Απρόθυμοι να κάνουν οικογένεια δηλώνουν οι νέοι στη χώρα μας, θέτοντας ως προτεραιότητα την οικονομική τους άνεση, την εξεύρεση μιας καλής δουλειάς και την απόκτηση ιδιόκτητης στέγης.
Αντιθέτως, οι νέοι μας εστιάζουν στην απόκτηση εμπειριών μέσω ταξιδιών (σε ποσοστό 39%), ενώ 3 στους 4 νέους έχουν σκεφτεί να ζήσουν ή να εργαστούν στο εξωτερικό (το ποσοστό μεγαλώνει για τους φοιτητές).
Σύμφωνα με την έρευνα της Metron Analysis που παρουσιάστηκε στο συνέδριο «Δημογραφικό 2025 - Εθνική Προτεραιότητα» το 83% των νέων ηλικίας 19-35 ετών δεν έχουν παιδιά και το 29% είναι άγαμοι που ζουν με τους γονείς τους. Μάλιστα το 73% των νέων δηλώνει ότι στηρίζεται ακόμη οικονομικά από τους γονείς τους.
«Έχει διαρραγεί η σχέση εισοδήματος και απόφασης τεκνοποίησης, καθώς δεν ισχύει πλέον ότι όσο πιο ψηλό είναι το διαθέσιμο εισόδημα μιας οικογένειας, τόσο υψηλότερος θα είναι ο δείκτης γονιμότητας» ανέφερε στην ομιλία της η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, Δόμνα Μιχαηλίδου. «Οι νέοι μας δεν βιάζονται να κάνουν παιδιά. Έχουν στο μυαλό τους την οικογένεια, αλλά μεταγενέστερα» τόνισε.
Αναφερόμενος στην τάση των νέων να μην κάνουν παιδιά, ο Γ. Γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, Νίκος Μηλαπίδης αποκάλυψε πως «το 80% των φορολογικών δηλώσεων που έγιναν στη χώρα δεν έχουν προστατευόμενο μέλος (παιδί), ενώ ο μέσος όρος των φόρων που πληρώνουν οι οικογένειες με παιδιά είναι μεγαλύτερος από τα μονοπρόσωπα νοικοκυριά».
Η οικονομική ανεξαρτησία αποτελεί προϋπόθεση αυτονόμησης από την πατρογονική οικογένεια. Το 73% εκείνων που ζει με τους γονείς (29% του συνόλου) θα ήθελαν να ζήσουν μόνοι τους, αλλά χρειάζονται οικονομική ανεξαρτησία για να το καταφέρουν. Όσοι δεν ζουν με τους γονείς τους (71%) άρχισαν να ζουν μόνοι τους σε ποσοστό 25% όταν τελείωσαν τις σπουδές τους και σε ποσοστό 23% όταν έγιναν οικονομικά ανεξάρτητοι.
Μάλιστα το 65% των νέων ηλικίας 19-35 ετών δηλώνει ότι ζει χειρότερα από τη γενιά των γονιών τους και όσο μεγαλώνουν οι προσδοκίες για το μέλλον τους περιορίζονται. Ενώ στο σύνολό τους λίγο παραπάνω από τους μισούς – 59% – απαντά ότι σε 5-10 χρόνια από σήμερα θα ζει καλύτερα, οι μεγαλύτεροι, ηλικίας 25-35 ετών, είναι πιο απαισιόδοξοι σε σχέση με την ηλικιακή ομάδα 19-24 ετών, καθώς προσδοκούν σε μια καλύτερη ζωή, ενώ η ικανοποίηση από τη ζωή τους βρίσκεται στο 6,4 σε μια κλίμακα από 1 - 10 στον γενικό πληθυσμό.
Η εργασία επαναπροσδιορίζεται
Το 27% των νέων μας εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα με πλήρες ωράριο και το 8% part time. Σπουδαστές είναι το 24% και το 18% σπουδάζουν και εργάζονται παράλληλα. Το 17% είναι αυτοαπασχολούμενοι/ελεύθεροι επαγγελματίες, το 13% είναι άνεργοι και το 10% εργάζονται στον δημόσιο τομέα, και μόλις 4% είναι επιχειρηματίες/εργοδότες.
Οι μορφές της εργασίας επαναπροσδιορίζονται, καθώς οι καλές απολαβές αποτελούν το κύριο ζητούμενο για το 54% των νέων. Ωστόσο το καλό εργασιακό περιβάλλον και η ισορροπία εργασίας και προσωπικής ζωής αποτελούν επίσης σημαντικούς παράγοντες (40% και 35% αντίστοιχα), με το 31% να προτιμούν το επαγγελματικό τους μέλλον να είναι στον ιδιωτικό τομέα ως μισθωτοί και το 28% θα ήθελαν να φτιάξουν μια δική τους επιχείρηση. Το μέλλον τους ως αυτοαπασχολούμενοι/ελεύθεροι επαγγελματίες βλέπει το 20% και το ίδιο ποσοστό στον δημόσιο τομέα.
O καθηγητής Δημογραφίας, Βύρων Κοτζαμάνης, επισήμανε πως οι εργαζόμενοι το 2050 θα έχουν φτάσει στα 2,8 - 2,9 εκατομμύρια, από 4 εκατ. που είναι σήμερα.
Σχολιάζοντας τα ευρήματα της έρευνας, ο Στράτος Φαναράς, διευθύνων σύμβουλος της Metron Analysis, σχολίασε πως «η έρευνα ανέδειξε ότι οι νέοι και οι νέες σήμερα επιθυμούν μεγάλη ελευθερία επιλογών και σχεδιάζουν τη ζωή τους βραχυπρόθεσμα, καθώς η αβεβαιότητα της εποχής περιορίζει τον ορίζοντα των προσδοκιών. Σε αυτό το πλαίσιο, διαμορφώνουν ένα μονοπάτι ζωής στο οποίο εντάσσουν επιμέρους “ψηφίδες”, όπου οι διαχρονικές αξίες (η εργασία, οι σπουδές, η οικογένεια) επανανοηματοδοτούνται και συνδέονται με καινούριες αντιλήψεις και προτιμήσεις, όπως τα ταξίδια, οι εμπειρίες και η ψυχική ισορροπία και αρμονία, διαμορφώνοντας νέα μοντέλα ζωής».
Μάλιστα πρότεινε στην Πολιτεία και στους ενδιαφερόμενους φορείς να επινοήσουμε projects, για παράδειγμα «new life hubs» που να προσελκύσουν νέους κατοίκους και να διαμορφώσουν νέους όρους κοινής ζωής.
