Επιμένει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και για το Χρέος

Αμετακίνητο παραμένει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στη θέση του αναφορικά με την ανάγκη γενναίας ελάφρυνσης του Χρέους. Πηγές των Βρυξελλών επιμένουν ότι οι όποιες παραχωρήσεις φέρεται διατεθειμένο να κάνει το ΔΝΤ προκειμένου να συμμετάσχει στο νέο πρόγραμμα της Ελλάδος είναι κυρίως τεχνικού χαρακτήρα. Ακόμη και στο περίφημο δείπνο της περασμένης Τετάρτης όπου ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ Poul Thomsen έδειξε διάθεση για να γεφυρωθούν οι διαφορές με την ΕΕ και το ΔΝΤ, στο κομμάτι του χρέους εμφανίστηκε ανυποχώρητος.

Μία ημέρα αργότερα ο εκπρόσωπος τύπου του ΔΝΤ Gerry Rice κατά τη διάρκεια της τακτικής ενημέρωσης των δημοσιογράφων επανήλθε με την εκτίμηση των πρόσθετων μέτρων που σύμφωνα με το Ταμείο πρέπει να λάβει η Ελλάδα προκειμένου να πετύχει τους δημοσιονομικούς στόχους έως το 2018. Πρόκειται για τους γνωστούς υπολογισμούς του ΔΝΤ οι οποίοι ανεβάζουν το νέο πακέτο μέτρων στο 4% με 5% του ΑΕΠ. Η αναφορά αυτή δημιούργησε την εντύπωση ότι το ΔΝΤ είναι ανυποχώρητο στις απαιτήσεις του για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα. Ωστόσο η εικόνα αυτή μάλλον δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες το μεγάλο αγκάθι για το ΔΝΤ παραμένει η βιωσιμότητα του Δημοσίου Χρέους.

Τόσο το ΔΝΤ, όπως άλλωστε και η ΕΕ, αναγνωρίζουν ότι για να κλείσει το δημοσιονομικό κενό του 2016 χρειάζονται πρόσθετα μέτρα (οι μεταξύ τους εκτιμήσεις διαφέρουν ωστόσο για το μέγεθος του δημοσιονομικού κενού). Το σημείο όμως που έχει διαιρέσει στα δύο τους δανειστές της χώρας μας είναι το Δημόσιο Χρέος. Το ΔΝΤ φαίνεται ότι δεν θα κάνει πίσω ούτε στο Eurogroup της Δευτέρας αναφορικά με την ανάγκη να ληφθούν οι απαραίτητες αποφάσεις με τις οποίες το Δημόσιο Χρέος της Ελλάδος θα καταστεί βιώσιμο. Η εμμονή αυτή του ΔΝΤ φαίνεται ότι αρχίζει να πείθει και τους πιο σκληρούς στην Ε.Ε ότι η συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους πρέπει ν΄ ανοίξει ενδεχομένως πιο γρήγορα απ΄ ότι αρχικά υπολόγιζαν.

Βέβαια ενώ το ΔΝΤ δεν έχει ανοίξει τα χαρτιά του για να αποσαφηνίσει πως αντιλαμβάνεται την ελάφρυνση του Δημοσίου Χρέους της Ελλάδος οι εταίροι μας έχουν ήδη προδιαγράψει το πλαίσιο. Έτσι κάθε σκέψη για κούρεμα των υποχρεώσεων έχει αποκλειστεί και οι δύο εναλλακτικές λύσεις που προβάλλουν αφορούν στην μετάθεση του χρόνου αποπληρωμής των τόκων ή των χρεολυσίων. Ζητούμενο είναι ακόμη να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα ο άτυπος κανόνας του 15%. Δηλαδή του ανώτατου επιτρεπτού ορίου ετήσιων δαπανών (ως ποσοστού επί του ΑΕΠ) για την εξυπηρέτηση του Δημοσίου Χρέους.