Στο τεράστιο ασφαλιστικό κενό που υπάρχει στη χώρα αλλά και σε άλλα δομικά ζητήματα όπως την έλλειψη κινήτρων για να αποταμιεύσουν και να επενδύσουν οι νέοι αναφέρθηκε ο Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου πρόεδρος και CEO του ομίλου Eurolife FFH και πρόεδρος του ΔΣ της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος.
Μιλώντας στο 6ο Συνέδριο Θεσμικής Διαχείρισης, ο κ. Σαρρηγεωργίου ανέφερε ότι βασική προτεραιότητα του Finance Cabinet στην Ευρώπη, είναι το ασφαλιστικό κενό στις συντάξεις, δηλαδή στα κεφαλοποιητικά συστήματα συντάξεων, πόσα έχει ο Ευρωπαίος στην άκρη για τη σύνταξή του. «Αν ο Ευρωπαίος έχει στην άκρη έξι με εφτά μήνες του τελευταίου του μισθού, ο Έλληνας έχει τρεις μέρες του τελευταίου του μισθού στην άκρη. Άρα στην Ελλάδα δεν έχουμε κεφαλοποιητικά τίποτα στην άκρη. Αυτό είναι το μεγαλύτερο ασφαλιστικό κενό», ανέφερε ο ίδιος.
Συνεπώς δεν υπάρχουν κεφάλαια στην άκρη για να επενδυθούν, συγκριτικά με την Ευρώπη. Σύμφωνα με τον κ. Σαρρηγεωργίου υπάρχουν άλλοι δύο «ελέφαντες στο δωμάτιο». Το κενό προστασίας στην υγεία και οι φυσικές καταστροφές. «Όλοι ξέρουμε για longevity, healthspan αλλά αυτά θέλουν χρήματα που δεν υπάρχουν, ούτε στην Ευρώπη, ούτε στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον ίδιο, τα αποθέματα (επενδυτικό χαρτοφυλάκιο) που έχουν δημιουργηθεί από την πώληση ασφαλιστήριων συμβολαίων για όλους αυτούς τους κλάδους στην Ελλάδα είναι 21,5 δισ. ευρώ. Από αυτά, μόλις τα 6 δισ είναι τοποθετημένα στην Ελλάδα, καθώς τις επενδύσεις αυτές τις διέπει το Solvency II. Το Solvency II είναι ένα risk - based μοντέλο, το οποίο μπορείς να επενδύσεις όπου θέλεις, αλλά πρέπει να σηκώσεις κεφάλαια από πίσω.
«Τα 500 εκατ. είναι σε green classified investments. Η ουσία όλων αυτών, για να κατευθυνθούν σε επενδύσεις, είτε για το infrastructure, είτε για «πράσινες» επενδύσεις, είτε για επενδύσεις τεχνολογίας, είναι να γίνουν «issued instruments» που να λένε ότι θα σηκώσουμε 1 δισ. για να επενδύσουμε σε κάτι από τα παραπάνω και να υπάρξει κάποιου είδους ευρωπαϊκή συνεννόηση, ώστε ως επενδυτής και ως ασφαλιστής να έχω κάποιο κίνητρο κεφαλαιακά στο Solvency II. Εάν το βάρος κεφαλαιακά είναι ακριβώς το ίδιο και αν τα πράσινα ομόλογα είναι πιο ακριβά, το κεφάλαιο είναι τελείως ευκίνητο, θα πάει εκεί που θα βρει το υψηλότερο return. Άρα δεν μπορούμε να μην αλλάζουμε κανέναν κανόνα και να περιμένουμε ότι κάτι θα αλλάξει και οι επενδύσεις θα πάνε στους σωστούς κλάδους που θέλουμε».
Ο κ. Σαρρηγεωργίου τόνισε επίσης πως «η Ελλάδα δεν έχει κανένα κίνητρο για να βάλει ο νέος λεφτά στην άκρη προ φόρων». «Χρειαζόμαστε κίνητρα για να αποταμιεύσουν οι νέοι και μετά να αρθούν και τα αντικίνητρα. Όταν ασφαλίζετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, πληρώνετε επιπλέον 15,5% φόρο. Λοιπόν πρωτοτυπούμε, δυστυχώς, ως χώρας σε αυτό», δήλωσε.
Η ζημιά από Daniel...
Παράλληλα, όπως ανέφερε, στο Solvency II γίνεται μοντελοποίηση της αντασφάλειας για ακραία γεγονότα για ένα στα 200 χρόνια. Ένα τέτοιο ήταν ο Daniel, που προκάλεσε συνολικές ζημιές στο κομμάτι και των υποδομων ύψους περίπου 2,5 δισ. ευρώ. Οι λίγοι ασφαλισμένοι έλαβαν 370 εκατ. ευρώ Από αυτά, τα 320 εκατ. κατευθύνθηκαν σε μεγάλες και μεσαίες εταιρείες. Άρα ο κόσμος έλαβε περίπου 50 εκατ. σε μια ζημιά μεγάλου μεγέθους.
Αιτία της χαμηλής ασφάλισης σύμφωνα με τον ίδιο, είναι ότι στην Ελλάδα τα περιμένεις όλα από το πολιτικό σύστημα. Άρα δεν ασφαλίζεσαι. Αυτό όμως είναι διεθνές φαινόμενο που λέγεται «charity risk». Σημαίνει ότι η πολιτική τάξη υπόσχεται τα πάντα και ο κόσμος μένει με ένα τεράστιο protection gap.
Το νέο σκηνικό στις αντασφάλειες
Όπως ανέφερε, ο μεγαλύτερος λογαριασμός που πληρώνει μια ασφαλιστική εταιρεία και στην Ελλάδα είναι να αντασφαλιστεί για φυσικές καταστροφές. Διεθνώς, αυτές γίνονται priced πάνω σε αυτά που λέμε primary risks, όπως οι τυφώνες, οι κυκλώνες στην Ασία και οι σεισμοί, η Ελλάδα. Τα ένα δύο χρόνια αρχίζει να μπαίνει μέσα σε αυτό το pricing και τα secondaries που είναι οι φωτιές, οι πλημμύρες και διάφορα άλλα τα οποία δεν τα τιμολογούσε η αντασφαλιστική αγορά πριν, αλλά επειδή η συχνότητά τους και η έντασή τους έχει μεγαλώσει σε παγκόσμιο επίπεδο, εντάσσονται.
Τι χρειάζεται
«Χρειαζόμαστε επείγοντως και στην Ελλάδα, έργα τα οποία θα βελτιώσουν το infrastructure ώστε να είμαστε πιο έτοιμοι στην επόμενη πλημμύρα, στην επόμενη φωτιά. Θα μπορούσαν να υπάρξουν τέτοιου είδους ομόλογα που να στοχεύουν σε αυτά τα έργα, τα οποία να επενδύσουν και οι ασφαλιστικές εταιρείες. Αλλά εάν δεν υπάρχει σε όλο το σύστημα και στα κεφάλαια και στο solvency κάποιο κίνητρο να το κάνεις, τότε πρέπει να επαφιέμεθα στην καλή προαίρεση των πολιτικών μας, να σκεφτούν για κάτι που μπορεί να γίνει μετά τις επόμενες εκλογές».
