Ροή
Το προηγούμενο Σάββατο ο ΟΦΥΠΕΚΑ, είναι ο διάδοχος Οργανισμός των Φορέων Διαχείρισης Εθνικών Δρυμών του Υπουργείου Περιβάλλοντος, διοργάνωσε στο γνωστό καταφύγιο Μπάφι στην Πάρνηθα, ημερίδα με το πολύ επίκαιρο και καυτό θέμα Άγρια ζώα και άνθρωποι.
Στο σχολιασμό του θέματος θα επανέλθουμε με άλλη ευκαιρία.
Το ενδιαφέρον μας, τράβηξε η σύνθεση του κόσμου στο προαύλιο του καταφυγίου, όχι όλοι υποχρεωτικά για την ημερίδα. Ήταν ένα ωραίο ηλιόλουστο πρωινό με πολύ ζέστη, αν και τέλος Σεπτεμβρίου! Ο διαχειριστής του καταφυγίου, του μοναδικού Εθνικού Δρυμού τόσο κοντά σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, μας είπε ότι τα 20 χρόνια που είναι εκεί, φέτος είναι πρώτη φορά που αισθάνθηκε ζέστη. Τι να φταίει άραγε…
Ο κόσμος λοιπόν στο προαύλιο του καταφυγίου, ήταν αυτοί που λέμε active τύποι. Με τα μπαστούνια του περπατήματος, με τις μπότες περπατήματος, με σακίδια και άφθονο νερό. Το ενδιαφέρον όμως εστιάσθηκε στα πολλά «μεικτά» ζευγάρια Ελλήνων με αλλοδαπές συζύγους και φυσικά στα παιδιά τους. Κι όταν λέμε αλλοδαπές, δεν εννοούμε Ευρωπαίες αλλά πολλές Ασιάτισσες και κάποιες από την ευρύτερη γειτονιά μας στην Ανατολή.
Γίναμε μάρτυρες μιας πραγματικής Βαβέλ! Τα ζευγάρια μιλούσαν μεταξύ τους Αγγλικά, Γαλλικά, ή σπανιότερα Ελληνικά. Ο κάθε γονιός μιλούσε στο παιδί του στην γλώσσα του, οι άνδρες σύζυγοι μιλούσαν στο τηλέφωνο στα Ελληνικά με τους φίλους τους χρησιμοποιώντας τη γνωστή προσφώνηση και οι γυναίκες με τις φίλες τους στη γλώσσα τους.
Άγνωστο πόσες γλώσσες ακούγονταν από τα 5 ή 6 ζευγάρια που ήταν εκεί γύρω!
Αυτά θα πει κάποιος συμβαίνουν στην εποχή της παγκοσμιοποίησης. Δεκτό. Το ερώτημα που προφανώς μας απασχόλησε αμέσως είναι, όταν μαγειρεύουν για το παιδί/α ποια γιαγιά παίρνουν τηλέφωνο να ρωτήσουν τη συνταγή; Στο Βιετνάμ της γυναίκας, στην Τρίπολη του συζύγου, ή της Αγγλίδας φίλης που έφαγαν πριν λίγες ημέρες και τους άρεσε πολύ;
Διατροφική Βαβέλ!
Και συζητάμε εμείς εδώ για τη Μεσογειακή διατροφή, για τα εθνικά μας προϊόντα, αυτά με το σήμα ΠΟΠ όπως η φέτα, ή ΠΓΕ που είναι πολλά Ελληνικά ελαιόλαδα, χωρίς στην ουσία να εστιάζουμε στον αυριανό καταναλωτή που είναι το σημερινό παιδάκι των 2 ή 3 χρόνων… Διότι όταν για παράδειγμα ανακάμψει η Θεσσαλία από τις ζημιές ή οι ελαιώνες που καήκαν φέτος, τα παιδάκια αυτά θα είναι σχεδόν ώριμοι καταναλωτές. Ίσως να μην αγοράζουν τα ίδια ακόμη, αλλά θα έχουν σαφώς προτιμήσεις. Συζητάμε διαρκώς για θέματα που ενδιαφέρουν καταναλωτές που συνεχώς μειώνουν την κατανάλωσή τους, κυρίως για λόγους υγείας λόγω ηλικίας. Οι αυριανοί καταναλωτές, το σημερινό παιδάκι δηλαδή που σε λίγο θα γίνει έφηβος και θα καταναλώνει...ότι βρει μπροστά του, δεν είναι μέσα στους στόχους μας. Αφού πότε τρώει Ελληνικό φαγητό, πότε ασιατικό και το ποιο συνηθισμένο κάτι ανάμεικτο: κινέζικο με ελαιόλαδο ας πούμε και φέτα για συνοδευτικό.
Δεν έχω εικόνα τι μαγειρεύουν στα παιδιά τους οι Ελληνίδες μάνες που έχουν παντρευτεί αλλοδαπούς. Προφανώς κι εκεί θα γίνεται κάτι ανάλογο. Εμάς όμως, που πασχίζουμε να πιέσουμε τα πράγματα ώστε να διασωθεί το κτηνοτροφικό επάγγελμα στη Θεσσαλία για να μη χαθεί η φέτα, μας αφορά πολύ τι μαγειρεύουν στα παιδιά που έχουν μια ρίζα Έλληνα, αρσενική ή θηλυκή. Άσχετα που μένουν, άσχετα πόσο μεγάλα είναι. Διατροφικά, Έλληνας ίσον κατ’ ελάχιστον λάδι+φέτα. Κι από εκεί και πέρα βάλετε ότι θέλετε ανάλογα από που είστε ο καθένας.
Ακούγοντας την πανσπερμία γλωσσών, εκεί κάτω από τον ήλιο στο βουνό, θυμηθήκαμε το νεοσύστατο Υπουργείο Οικογένειας, το οποίο έχει σαν αντικείμενο την πολύπαθη τα τελευταία χρόνια Ελληνική Οικογένεια. Άραγε, οι οικογένειες από ένα ή δύο Έλληνες γονιούς δεν θα έπρεπε να ήταν στο στόχο του, μέσω κάποιων ποιο εξειδικευμένων πολιτικών? Η κρίση της προηγούμενης δεκαετίας δεν ήταν που έδιωξε από κοντά μας τόσα Ελληνόπουλα κι έστησαν καριέρες και οικογένειες αλλού; Σήμερα, την εποχή της επικοινωνίας, δεν θα έπρεπε οι οικογένειες αυτές που έχουν νωπή την Ελλάδα ακόμη μέσα τους, να ήταν on line τόσο με τη μητέρα πατρίδα, όσο και μεταξύ τους? Οι συνταγές για παράδειγμα δοσμένες με ένα έξυπνο τρόπο ή τα παραδοσιακά ελληνικά προϊόντα κατάλληλα προετοιμασμένα για τα παιδιά δεν θα έπρεπε να ήταν εργαλεία πολιτικής; Μη μου πείτε ότι δεν τραβιέται ο τραχανάς τις κρύες Σκανδιναβικές νύκτες;
Έτσι όπως χειριζόμαστε τα πράγματα, ή για την ακρίβεια έτσι όπως τα έχουμε αφήσει στην τύχη τους, να δείτε που σε λίγα χρόνια και λιγότερα πρόβατα θα έχουμε και λιγότερο γάλα θα παράγουν και φέτα θα μας μένει αδιάθετη στα ψυγεία ελλείψει καταναλωτών…
