Ροή
Καθώς αυξάνονται οι ανησυχίες για το περιβάλλον και τη βιωσιμότητα, οι συζητήσεις για το πως και που καλλιεργούμε τα τρόφιμά μας γίνονται όλο και πιο έντονες.
Τον περασμένο μήνα, στα πρωτοσέλιδα στο Ηνωμένο Βασίλειο πρωτοστάτησε το δεύτερο μέρος της Εθνικής Στρατηγικής Τροφίμων, μια ευρεία έκθεση η οποία είχε ως επικεφαλής τον εστιάτορα και επιχειρηματία Henry Dimbleby και επικεντρώθηκε κυρίως στο σύστημα τροφίμων της Αγγλίας. Η έκθεση αυτή κατέληξε σε κάποια συγκλονιστικά συμπεράσματα με πιο σημαντικό ίσως εκείνο το οποίο αναφέρεται στην ανυπολόγιστη ζημιά που προκαλείται στον πλανήτη και την υγεία μας από τον τρόπο που παράγουμε και καταναλώνουμε τρόφιμα.
Η δημοσίευση αναφέρει ότι το παγκόσμιο σύστημα τροφίμων ήταν «ο μεγαλύτερος συντελεστής στην απώλεια βιοποικιλότητας, την αποψίλωση των δασών, την ξηρασία, τη ρύπανση των γλυκών υδάτων και την κατάρρευση της υδρόβιας άγριας ζωής». Αυτό το σύστημα επίσης, είχε σύμφωνα με την έκθεση, μεγαλύτερη συμβολή στην κλιματική αλλαγή, μετά από την ενεργειακή βιομηχανία.
Η έκθεση του Dimbleby καταδεικνύει το επείγοντα χαρακτήρα που αποκτούν θέματα που άπτονται του συστήματος τροφίμων, όρος που ο Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ λέει ότι περιλαμβάνει τα πάντα, από την παραγωγή και τη μεταποίηση έως τη διανομή, την κατανάλωση και τη διάθεση.
Σύμφωνα με τον FAO, τα συστήματα τροφίμων καταναλώνουν το 30% της διαθέσιμης ενέργειας του πλανήτη και μάλιστα όπως σημειώνει «τα σύγχρονα συστήματα τροφίμων εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από ορυκτά καύσιμα».
Σε όλο τον κόσμο, μια σειρά από ιδέες και τεχνικές που σχετίζονται με την παραγωγή τροφίμων έχουν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος και να προσελκύουν το ενδιαφέρον, αν και σε πολύ μικρότερη κλίμακα σε σύγκριση με πιο καθιερωμένες μεθόδους.
Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η υδροπονία, την οποία η Royal Horticultural Society περιγράφει ως «επιστήμη της καλλιέργειας φυτών χωρίς χρήση εδάφους, τροφοδοτώντας τα με ανόργανα θρεπτικά άλατα διαλυμένα στο νερό».
Στο Λονδίνο, εταιρείες όπως η Growing Underground χρησιμοποιούν τεχνολογία LED και υδροπονικά συστήματα για να παράγουν χόρτα 33 μέτρα κάτω από την επιφάνεια. Η εταιρεία αναφέρει ότι αυτά καλλιεργούνται καθόλη τη διάρκεια του έτους σε ένα περιβάλλον χωρίς φυτοφάρμακα, ελεγχόμενο με χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Μια άλλη επιχείρηση που προσπαθεί να καθιερωθεί στον τομέα είναι η Crate to Plate, η δραστηριότητα της οποίας επικεντρώνεται σε κάθετες καλλιέργειες λαχανικών και βοτάνων. Η διαδικασία λαμβάνει χώρα σε δοχεία που έχουν μήκος 40 πόδια, πλάτος 8 πόδια και ύψος 8,5 πόδια.
Όπως και το Growing Underground, οι εγκαταστάσεις του Crate to Plate εδρεύουν στο Λονδίνο και χρησιμοποιούν υδροπονία. Μια βασική ιδέα πίσω από το εγχείρημα είναι ότι, όταν ο χρησιμοποιούμενος χώρος αυξάνεται κάθετα, τότε μπορεί να μεγιστοποιηθεί το όφελος και η χρήση πόρων να ελαχιστοποιηθεί.
Από την άποψη της τεχνολογίας, παρακολουθούνται και ρυθμίζονται τα πάντα, από την υγρασία και τη θερμοκρασία έως την παροχή νερού και τη ροή του αέρα. Η ταχύτητα είναι επίσης ζωτικής σημασίας για το επιχειρηματικό μοντέλο της εταιρείας.
«Στόχος μας είναι να παραδώσουμε ό, τι συλλέγουμε σε λιγότερο από 24 ώρες», δήλωσε πρόσφατα στο CNBC ο Sebastien Sainsbury, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας.
«Τα εστιατόρια συνήθως παραλαμβάνουν προϊόντα εντός 12 ωρών, οι λιανοπωλητές το εντός 18 και η παράδοση στο σπίτι είναι εγγυημένη μέσα σε 24 ώρες», είπε, συμπληρώνοντας ότι οι παραδόσεις πραγματοποιούνται με ηλεκτρικά οχήματα. «Όλη η ενέργεια που καταναλώνουν τα αγροκτήματα είναι ανανεώσιμη».
Η Nicole Kennard είναι διδάκτωρ στο Κέντρο Grantham του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ για βιώσιμο μέλλον. Μιλώντας στο CNBC, σημείωσε ότι ο όρος «αστική γεωργία» θα μπορούσε να αναφέρεται σε όλα, από τους κήπους των σπιτιών έως κοινοτικούς κήπους και αστικά αγροκτήματα.
«Προφανώς, δεν θα παράγονται όλα τα τρόφιμα από την αστική γεωργία, αλλά μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο στη διατροφή των τοπικών κοινοτήτων», είπε.
Ειδικά για την αστική γεωργία, η Kennard είπε ότι παρείχε «την ευκαιρία να δημιουργηθεί ένα τοπικό σύστημα τροφίμων» που θα μπορούσε να υποστηριχθεί από τους καταναλωτές.
«Μπορείτε να υποστηρίξετε αγροκτήματα που γνωρίζετε, αγρότες που γνωρίζετε, που κάνουν επίσης πράγματα που συμβάλλουν στην κοινότητά σας», είπε, αναγνωρίζοντας ότι αυτοί οι τύποι σχέσεων θα μπορούσαν επίσης να δημιουργηθούν σε άλλους τύπους αγροκτημάτων.
Οι συζητήσεις για το πώς και πού παράγουμε τρόφιμα πρόκειται να συνεχιστούν για πολύ καιρό, καθώς επιχειρήσεις, κυβερνήσεις και πολίτες προσπαθούν να βρουν τρόπους για να δημιουργήσουν ένα βιώσιμο σύστημα που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του καθενός.
