Η εκδήλωση μνήμης και τιμής του Βαρδή στο Μέγαρο - Τι άκουσε η γάτα Ιμαλαΐων και η εκδοχή του Αλέξη για το Συγκρότημα

Φουρτούνες ισχυρές στην αριστερή και κεντροαριστερή πολυκατοικία εξαιτίας της Ιθάκης, αλλά υπάρχει και μια άλλη στην οποία οι άνεμοι πάνε πρίμα. Στην δεξιά/κεντροαδεξιά πολυκατοικία με τα ποσοστά των δημοσκοπήσεων κάπως να ανεβαίνουν, κυρίαρχος παραμένει ο Πρωθυπουργός. Ο Κυριάκος, το πολιτικό άστρο του οποίου ανέτειλε με την εσωκομματική κυριαρχία, δε φοβάται ούτε το ρίσκο, ούτε το κόστος, ούτε μην τυχόν και χαρακτηριστεί από ατολμία. Κάνει αυτό που πρέπει για να φτάσει στον στόχο.

Σήμερα, αφού συνομιλήσει ευχάριστα με τους πολλά υποσχόμενους νέους κάτω των 30 ετών στην εκδήλωση για την ελληνική λίστα «Forbes 30 under 30» για το 2026, θα παραμείνει στο Μέγαρο Μουσικής, για την εκδήλωση μνήμης και τιμής του Βαρδή Βαρδινογιάννη.

Από μακριά

Στην ίδια εκδήλωση είναι πιθανό να παραβρεθεί και ο πρωταγωνιστής των ημερών, ο πρώην Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Λογικά μια χειραψία θα ανταλλαγεί. Επίσης λογικά θα παραβρεθεί και ο Πρόεδρος του Πασοκ-Κινάλ Νίκος Ανδρουλάκης, και όλοι θα είναι περίεργοι εάν μια χειραψία θα ανταλλαγεί. Οι αποστάσεις θα είναι ασφαλείας εννοείται, για τους τρεις πρωταγωνιστές της πολιτικής σκηνής το επόμενο διάστημα, μέχρι ν’ ανοίξουν οι κάλπες.

Μας έσωσε

Η Ιθάκη του Αλέξη Τσίπρα θυμίζει όλα εκείνα που συνέβησαν το διάστημα Γενάρης ’15-Ιούλιος ’19 , και μετά. Μια χρονική περίοδος ιδιαίτερα πυκνή, μέσα στην οποία δύσκολα μπορούσε ακόμα και ο πιο ενημερωμένος πολίτης να παρακολουθήσει τα γεγονότα. Ο Αλέξης τραβάει την κουρτίνα και τα φωτίζει, έχοντας πάντα το προνόμιο και του σεναριογράφου και του σκηνοθέτη.

Ο ρόλος του Ομπάμα για παράδειγμα, με τον οποίο είχε την εξής στιχομυθία μετά το δημοψήφισμα.

«Το καλό είναι ότι μετά τη νίκη σου στο δημοψήφισμα, είσαι ο κυρίαρχος των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα».

«Και το κακό;»

«Το κακό νέο είναι ότι έχουν συσπειρωθεί απέναντι σου δυνάμεις που θέλουν σήμερα να τορπιλίσουν τη διαπραγμάτευση και τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Υπάρχει ένα ισχυρό μπλοκ, που θέλει, για λόγους κυρίως πολιτικούς, να μην ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση σήμερα και να οδηγηθείτε στο εθνικό νόμισμα. Δεν μπορώ να σου πω λεπτομέρειες, αλλά ένα πράγμα που ζητώ, να είσαι ψύχραιμος. Και να ξέρεις ότι εμείς θα είμαστε καθ’ όλη τη διάρκεια on board, θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και παρασκηνιακά θα παρέμβουμε αν χρειαστεί»…

Με το ασανσέρ

Πόσο ρόλο παίζει η τυχαιότητα στις μεγάλες στιγμές; Τι θα συνέβαινε πχ αν αντί του Ομπάμα, ήταν ο Τραμπ στο τιμόνι των ΗΠΑ;

Είναι δυνατόν η απόφαση για κυβερνητικό εταίρο να ελήφθη επειδή ο Πάνος Καμμένος πήρε το ασανσέρ κι ανέβηκε γρήγορα στον έβδομο της Κουμουνδούρου, ενώ ο Σταύρος Θεοδωράκης προτίμησε τις σκάλες και πίστεψε τον Λαφαζάνη;

Η περιγραφή του πρώην Προέδρου του Συριζα είναι υπαινικτική και ανάλαφρη.

