Ροή
Κανείς δεν έχει ξεχάσει τους κ.κ. Μπερνάνκι (Fed) και Τρισέ (EKT). Σήμερα και οι δύο βγαίνουν δημόσια απέναντι στην πολιτική του Πάουελ και κατ’ επέκταση της Λαγκάρντ, αποδίδοντάς τους ευθύνες για τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό και την «καθυστερημένη» αντίδρασή τους με αντιστροφή της νομισματικής πολιτικής.
Σε συνεντεύξεις που έδωσαν πριν από λίγα 24ωρα στο αμερικανικό CNBC «κατηγορούν» ευθέως τον επικεφαλής της Fed (σχεδόν ταυτόχρονα με την έγκριση της δεύτερης θητείας του στο Κογκρέσο) ότι αγνόησε τα σημάδια για την επιστροφή του πληθωρισμού από τα μέσα του του 2021.
Να υπενθυμίσουμε ότι ο Μπέν Μπερνάνκι είναι εκείνος που βρισκόταν επικεφαλής της Fed όταν ξέσπασε η κρίση μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers και επέλεξε την πολιτική της νομισματικής χαλάρωσης (QE, κλπ.) για να την αντιμετωπίσει. Όμως ήταν επίσης αυτός που από το φθινόπωρο του 2013 έκανε την πρώτη απόπειρα να την αποσύρει, προκαλώντας την αντίδραση των αγορών, με αποτέλεσμα η Fed να υποχρεωθεί να κάνει πίσω...
Στην Ευρώπη ο Ζαν Κλοντ Τρισέ ήταν επικεφαλής της ΕΚΤ όταν μετά το 2008 η τραπεζική κρίση μεταλλάχθηκε σε κρίση του χρέους απέναντι στην οποία επιχείρησε να απαντήσει με αύξηση επιτοκίων το 2011, με τα γνωστά αποτελέσματα για την Ελλάδα και τις ευρωπαϊκές χώρες που ονομάσθηκαν υποτιμητικά PIGS.
Η απόφαση Τρισέ για τα επιτόκια τότε, είχε πάρει το όνομα και έχει μείνει στην ιστορία της κρίσης ως το «λάθος Τρισέ». Τον διαδέχθηκε ο Μάριο Ντράγκι και σε λιγότερο από ένα χρόνο, το 2012 κόντρα στο «λάθος Τρισέ» εγκαθίδρυσε στην οικονομική λογική το περιβόητο «whatever it takes» σαν ορόσημο ακραίας νομισματικής χαλάρωσης…
Σήμερα με τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό στις ΗΠΑ, αλλά και στην Ευρώπη, οι δύο Κεντρικοί Τραπεζίτες, παίρνουν... την εκδίκησή τους, (ιδιαίτερα ο Τρισέ) τόσο απέναντι στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ υπό την ηγεσία του Τζερόμ Πάουελ, όσο και απέναντι στην ΕΚΤ και την πολιτική Ντράγκι – Λαγκάρντ.
Με ζωντανές συνεντεύξεις τους στο αμερικανικό CNBC, αποδίδουν στους σημερινούς κεντρικούς τραπεζίτες ευθύνες, ότι περίμεναν πολύ περισσότερο από όσο έπρεπε για να αντιστρέψουν τις εξαιρετικά χαμηλές πολιτικές επιτοκίων και να διακόψουν τα προγράμματα μαζικής αγοράς ομολόγων.
Τόσο ο Μπερνάνκι όσο και ο Τρισέ δεν διστάζουν να χαρακτηρίσουν την πολιτική αυτή «λάθος».
Ο Μπερνάνκι έθεσε το ερώτημα «Γιατί το καθυστέρησαν αυτό... Γιατί καθυστέρησαν την απάντησή τους;» για να απαντήσει ο ίδιος «νομίζω εκ των υστέρων, ναι, ήταν λάθος…".
