«Σωσίβιο» για τις επιχειρήσεις και την εθνική οικονομία είναι -σύμφωνα με τον ΣΕΒ- οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης καθώς και η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
Στο τελευταίο δελτίο του για την ελληνική οικονομία, ο Σύνδεσμος επισημαίνει πως χωρίς τη μερική απασχόληση και τη μείωση του κατώτατου μισθού, αλλά και τη μεγαλύτερη ευελιξία στον καθορισμό των μισθών σε επιχειρησιακό επίπεδο, η ανεργία θα ήταν σήμερα σε ακόμη υψηλότερα επίπεδα από το υψηλό 27% του 2013, ενώ η ύφεση θα συνεχιζόταν με αμείωτους ρυθμούς.
«Συνεπώς, όσοι ζητούν επαναφορά πρακτικών στις εργασιακές σχέσεις που επικρατούσαν πριν την κρίση, μετά την ολοκλήρωση των Μνημονίων τον Αύγουστο του 2018, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή δεν πρόκειται να επιφέρει βελτίωση της κατάστασης των εργαζομένων στην αγορά εργασίας, αντιθέτως, θα σηματοδοτήσει το τέλος της όποιας ανάκαμψης, και της συνακόλουθης αύξησης της απασχόλησης», τονίζει ο ΣΕΒ.
Όσον αφορά στα ποσοστά απασχόλησης, στην Ελλάδα εργάζεται ένας στους δύο, δηλαδή το 50,8% του πληθυσμού στις παραγωγικές ηλικίες 15-64 ετών. Αντίστοιχα ο μέσος όρος των χωρών του ΟΟΣΑ είναι 66,4%, ενώ υπάρχουν και επτά χώρες άνω του 74% ( όπως Γερμανία, Ολλανδία, Σκανδιναβικές χώρες, Ελβετία κ.α.)
Όσον αφορά την ανασφάλεια στην αγορά εργασίας, σε περίπτωση που μείνει άνεργος ο Έλληνας εργαζόμενος χάνει το 32% του εισοδήματός του, έναντι 26,6% στην Ισπανία και 11,7% στην Πορτογαλία.
Σε επίπεδο αμοιβών, η Ελλάδα με 10,2 δολάρια την ώρα προσφέρει στον εργαζόμενο υψηλότερες αμοιβές από χώρες όπως η Τουρκία (5,6 δολάρια/ώρα), το Μεξικό (4 δολάρια/ώρα), η Χιλή (6,5 δολάρια/ώρα), η Ρωσία (4,1 δολάρια/ώρα), το Ισραήλ (8,5 δολάρια/ώρα), η Κορέα (9,6 δολάρια/ώρα), και, από τις Ευρωπαϊκές χώρες, η Πορτογαλία (8,6 δολάρια/ώρα), η Πολωνία (7,2 δολάρια/ώρα), η Τσεχία (8,5 δολάρια/ώρα), η Σλοβακία (8,3 δολάρια/ώρα), η Ουγγαρία (7,3 δολάρια/ώρα), κλπ., με την υψηλότερα αμειβόμενη εργασία να είναι στην Ολλανδία (29,2 δολάρια/ώρα).
Τέλος το 64,4% των εργαζομένων είναι καταπονημένοι (δουλεύουν πολύ με λίγα μέσα) και το 11,2% δουλεύει πάνω από 60 ώρες εβδομαδιαίως, με μόνη την Τουρκία να είναι σε χειρότερη κατάσταση. Παράλληλα 16,1% των εργαζομένων αμείβονται με κάτω του 50% του μέσου διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών.