«Ζήτησα να συναντήσω [σσ: μετά από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, τον Ιανουάριο του 2015] τον Σταύρο Θεοδωράκη ως αρχηγό του κόμματος «Το Ποτάμι» και τον Πάνο Καμμένο που ηγούνταν των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Την επομένη λοιπόν ήρθε πρώτα ο Καμμένος στο γραφείο μου στην Κουμουνδούρου. Με τον Πάνο είχαμε από πριν κάποιου είδους επαφές και συζητήσεις, κυρίως ο Παππάς έκανε τις επαφές και εγώ είχα μιλήσει μια-δυο φορές μαζί του. (…)

Ήρθε λοιπόν στην Κουμουνδούρου νωρίτερα από τον Θεοδωράκη, λίγα λεπτά νωρίτερα μάλιστα από το προγραμματισμένο ραντεβού μας, και έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ έκανε δηλώσεις στα τηλεοπτικά συνεργεία, όπου ουσιαστικά προανήγγειλε την επικείμενη συμφωνία, πριν καν ανέβει να με συναντήσει. «Ερχομαι να συναντήσω τον Πρωθυπουργό της χώρας, τον Αλέξη Τσίπρα. Διότι έχουμε Κυβέρνηση και είμαι διατεθειμένος να στηρίξω μια Κυβέρνηση που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση». Με τις δηλώσεις του με αποκάλεσε Πρωθυπουργό, ενώ ακόμη τυπικά δεν είχαμε δεδηλωμένη πλειοψηφία.

Ανέβηκε στον έβδομο όροφο, βγάλαμε τις τυπικές φωτογραφίες και όταν έκλεισε η πόρτα μου είπε: «Εγώ θέλω το Υπουργείο Άμυνας και δεν θα σου βάλω κανέναν όρο, δεν θέλω να είμαι Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης. Θέλω το Υπουργείο Άμυνας, γιατί αυτό ήταν το όνειρό μου. Θέλω να συμμετάσχω σε αυτή την προσπάθεια. Μαζί θα φτιάξουμε μια νέα εθνική ενότητα. Εσύ θα είσαι ο Άρης Βελουχιώτης και εγώ ο Ναπολέων Ζέρβας...»

Απ’ τις σκάλες

«Μόλις έφυγε από το γραφείο μου ο Καμμένος, ο Σταύρος Θεοδωράκης πέρασε την κεντρική πόρτα των γραφείων της Κουμουδούρου. Μπήκε στο κτίριο χωρίς να κάνει δηλώσεις και άρχισε να ανεβαίνει από τις σκάλες. Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο σημαντική θα ήταν τελικά αυτή η λεπτομέρεια. Με τον Σταύρο Θεοδωράκη τίποτα δεν ήταν προεξοφλημένο, το αντίθετο. Καμμένος και Θεοδωράκης κινούνταν σε τελείως διαφορετικά πολιτικά και αισθητικά μήκη κύματος. Εντούτοις, πίστευα ότι μετά τις εκλογές τα πράγματα θα μπορούσαν να αλλάξουν. Είχαν γίνει κάποιες διερευνητικές επαφές για να κλειστεί το ραντεβού, αν και γενικά στην κυρίαρχη διαιρετική τομή της εποχής, ο Θεοδωράκης και το Ποτάμι δεν συγκαταλέγονταν στις λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις. Υπήρχε ένα μεγάλο μέρος στον ΣΥΡΙΖΑ που τον αντιπαθούσε έντονα, αλλά και ορισμένοι που πίστευαν ότι η συμμετοχή του στην Κυβέρνηση θα βοηθούσε. Και εγώ είχα γενικά καλή σχέση μαζί του, από την εποχή που ήταν δημοσιογράφος και του είχα παραχωρήσει και κάποιες ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις. Ωστόσο, ομολογώ δεν ήμουν απόλυτα πεπεισμένος ότι θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε αρμονικά, γιατί το κλίμα τότε ήταν πολωμένο στη διαχωριστική γραμμή Μνημόνιο - αντιΜνημόνιο κι αυτό θα δυσκόλευε τις κινήσεις μας. Πολύ περισσότερο που οι εκλογικές μας βάσεις βρίσκονταν συχνά σε απέναντι στρατόπεδα στα θέματα της κρίσης.

