Παράταση αποφάσισε να δώσει το ΥΠΕΝ στην πρώτη προθεσμία που προβλέπει η πρόσκληση για τη δρομολόγηση standalone μπαταριών συνολικής ισχύος μέχρι 4.600 MW, οι οποίες «μεταφράζονται» σε επενδύσεις έως 2 δισ. ευρώ. Η παράταση αφορά την προθεσμία για υποβολή αιτήσεων για την υλοποίηση «μεγάλων» μπαταριών άνω των 10 MW, οι οποίες θα εγκατασταθούν στο σύστημα μεταφοράς.
Υπενθυμίζεται ότι με την πρόσκληση δίνεται κίνητρο για την υλοποίηση των συγκεκριμένων επενδύσεων αποκλειστικά με αδειοδοτικά κίνητρα (και πιο συγκεκριμένα με την πριμοδότηση στην κατακύρωση ηλεκτρικού «χώρου») και όχι με κάποιου είδους ενίσχυση. Η εν λόγω διορία, όπως προβλεπόταν στην Υπουργική Απόφαση που «ενεργοποίησε την πρόσκληση, θα εξέπνεε στις 11 Ιουνίου. Πλέον με την παράταση, σύμφωνα με πληροφορίες του Insider.gr, θα μεταφερθεί στις 15 Σεπτεμβρίου.
Με βάση τις ίδιες πληροφορίες, αν και οι αιτήσεις που έχουν υποβληθεί έως αυτή τη στιγμή κινούνται σε σημαντικά επίπεδα, δεν πλησιάζουν το μέγιστο όριο που έχει τεθεί για «μεγάλες» μπαταρίες και το οποίο είναι 3.800 MW. Αυτός είναι ο λόγος που το ΥΠΕΝ «άκουσε» το αίτημα ορισμένων επενδυτών για μετάθεση της προθεσμίας, ώστε να προλάβουν να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά.
Από την άλλη πλευρά, η παράταση δημιουργεί αντιδράσεις από επενδυτές οι οποίοι έχουν ήδη υποβάλει τους «φακέλους» τους. Κι αυτό γιατί θα επιβαρυνθούν για ένα επιπλέον τρίμηνο με το κόστος των εγγυητικών επιστολών που έχουν καταθέσει, το οποίο θα είχαν αποφύγει αν γνώριζαν ότι η διαδικασία θα επεκτεινόταν μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου.
Οι στόχοι του 2030
Όπως έχει γράψει το Insider.gr, το συνολικό χαρτοφυλάκιο ανέρχεται σε 4.600 MW, καθώς επιπλέον μπαταρίες 800 MW προορίζονται για εγκατάσταση στο δίκτυο διανομής. Κίνητρο του ΥΠΕΝ για την πρόσκληση είναι το ισχυρό ενδιαφέρον των επενδυτών για την ανάπτυξη standalone μπαταριών, χωρίς λειτουργική ενίσχυση.
Αν «ξεκλείδωνε» όντως η ανάπτυξη αυτόνομων μονάδων 4.600 MW, τότε σε συνδυασμό με τα έργα των τριών διαγωνισμών για ενίσχυση, θα δρομολογούνταν μπαταρίες συνολικής ισχύος 5.500 MW. Επομένως, θα υπερκαλυπτόταν ο στόχος του 2030 για μονάδες αποθήκευσης, ο οποίος είναι 4.350 MW, σύμφωνα με το επικαιροποιημένο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ).
Η «αρχιτεκτονική» του μέτρου στοχεύει στο μέγιστο όφελος για την αγορά και το σύστημα – ώστε π.χ. να συγκρατηθεί το κόστος επιχειρήσεων και προμηθευτών, αλλά και οι μπαταρίες να εγκατασταθούν σε περιοχές που απειλούνται με συμφόρηση λόγω πληθώρας φωτοβολταϊκών. Έτσι, οι «μεγάλες» μπαταρίες επιμερίζονται και πάλι σε έργα για τα οποία θα συναφθούν τουλάχιστον 8ετείς διμερείς συμβάσεις (PPAs) με βιομηχανίες και επιχειρήσεις, ενώ προβλέπεται και ένα μεγάλο χαρτοφυλάκιο για τις πρώην λιγνιτικές περιοχές.
