Αρκετοί έσπευσαν να διαπιστώσουν ήττα της ΕΕ, με αφορμή την αδυναμία συμφωνίας των κρατών-μελών για την εκμετάλλευση των δεσμευμένων ρωσικών κεφαλαίων. Εξαρτάται τι ρωτά κανείς. Και εν τέλει αν κάνει τις σωστές ερωτήσεις κάτω από τις δεδομένες συνθήκες.
Η πραγματική απάντηση που έδωσε η ΕΕ στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής αφορούσε στο βασικό ερώτημα αν η χρηματοδότηση της Ουκρανίας αποτελεί απόλυτη προτεραιότητα ή όχι. Και η απάντηση ήταν σαφής. Αποτελεί. Έστω κι αν αποτελεί για τους 24 από τους 27. Δε θα ήταν το ίδιο αν στους τρεις διαφωνούντες ήταν η Γαλλία ή η Γερμανία. Ή αν ήταν -δευτερευόντως- η Ισπανία, η Ιταλία, οι «Μπενελούξ» ακόμα και η (σημερινή) Ελλάδα.
Η απάντηση που ήρθε είναι μάλιστα εκ νέου αποκαλυπτική. Ο κοινός δανεισμός δεν είναι ταμπού μπροστά σε κρίσιμες (υπαρξιακές) γεωπολιτικές συνθήκες. Τις οποίες οι «φειδωλοί» πράγματι αντιλαμβάνονται επαρκώς. Έστω κι αν το πράττουν την τελευταία στιγμή, με δεδομένο ότι και πάλι αυτοί αποτελούν ουσιαστικά τους εγγυητές των 90 δισ. ευρώ που θα κατευθυνθούν προς την Ουκρανία.
Υπάρχει επίσης μία νέα πραγματικότητα που κατ’ επανάληψη έχουμε περιγράψει από τη στήλη μας. Στην κρίσιμη περίοδο που διανύουμε, βασικές επιλογές αναμένεται να προχωρούν μέσα από συμφωνίες κύκλων εντός και γύρω από την ΕΕ.
Και είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα να συμμετέχει ενεργά και με κάθε κόστος (κυρίως πολιτικό) σε όλους αυτούς τους «κύκλους». Ειδικά αν σε αυτούς συμμετέχουν οι χώρες του άξονα της ΕΕ. Χωρίς αυτές άλλωστε δύσκολα θα δημιουργηθεί ένας βιώσιμος κύκλος εντός και γύρω από την Ένωση.
Και κάτι τελευταίο: Αν κάποιος είχε να διαπιστώσει μία πραγματική ήττα της Ένωσης την προηγούμενη εβδομάδα, αυτή ήταν η αδυναμία να ολοκληρώσει της συμφωνία της με τις χώρες της Mercosur. Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχει κατορθώσει εδώ και σχεδόν τρεις δεκαετίας, συνεπώς ο «ένας μήνας παράτασης» μοιάζει μικρή υποχώρηση. Δείχνει όμως τη σημασία των συναινέσεων προς επίτευξη μακροπρόθεσμων στόχων έναντι των υπαρκτών βραχυπρόθεσμων πιέσεων.
Και επίσης τη σταθερή ανάγκη συνεννόησης του γαλλογερμανικού άξονα για να κινηθεί το «ευρωπαϊκό καράβι». Έστω κι αν αυτό στρίβει αργά. Σε αντίθεση όμως με κάθε άλλο εμπλεκόμενο, η πορεία του -εκ κατασκευής- ορίζεται από 27 ή και περισσότερους καπετάνιους. Σε αντίθεση με κάθε άλλο καράβι του πλανήτη, μικρότερο ή μεγαλύτερο, που έχει έναν.
Διαβάστε περισσότερα άρθρα της στήλης ΑΘΗΝΑ-ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Ακολουθήστε το insider.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.