Από την άλλη, αναζητούσα επίμονα τη μέγιστη δυνατή συναίνεση, ένα όσο πιο διευρυμένο εθνικό μέτωπο και σε αυτή την κατεύθυνση έβλεπα χρήσιμη τη συζήτηση για πιθανή συμμετοχή του στην Κυβέρνηση. Όμως όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Ανεβαίνοντας με τα πόδια τις σκάλες της Κουμουνδούρου, κάποια στιγμή ο Θεοδωράκης φτάνει στον όροφο που ήταν το Γραφείο του Λαφαζάνη. Τον συναντάει στον διάδρομο και ο Λαφαζάνης του απευθύνεται: - «Τι θες εσύ εδώ; Μην κάνεις τον κόπο, πρόλαβε ο άλλος».

- «Τι εννοείς;» - «Ήταν πάνω με τον Καμμένο. Τελείωσε, τα βρήκαμε». Και έτσι ο Θεοδωράκης δεν έκανε τον κόπο. Ανέβηκε μεν για λόγους ευγένειας μέχρι τον έβδομο, αλλά η συνάντηση τέλειωσε πριν καν αρχίσει. Ανταλλάξαμε δυο κουβέντες, σχεδόν στο πόδι, κι έφυγε. Δεν μου δόθηκε και η ευκαιρία να συζητήσω ουσιαστικά μαζί του το ενδεχόμενο συμμετοχής του στην Κυβέρνηση. Ενδεχομένως το αποτέλεσμα να ήταν το ίδιο σε κάθε περίπτωση. Με δεδομένη τη συμμετοχή Καμμένου, ήταν εξαιρετικά δύσκολο να τον πείσω να συμμετάσχει και αυτός. Έχει όμως την ιστορική του αξία το γεγονός ότι η απόφασή του να μην πάρει τον ανελκυστήρα και να ανεβεί από τις σκάλες στέρησε τη δυνατότητα έστω να κουβεντιάσουμε πριν διαφωνήσουμε».

Γάτες

Η σύγκρουση του Αλέξη Τσίπρα και του Νίκου Παππά με τους ιδιοκτήτες των καναλιών και ΜΜΕ, είναι άλλο ένα σημαντικό κεφάλαιο της Ιθάκης. Ένα κεφάλαιο αυτοκριτικής και συγνώμης, αλλά και αποκαλύψεων για τον τρόπο λειτουργίας ιερών τοτέμ. Υπό την αίρεση όμως ότι λόγω αποχώρησης από τον μάταιο τούτο κόσμο πρωταγωνιστών όπως ο Σταύρος Ψυχάρης, δεν υπάρχει δυνατότητα διασταύρωσης.

Οι γάτες Ιμαλαϊων δεν μιλάνε.

«Έχει νόημα να αναφέρω εδώ, γιατί αποκαλύπτει σελίδες από το εγχειρίδιο λειτουργίας της διαπλοκής, ότι καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ πλησίαζε την εξουσία, τις επιθέσεις μεγάλων ΜΜΕ εναντίον μας συνόδευαν δελεαστικές προτάσεις στήριξής μας. Με ανταλλάγματα, φυσικά», αναφέρεται στην Ιθάκη.

«Και θα υποκύψω στον πειρασμό να αναφερθώ σε μια συνάντηση, τον Ιούλιο του 2014, με τον Σταύρο Ψυχάρη, ιδιοκτήτη τότε του ΔΟΛ, του μιντιακού ομίλου που ήταν πρωταγωνιστής της διαπλοκής.

