Ροή
Ρώμη σήμερα, για την εκδήλωση των 60 χρόνων από την σύναψη της Συνθήκης της Ρώμης, μαζί με την Φώφη Γεννηματά, την Πρόεδρο του Κινήματος, το οποίο ιστορικά με την κριτική που άσκησε, με την πολιτική του σκέψη και δράση, αγωνίστηκε για μια πραγματικά ενωμένη Ευρώπη.
Διαχρονικά, πιστέψαμε ως Κίνημα και ως βασικός φορέας έκφρασης των ιδεών του χώρου του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού και της Αριστεράς στην Ελλάδα σε μια Ευρώπη, με εμπεδωμένη την ισότητα και το σεβασμό προς κάθε Κράτος-Μέλος αυτής της Ένωσης, προς κάθε ευρωπαϊκό λαό. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια ειδικά προς την Ελλάδα και το Νότο, αξίες όπως η ισότητα, ο πλουραλισμός, ο αλληλοσεβασμός και η αλληλεγγύη κρύφτηκαν πίσω απο δηλητηριώδεις φοβίες και εμμονές.
Οι προτάσεις για μια Ευρώπη πολλών ταχυτήτων δεν έχουν καμία σχέση με το όραμα των ιδρυτών της. Η Ευρωπαϊκή Ενωση χωρισμένη σε “ισχυρούς” και “αδύναμους” κρίκους, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ηταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ που είχε προειδοποιήσει για αυτές τις εξελίξεις, όταν το 1992 με τη συνθήκη του Μάαστριχτ η Ευρώπη εισήχθη σε μία νέα εποχή, η οποία προετοίμαζε τους λαούς της για τη διαβίωση σε νέες συνθήκες. Και μπορεί να υπήρξαν προσπάθειες για εμβάθυνση της συμμετοχής των πολιτών της Ευρώπης, όπως η συνθήκη της Λισαβώνας, όμως έμειναν ατελείς.
Ποια ειναι, σημερα, η συζήτηση στη δημόσια σφαίρα για το αύριο της Ένωσης και της Ελλάδας στην Ένωση;
Στις 25 του μηνός θα μνημονεύσουμε μια Συνθήκη, η οποία στόχευε στην Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αλλά εξελίχθηκε διαφορετικά. Τα βήματα προόδου ειναι αργά και η ενοποίηση φαίνεται να ενδιαφέρεται μόνο για ζητήματα οικονομίας, οδηγώντας μας σήμερα σε μία Ευρώπη η οποία όχι μόνο είναι ανίκανη να οδηγηθεί στην ολοκλήρωση, αλλά έχει καταδικαστεί να διαιρείται. Η συνθήκη αυτή ήταν ένα σπουδαίο βήμα για την προσέγγιση ενός οράματος, το οποίο μέχρι σήμερα παραμένει άπιαστο όνειρο.
Ο Ευρωπαίος Πολίτης δεν πείθεται ότι υπάρχει δημοκρατική νομιμοποίηση και συλλογικές αποφάσεις προς όφελος όλων των Κρατών – Μελών. Ποιος αποφασίζει για το μέλλον;
Θα συμβιβαστούν ξανά οι πολιτικές ελίτ, αφήνοντας τους ευρωπαίους πολίτες έξω απο τις εξελίξεις; θα συνεχιστούν οι εμμονές και οι ιδεοληψίες όσων θεωρούν τους εαυτούς τους πιο ισχυρούς απο τους λαούς της Ευρώπης; Πιστεύω οτι στην εποχή της κρίσης του Ευρωπαϊκού οράματος έχει έρθει η ώρα να μιλήσουμε για το αύριο. Να μαθουμε από τα λάθη που έγιναν και να παλέψουμε για Ευρώπη κοινωνικά δίκαιη, παραγωγική, ασφαλή, δημιουργική, που δίνει ευκαιρίες στην νέα γενιά, στην καινοτομία, στην διαφορετικότητα και ενισχύεται και απο αυτήν. Η υπογραφή της νέας διακήρυξης οφείλει να είναι ένα γενναίο βήμα προς την πραγματική ολοκλήρωση της Ένωσης.
Ποιος μπορεί να προβλέψει τι θα γίνει σε 60 χρόνια απο σήμερα; Τα διλήμματα των επόμενων μηνών και ετών χρειάζονται γρήγορα αντανακλαστικά και ουσιαστικές απαντήσεις. Αυτοί που θα κρίνουν το μέλλον, είναι οι γενιές που βίωσαν τα οφέλη της Ένωσης. Αυτοί που ταξίδεψαν πολύ, απέκτησαν γνώση και δεξιότητες, χρησιμοποιούν την εξέλιξη της τεχνολογίας και είδαν το βιοτικό τους επίπεδο να ανεβαίνει. Ειναι αυτοί, που στήριξαν την παραμονή της Βρετανίας στην Ένωση και έκριναν με την συμμετοχή τους, τις ολλανδικές εκλογές.
Έχει φτάσει η στιγμή που η συμμετοχή σε εκδηλώσεις μνήμης σημαντικών πολιτικών αποφάσεων θα γίνει αφετηρία για λήψη νέων πιο καθοριστικών και πιο ριζοσπαστικών από τις παλαιότερες! Το αίτημα για μια "Νέα Ρώμη", ειναι σήμερα η Ελπίδα για την Ευρώπη του αύριο.
Επιμέλεια: Στέλλα Κεμανετζή