Και μάλιστα διπλό, γιατί μέχρι να αναστρέψουν την πολιτική τους υποστήριζαν παραπλανητικά ότι αυτές οι πληθωριστικές πιέσεις ήταν ένα «παροδικό» φαινόμενο.
Και στην βάση αυτής της εκτίμησης είχαν κινηθεί και οι δημοσιονομικές πολιτικές των κυβερνήσεων σε ΗΠΑ και Ευρώπη.
Ο κ. Τρισέ επέμεινε ότι «δεν πρέπει να είναι κανείς διστακτικός… με τον πληθωρισμό γιατί αν περιμένει κανείς για να αντιδράσει το κόστος γίνεται… τεράστιο. Και αυτό έχει συμβεί τώρα...» Σύμφωνα με τον κ. Τρισέ η διόρθωση αυτής της κατάστασης θα είναι ανυπόφορη αλλά «αυτό δεν μας προκαλεί πλέον έκπληξη…».
Ο Μπερνάνκι υποστήριξε ότι σήμερα «[η Fed] συμφωνεί ότι ήταν λάθος» η πολιτική καθυστέρησης στην αντιμετώπιση του πληθωρισμού και υποθέτει ότι «ένας από τους λόγους (σ.σ. που το έκανε αυτό) ήταν ότι ήθελαν να αποφύγουν να προκαλέσουν σοκ στις αγορές. Υπενθύμισε μάλιστα ότι «ο Τζ. Πάουελ ήταν στο Συμβούλιο μου κατά τη διάρκεια του Τάπερ Τάντρουμ το 2013 (σ.σ, όταν ο Μπερνάνκι επιχείρησε να αποσύρει το QE), το οποίο ήταν μια πολύ δυσάρεστη εμπειρία. Ήθελε να αποφύγει κάτι τέτοιο, προειδοποιώντας τους ανθρώπους όσο το δυνατόν περισσότερο… Ο σταδιακός χαρακτήρας (σ.σ. της απόσυρσης του QE) ήταν ένας από τους διάφορους λόγους για τους οποίους η Fed δεν ανταποκρίθηκε ταχύτερα στις πληθωριστική πίεση στα μέσα του 2021».
Σ’ αυτό το επίπεδο οικονομικής «πολιτικής» μπορεί να υποθέσει κανείς ότι οι παρεμβάσεις των δύο τέως επικεφαλής Fed και EKT, δεν είναι μία τυχαία ή απλά δημοσιογραφική πρωτοβουλία.
Πέραν της προσωπικής ικανοποίησης ιδιαίτερα του Τρισέ, που «φιλοδωρήθηκε» με το περιβόητο «λάθος Τρισέ» στις μέρες της κρίσης χρέους, η παρέμβαση των δύο προσώπων πρέπει να εκληφθεί σαν άλλη μία προειδοποίηση προς τις αγορές για το τι μέλει γενέσθαι στο άμεσο μέλλον.
Αν μάλιστα ληφθούν υπ’ όψη οι μαθηματικοί υπολογισμοί του κανόνα Taylor για τον υπολογισμό του ύψους επιτοκίου με βάση τον πληθωρισμό και το επίπεδο ανεργίας, το «φυσιολογικό» επιτόκιο της Fed θα έπρεπε να είναι ήδη στο 11%...
Το σχετικό διάγραμμα που συγκρίνει τα τρέχοντα επιτόκια της Fed και εκείνα που θα έπρεπε να είναι στην βάση του πληθωρισμού και της ανεργίας είναι ενδεικτικό…
Βέβαια μία προειδοποίηση για το τι ακριβώς σημαίνει η «διόρθωση» των επιτοκίων, μπορεί να την δει κανείς και στο γεγονός της απώλειας 11 περίπου τρισ. δολαρίων διεθνώς από την κεφαλαιοποίηση των αγορών μέχρι σήμερα από τις αρχές του 2022.
Δηλαδή από τη στιγμή που η Fed και η ΕΚΤ αποφάσισαν στα Διοικητικά τους Συμβούλια (Δεκέμβρη), να αποσύρουν την πολιτική νομισματικής χαλάρωσης...