Τη συνάντηση ζήτησε ο ίδιος ο Ψυχάρης και έγινε στο διαμέρισμα μιας στενής συνεργάτιδάς μου, της Ζωής Χαλιδιά. Ήταν μια πολυκατοικία πάνω από το Ναυτικό Νοσοκομείο. Καθίσαμε στα σαλόνι. Εκεί, ανάμεσά μας, σουλατσάριζε αδιάφορη μια γάτα Ιμαλαΐων, ένα πλάσμα σχεδόν αριστοκρατικό. Λίγο αργότερα, η Χαλιδιά αποχώρησε. Κι έτσι μείναμε μόνοι: εγώ, ο Ψυχάρης κι εκείνη η γάτα.

Στη συζήτηση ο Ψυχάρης ήταν απολύτως ευθύς. Μου είπε περίπου το εξής: «Έρχεσαι, θα γίνεις Πρωθυπουργός. Αν θέλεις να γίνεις ο ηγέτης της δημοκρατικής παράταξης, δεν μπορείς να μην έχεις μαζί σου τα μέσα ενημέρωσης, που παραδοσιακά ανήκαν σε αυτήν. Ο ΔΟΛ ήταν πάντα εκεί. Αυτή η σύγκρουση μεταξύ μιας πρέπει να τελειώσει και με τα Νέα και με το Βήμα και με το Mega. Αλλά κι εσύ πρέπει να βοηθήσεις. Γιατί βουλιάζουμε». - «Τι σημαίνει το "βουλιάζουμε";» τον ρώτησα. - «Ο δανεισμός», μου απάντησε, «τα χρέη του Ομίλου. Δεν βγαίνουμε. Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να επιβιώσει ο ΔΟΛ». - «Και πώς ακριβώς φαντάζεσαι», ρώτησα, «να το κάνουμε αυτό; Εμείς δεν μπορούμε να λειτουργούμε όπως οι προηγούμενοι. Δεν είμαστε ίδιοι».

Με κοίταξε σχεδόν με απογοήτευση. - «Δεν σου ζητάω να κάνεις ό,τι έκαναν εκείνοι», μου απάντησε. «Αλλά, εν τοιαύτη περιπτώσει, να βρεθεί μια λύση. Όπως εσύ ζητάς από την Ευρώπη διαγραφή μέρους του χρέους, έτσι κι εμείς ζητάμε να υπάρξει μια διαγραφή, μια αναδιάρθρωση του δικού μας χρέους. - «Καλά», του είπα, «και πώς θα αντέξετε αυτή τη στροφή; Εσείς έχετε χτίσει εδώ και καιρό ένα σκληρό αντι-ΣΥΡΙΖΑ προφίλ. Πώς θα γυρίσετε το τιμόνι έτσι απλά;»

Εκεί με κοίταξε σχεδόν χαμογελώντας. Και μου είπε το πιο ωμά ειλικρινές πράγμα:
- «Κοίταξε, Αλέξη... Οι εφημερίδες είναι σαν τις βιτρίνες των καταστημάτων. Μια φορά έχουν καλοκαιρινά, μια φορά χειμωνιάτικα. Το μαγαζί είναι το ίδιο. Η βιτρίνα αλλάζει».

Αυτή η ατάκα έκλεισε το ραντεβού. Και επιβεβαίωσε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο το πώς λειτουργούσε για δεκαετίες το «μαγαζί». Για να αποδείξει μάλιστα ότι το εννοούσε, λίγο πριν από τις εκλογές άλλαξε τη βιτρίνα. Έβαλε τα «καλοκαιρινά». Θυμάμαι χαρακτηριστικά: την επόμενη μέρα των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, τα Νέα κυκλοφόρησαν με κόκκινο πρωτοσέλιδο. Πολύ γρήγορα ωστόσο επανήλθε στο μπλε, αφού δεν υπήρχε περίπτωση να ενδώσω σε οποιοδήποτε είδους συναλλαγή».

Σας φιλώ

Η Πυθία