Προσφάτως, ο Αμερικανικός Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) χορήγησε άδεια έκτακτης ανάγκης (EUA) για την χρήση του ανταγωνιστή του υποδοχέα της ιντερλευκίνης-6 (IL-6) (tocilizumab) ως θεραπεία για την COVID-19 σε νοσηλευόμενους ενήλικες και παιδιά ηλικίας δύο ετών και άνω που ήδη λαμβάνουν συστηματικά κορτικοστεροειδή και χρειάζονται υποστήριξη με συμπληρωματικό οξυγόνο, μη επεμβατικό ή επεμβατικό μηχανικό αερισμό.
Οι Καθηγητές της Θεραπευτικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευστάθιος Καστρίτης και Θάνος Δημόπουλος (Πρύτανης ΕΚΠΑ), αναφέρουν ότι η έγκριση του FDA βασίστηκε σε δεδομένα από τέσσερις τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες μελέτες που αξιολόγησαν το tocilizumab ως θεραπεία για τη νόσο COVID-19 σε περισσότερους από 5.500 νοσηλευόμενους ασθενείς.
Οι μελέτες έδειξαν ότι το Tocilizumab μπορεί να βελτιώσει την έκβαση της νόσου σε ασθενείς που λαμβάνουν κορτικοστεροειδή και που χρειάζονται συμπληρωματικό οξυγόνο ή αναπνευστική υποστήριξη. Οι παγκόσμιες δοκιμές περιλάμβαναν τις ελεγχόμενες με εικονικό φάρμακο μελέτες EMPACTA , COVACTA και τις μελέτες REMDACTA.
Η τυχαιοποιημένη μελέτη RECOVERY ήταν η μεγαλύτερη, διεξήχθη στο Ηνωμένο Βασίλειο και περιέλαβε περισσότερους από 4.000 νοσηλευμένους ασθενείς με COVID-19, βελτίωσε την πιθανότητα εξιτηρίου από το νοσοκομείο εντός 28 ημερών από 47% σε 54% και μείωσε σημαντικά την πιθανότητα επεμβατικού μηχανικού αερισμού ή θανάτου από 38% σε 33%. Από τις μελέτες αυτές η RECOVERY και η EMPACTA έδειξαν όφελος από την χορήγηση του tocilizumab αλλά όχι οι μελέτες REMDACTA ή η COVACTA.
Επιπλέον, ο FDA συνέστησε τη χρήση δύο άλλων θεραπειών με μονοκλωνικά αντισώματα που έχουν λάβει άδεια έκτακτης ανάγκης (EUA): ένα «κοκτέιλ» δύο αντισωμάτων της Regeneron και το Sotrovimab (πρώην VIR-7831), το οποίο αναπτύσσεται από την GlaxoSmithKline (GSK) και την Vir Biotechnology. Η απόφαση στηρίχθηκε σε παρόμοια δεδομένα in vitro ανάλυσης που ήταν διαθέσιμα για το REGEN-COV και το sotrovimab, που έδειξαν ότι είναι πιθανό να διατηρούν τη δραστικότητα τους έναντι των παραλλαγών P.1 ή B.1.351.