Υψηλές εγγυητικές
Ο μεγάλος «όγκος» (2.550 MW) κατανέμεται ανά γεωγραφική περιοχή, με βάση το πόσα φωτοβολταϊκά «φιλοξενεί» αυτή. Αντίθετα, για τις «μικρές» μπαταρίες (στο δίκτυο διανομής) διατηρείται το ίδιο ανώτερο όριο (900 MW), με αλλαγή ωστόσο στην κατανομή του στις επιμέρους κατηγορίες, ώστε να δοθεί μεγαλύτερο βάρος στις μικρές μπαταρίες.
Επίσης, όπως και στο προσχέδιο διατηρείται η πρόβλεψη πως τα έργα που θα ενταχθούν στο μέτρο θα πρέπει να υλοποιηθούν σε «σφιχτούς» χρόνους - αν και το σχετικό χρονικό διάστημα έχει αυξηθεί στους 18 μήνες (από 14), μετά τη χορήγηση όρων σύνδεσης.
Για να μην υπάρξουν καθυστερήσεις, προβλέπεται πως δικαίωμα υπαγωγής στο μέτρο θα έχουν μπαταρίες που έχουν αδειοδοτηθεί περιβαλλοντικά και για τις οποίες έχει κατοχυρωθεί ο χώρος στον οποίο σχεδιάζεται να εγκατασταθούν (π.χ. με μίσθωση τουλάχιστον 10 ετών). Στην περίπτωση που παραβιαστεί το 18μηνο, τότε θα καταπέσουν υπέρ του Δημοσίου (καταλήγοντας στον Ειδικό Λογαριασμό ΑΠΕ) οι «αλμυρές» εγγυητικές που θα πρέπει να υποβάλουν οι επενδυτές, για να αξιοποιήσουν το αδειοδοτικό πριμ.
Για τις μπαταρίες στο σύστημα μεταφοράς, οι εγγυητικές έχουν οριστεί στα 200.000 ευρώ ανά MW, όπως και στο δίκτυο διανομής στα 50.000 ευρώ ανά MW. Παράλληλα, οι επενδυτές θα πρέπει να έχουν λάβει προέγκριση δανείου από τράπεζα για τα έργα τους ή να πιστοποιήσουν ότι διαθέτουν τα κεφάλαια για να υλοποιήσουν. Έχει υιοθετηθεί ένα σχετικά μικρό ενδεικτικό κόστος ανάπτυξης των μπαταριών (200.000 ευρώ ανά MW), για τη διασφάλιση της επάρκειας κεφαλαίων.
Ιδιοκτησιακή αντισυγκέντρωση
Το ΥΠΕΝ θέλει επίσης να διασφαλίσει ότι οι μπαταρίες δεν θα συγκεντρωθούν σε λίγους «παίκτες» του κλάδου, ώστε να είναι ενισχυμένος ο ανταγωνισμός κατά τη συμμετοχή τους στην αγορά. Έτσι, προβλέπει όρους «ιδιοκτησιακής αντισυγκέντρωσης», όπως ότι κάθε επενδυτής θα μπορεί να λάβει αδειοδοτικό πριμ για ένα χαρτοφυλάκιο έως 250 MW – αυξημένο σε σχέση με το προσχέδιο, όπου ήταν 200 MW. Επίσης, κάθε «παίκτης» μπορεί να υλοποιήσει συνολικά μπαταρίες 500 MW μέχρι το 2030.
Ανάλογα όρια υπάρχουν και για τις μπαταρίες που ένας επενδυτής θα θελήσει να υλοποιήσει μέσω του αδειοδοτικού πριμ, για να συνάψει PPAs με βιομηχανίες και επιχειρήσεις. Στην πρόκληση προβλέπεται επίσης μία σειρά κριτηρίων για την αξιολόγηση των αιτήσεων που θα υποβληθούν, μέσω των οποίων για μία σημαντική μερίδα μπαταριών, θα αποκτήσουν προβάδισμα εκείνες οι μονάδες που θα χρειάζονται λιγότερα έργα δικτύου για να λειτουργήσουν (εξοικονομώντας έτσι χρόνο και χρήμα).
