Ροή
Κλιμακώνεται επικίνδυνα η ένταση μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν με φόντο την απόσυρση των ΗΠΑ από την ιστορική συμφωνία για τα πυρηνικά που είχε επιτευχθεί επί προεδρίας του Μπάρακ Ομπάμα. Η ραγδαία όξυνση των ανταγωνισμών αλλά και η ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στον Περσικό Κόλπο, δημιουργούν επικίνδυνους κλυδωνισμούς πολεμικού χαρακτήρα.
Η προθεσμία δύο μηνών που έδωσε ο Πρόεδρος του Ιράν, Χασάν Ροχανί, στην Ευρώπη να επιλέξει αν θα ακολουθήσει τον Αμερικανό Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στη στάση απομονωτισμού και κυρώσεων που διατηρεί ή αν θα αγοράσει ιρανικό πετρέλαιο, ερχόμενη σε ανοιχτή σύγκρουση με την γραμμή Τραμπ, δημιουργεί νέα δίπολα. Το οικοδόμημα της Ευρώπης, ήδη κινδυνεύει να καταρρεύσει με το όνειρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης να απομακρύνεται και να απειλείται από τη συνεχή ανόδο ακραίων πολιτικών φυσιογνωμιών των καιρών, την έξαρση του λαϊκισμού και του εθνικισμού και την καθίζηση της Γερμανίας μετά την ανακοίνωση της Άνγκελα Μέρκελ για αποχώρηση από την ηγεσία του CDU. Η Ευρώπη δε θέλει σε καμία περίπτωση να εμπλακεί σε μια πολεμική σύρραξη ή σε μιας μικρότερης κλίμακας αντιπαράθεση στη Μέση Ανατολή, τη στιγμή που προσπαθεί να επιλύσει το καυτό θέμα του Brexit, αλλά και να διαχειριστεί την οικονομική ωρολογιακή βόμβα της Ιταλίας, που αν εκραγεί θα συνταράξει σε μεγάλο βαθμό τα πολιτικά θεμέλια της Ευρώπης ενισχύοντας την αμφισβήτηση για το που οδεύει. Τόσο η Γερμανία και η Γαλλία όσο και η Ρωσία έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν πρόκειται να αναλάβουν ρόλο επιτηρητή και «χωροφύλακα» στην ευρύτερα εύθραυστη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
- Ο «μαύρος χρυσός» κινεί τα νήματα
Ο Ντόναλντ Τραμπ έχει αποφασίσει να σφίξει και άλλο τον κλοιό γύρω από το Ιράν, προσπαθώντας να ανέβει ο ίδιος στον ενεργειακό θώκο, αλλάζοντας τους παγκόσμιους συσχετισμούς. Η τεχνολογία της εξόρυξης καυσίμων από σχιστόλιθο έχει βοηθήσει τις ΗΠΑ, να αυτονομηθούν σε μεγάλο βαθμό, με τις αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες να είναι πολύ αισιόδοξες για τα αποθέματα πετρελαϊκού σχιστόλιθου και αερίου. Εκτιμήσεις κάνουν λόγο για έως και 1 εκατομμύριο βαρέλια ημερησίως. Η τακτική που ακολουθεί ο Ντόναλντ Τραμπ είναι πως προσπαθεί να «ελέγξει» χώρες με πλούσια ενεργειακά ευρήματα όπως είναι α) η Κύπρος, μέσω της Exxon Mobil στο «οικόπεδο 10» και β) η Βενεζουέλα μέσω του πραξικοπήματος του Γκουαϊδό και παράλληλα να αποδυναμώσει με κάθε τρόπο τόσο τις χώρες του ΟΠΕΚ όσο και τους παραδοσιακούς παραγωγούς πετρελαίου. Πριν ένα μήνα ο Λευκός Οίκος έβαλε τέλος στις εξαιρέσεις που επέτρεπαν σε πολλές χώρες να αγοράζουν φθηνό ιρανικό πετρέλαιο προσπαθώντας να εκμηδενίσει τις εξαγωγές από τη χώρα της Μέσης Ανατολής.
Το Ιράν δεν είναι Ιράκ
Το μακρινό αλλά βαθιά χαραγμένο 2003 με την εισβολή των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ δεν μπορεί να επαναληφθεί, για την ώρα, στο Ιράν. Πριν την εισβολή των αμερικανικών στρατευμάτων στο Ιράκ, υπό την προεδρία του Τζορτζ Μπους, ο ασιάτης - αμερικανός στρατηγός Έρικ Σινσέκι είχε καταθέσει στο Κογκρέσο πως θα χρειάζονταν περίπου 800.000 στρατιώτες για την κατάληψη του Ιράκ. Δεδομένου, ότι η έκταση του Ιράν είναι σχεδόν τετραπλάσια από αυτή του Ιράκ με 437.072 τετρ.χιλ., με 26 εκατομμύρια πληθυσμό, ενώ του Ιράν 1.648.195 τετρ. χιλ με 81 εκατομμύρια πληθυσμό, και των υπολογισμών του στρατηγού Σινσέκι θα χρειάζονταν πάνω από 2 εκατομμύρια στρατιώτες στο Ιράν...όταν ο συνολικός αριθμός του στρατιωτικού σώματος των ΗΠΑ ανέρχεται στους 2.141.000 άνδρες, από τους οποίους οι 1.281.900 είναι εν ενεργεία.
Παρόλα αυτά το κρίσιμο ζήτημα για το Λευκό Οίκο, δεν είναι ο αριθμός κινητοποίησης των στρατιωτικών δυνάμεων, μιας και οι ΗΠΑ ανέπτυξαν το τελευταίο διάστημα στον Περσικό Κόλπο το αεροπλανοφόρο Abraham Lincoln, συστοιχίες αντιαεροπορικών πυραύλων Patriot, στρατηγικά βομβαρδιστικά κι ένα αποβατικό πλοίο με αμφίβια οχήματα.
Το Πεντάγωνο γνωρίζει πολύ καλά πως το Ιράν μπορεί να ξεκινήσει υπό την Σιίτικη κυβέρνηση έναν μαζικό αγώνα εναντίων τους, κινητοποιώντας 1,5 εκατομμύρια μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης «Μπασίζ», το επίλεκτο σώμα των «Φρουρών της ισλαμικής Επανάστασης» γνωστό ως Sepāh που αποτελεί καθοριστικό πυλώνα στο σύγχρονο Ιράν, πάνω από 30 εκατομμύρια Σιίτες του Πακιστάν, του Χαζάρους του Αφγανιστάν και πολλούς Σύριους που θα στήριζαν με κάθε τρόπο το Ιράν.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, δυσκολεύεται να επέμβει στο Ιράν μιας και όλοι οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί για τον ίδιο. Η μείωση της ισχύος των ΗΠΑ και η παράλληλη ανέλιξη της Ρωσίας και της Κίνας στη διεθνή σκακιέρα επιτρέπουν νέες πολυδιάστατες εξωτερικές πολιτικές. Η αψυχολόγητη μέχρι στιγμής, εξωτερική πολιτική που χαράζει ο Ντόναλντ Τραμπ, μπορεί να οδηγήσει τις ΗΠΑ να λειτουργήσουν σαν πληγωμένο επικίνδυνο θηρίο μετά τις αποτυχίες σε Ιράκ και Αφγανιστάν, που αποτελούσαν ένα μικρό «σκαλοπάτι» για την πορεία προς το Ιράν.
