Από τα μέτρα στήριξης στις συστάσεις της ΕΕ για «οικονομία» και τις… κουταμάρες

Τα δημοσιεύματα και οι διαρροές πυκνώνουν όσο πλησιάζει η 18η Μαΐου και οι προγραμματισμένες για τότε ανακοινώσεις της Κομισιόν σχετικά με την πρόταση ενεργειακής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ζήτημα είναι ότι προς το παρόν δεν υπάρχει στον ορίζοντα σχέδιο κοινής δράσης για την ενεργειακή στήριξη με «ζεστό χρήμα» πολιτών και Επιχειρήσεων ανά την ΕΕ.

Ακόμα και η - μνημονιακού τύπου – πρόταση του Κλάους Ρέγκλινγκ για δανεικά απερρίφθη από τους Γερμανούς πριν καν κατατεθεί επισήμως. Επιπλέον, πέρα από συζητήσεις σε «πηγαδάκια», δομημένη πρόταση για διαφορετική χρήση των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης της ΕΕ που μένουν στο «ράφι» δεν υπάρχει.

Αντιθέτως, αρχίζουν και διαρρέουν σενάρια για «οικονομία» που πρέπει να κάνουν οι πολίτες. Σενάρια, τα οποία μάλιστα δεν είναι καθόλου βέβαιο πως είναι εφαρμόσιμα σε όλα τα κράτη της Ευρώπης, και ειδικά στο «Νότο». Ανάμεσα σε αυτά κάποια, όπως η μείωση του ορίου ταχύτητας στους δρόμους, έχει κάποια λογική.

Αλλά, τι λογική έχουν οι Κυριακές χωρίς αυτοκίνητα στις πόλεις; ‘Η, ακόμη χειρότερα, η τηλεργασία τρεις φορές την εβδομάδα για να γλιτώσεις τη βενζίνη;

Αν η εν λόγω πρόταση που δημοσίευσε τη Δευτέρα η έγκυρη ισπανική εφημερίδα El Pais προχωρήσει, θα έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να φανεί ποιος «φωστήρας» την έχει συντάξει και σε ποια «Ένωση» αναφέρεται. Γιατί εύκολα κάνει κάποιος «εικόνα» το τι θα συμβεί με αυτό το καθεστώς σε συνθήκες μεσογειακού καλοκαιριού από πλευράς χρήσης κλιματιστικών των εργαζομένων που θα πρέπει αντί να πάνε στη δουλειά να μένουν στο σπίτι και άρα να αυξάνουν την κατανάλωση ρεύματος…

Και τέλος πάντων, ο στόχος πρέπει να είναι να υπάρχει μεν εξοικονόμηση ενέργειας (με την έννοια πως σταματάει κάθε δυνατή σπατάλη), αλλά να μην περιοριστεί η αναγκαία κατανάλωση. Και τούτο για να μην περιοριστεί η ζήτηση, για να μην περιοριστεί η ανάκαμψη. Για να μη δοθεί το μήνυμα (σε πολίτες και επιχειρήσεις) ότι πρόκειται για μία κρίση διαρκείας, για την οποία θα πρέπει να προετοιμαστούν και να αλλάξουν στάση ζωής και καταναλωτική/επενδυτική συμπεριφορά.

Γιατί αν το μήνυμα της παροδικότητας και της κάλυψης, με μέτρα στήριξης και όχι με «αέρα» συστάσεων για «οικονομία», δεν γίνει κατανοητό και σαφές, τότε και το πλήγμα θα είναι ισχυρότερο, αλλά και ο κίνδυνος καλλιέργειες μεγαλύτερων πληθωριστικών πιέσεων θα είναι υπαρκτός.