί με αντίστοιχες προβλέψεις στον… χυλό, με αποτέλεσμα να φυσάνε και το γιαούρτι, αν και όχι με δική τους ευθύνη, όπως πάγια επαναλαμβάνουν από το Μέγαρο Μαξίμου.
Κάπως έτσι, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, έστω και με ήπια διατύπωση, επέμεινε στο χρονοδιάγραμμα «Staff Level Agreement στις 7 Απριλίου, συνολική συμφωνία μετά την Εαρινή Σύνοδο του ΔΝΤ», αν και, όπως σημειώνουν πολιτικές πηγές με συνολική εποπτεία της κατάστασης, η παραμονή των υπουργών στις Βρυξέλλες δεν εγγυάται την πρόοδο σε όλο το φάσμα θεμάτων. Γιατί, αντίθετα με τα λεγόμενα του κ. Τσακαλώτου, δεν έχει κλείσει η πλειοψηφία των θεμάτων ουσιαστικά. Ποσοτικά μπορεί, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν το εύρος των milestones για τη δόση, αλλά ποιοτικά το χάσμα είναι ακόμα σημαντικό στα εργασιακά, το συνταξιοδοτικό, τα ενεργειακά και τα αντίμετρα, με αποτέλεσμα η συζήτηση να προδιαγράφεται δύσκολη, αν και ρεαλιστικά το πλαίσιο του Brussels Group είναι κάτι διαφορετικό και σε αυτό περιλαμβάνεται και η πρωθυπουργική εντολή για κατεύθυνση προς μια συμφωνία.
Είναι, πάντως, σαφές πως, ακόμα και αν η κυβέρνηση υπερτόνισε με σχόλιο του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού, την κοινή βούληση των εμπλεκόμενων παραγόντων στη διαπραγμάτευση για εξεύρεση λύσης, η θριαμβολογίες που ακολούθησαν την 20η Φεβρουαρίου εξέλιπαν. Άλλωστε, αυτό είχε αποτελέσει και σημείο τριβής μεταξύ του Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Μεγάρου Μαξίμου. Εν προκειμένω, η μπάλα έμεινε χαμηλά ακόμα και για το χρονοδιάγραμμα, όπως προαναφέρθηκε, ενώ καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, κυβερνητικές πηγές παρέπεμπαν στον κ. Τσακαλώτο για τα «περαιτέρω», σε μια προσπάθεια τήρησης μια ενιαίας επικοινωνιακής γραμμής.
