Η Σιγκαπούρη είναι γνωστή για τη χρηματοοικονομική της πειθαρχία και το υψηλό ποσοστό αποταμίευσης των πολιτών της. Και όμως φαίνεται να εμφανίζει σημάδια πίεσης. Οι αυξανόμενες δαπάνες και η μεγαλύτερη έμφαση στην εμπειρία ζωής και την αυτοφροντίδα τείνουν να υπερτερούν έναντι της μακροπρόθεσμης προγραμματισμένης αποταμίευσης, σύμφωνα με οικονομικούς αναλυτές.
Ο 31χρονος Jovan Yeo που εργάζεται σε εταιρεία ψηφιακών τραπεζικών υπηρεσιών, περιγράφει με καθημερινά παραδείγματα αυτήν την πραγματικότητα: «Στο τέλος κάθε μήνα, όταν μπαίνει ο μισθός μου, τον χρησιμοποιώ για να πληρώσω πιστωτικές κάρτες, επιδόματα στους γονείς μου, ασφάλειες και επενδύσεις. Μετά από όλα αυτά, ο μισθός μου επιστρέφει στο μηδέν, χωρίς κάτι να αποταμιεύσω», λέει, προσθέτοντας ότι τα υπόλοιπα έξοδα πηγαίνουν σε ταξίδια, φαγητό εκτός σπιτιού και συνδρομές σε γυμναστήρια.
Από μισθό σε μισθό
Σύμφωνα με έρευνα της ADP για το 2025, το 60% των εργαζομένων στη Σιγκαπούρη ζούσαν paycheck to paycheck, δηλαδή από μισθό σε μισθό, ποσοστό υψηλότερο από γειτονικές χώρες όπως η Κίνα, η Νότια Κορέα, η Ιαπωνία και η Ινδονησία, αλλά και πάνω από τον μέσο όρο της περιοχής Ασίας-Ειρηνικού που φτάνει το 48%. Πρόκειται για ποσοστό αυξημένο σε σχέση με το 2021, όταν το 53% των Σιγκαπουριανών ζούσε paycheck to paycheck, σύμφωνα με έρευνα της Forrester Research.
Ταυτόχρονα, οι νέοι Σιγκαπουριανοί στη δεκαετία των 20 είναι πιο πιθανό να δαπανούν περισσότερα από αυτά που μπορούν για να ακολουθήσουν το κοινωνικό πρότυπο, ενώ λιγότεροι πολίτες ηλικίας 20 έως 50 ετών έχουν ξεκινήσει να προγραμματίζουν τη συνταξιοδότησή τους, όπως δείχνει η τελευταία έκθεση οικονομικής ευημερίας της Oversea-Chinese Banking Corp για το 2024.
Ο Brian Lee, οικονομολόγος της Maybank Research, εξηγεί ότι η αποταμίευση στη Σιγκαπούρη γίνεται αντικειμενικά δυσκολότερη λόγω ορισμένων μακροοικονομικών παραγόντων. Παρά την πρόσφατη υποχώρηση του πληθωρισμού σε χαμηλό τετραετίας, το κόστος ζωής παραμένει από τα υψηλότερα παγκοσμίως λόγω της ακριβής στέγασης και των εισαγωγών. Σύμφωνα με τον δείκτη κόστους ζωής της Numbeo, η Σιγκαπούρη κατατάσσεται πέμπτη παγκοσμίως και πρώτη στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, με αύξηση 11% σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Η άνοδος του κόστους στέγασης ενισχύει ακόμη περισσότερο την πίεση. Οι τιμές μεταπώλησης διαμερισμάτων αυξήθηκαν κατά 9,6% το 2024, από 4,9% το 2023, σύμφωνα με στοιχεία του Housing Development Board. Ο Lee εξηγεί ότι η περιορισμένη γη και οι εισαγωγές τροφίμων «συνδέουν» τον πληθωρισμό της χώρας με τον παγκόσμιο πληθωρισμό, που ενισχύθηκε λόγω των διαταραχών στην εφοδιαστική αλυσίδα και των αυξημένων απαιτήσεων σε αγαθά.
Κοινωνικές και γενεαλογικές αλλαγές στον τρόπο ζωής
Παράλληλα, η κοινωνικο-πολιτιστική αλλαγή στη Σιγκαπούρη συμβάλλει στην αυξημένη κατανάλωση πέρα από τις δυνατότητες των πολιτών. Ο Joshua Lim, διαχειριστής πλούτου στην PhillipCapital, σημειώνει ότι η πολυτέλεια αποτελεί σημαντική τάση, με τα αυτοκίνητα και τις ακριβές μάρκες να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Το σύστημα Certificate of Entitlement (COE) καθιστά την απόκτηση αυτοκινήτου πολύ ακριβότερη, με άδειες που μπορούν να ξεπεράσουν τις 100.000 δολάρια Σιγκαπούρης, ενώ οι υπηρεσίες buy-now-pay-later ενισχύουν τη δυνατότητα των πολιτών να ξοδεύουν πριν να αποκτήσουν πραγματικά τα χρήματα.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η νέα γενιά Σιγκαπουριανών αντιμετωπίζει διαφορετικές προτεραιότητες από τους γονείς της. Η Joyce Ang, 34 ετών, δηλώνει ότι δεν αισθάνεται την ίδια ανάγκη αποταμίευσης όπως οι γονείς της, καθώς ζει ακόμα με αυτούς και δεν έχει άμεση οικονομική υποχρέωση για αγορά κατοικίας ή δημιουργία οικογένειας.
Παρά τη δυνατότητα αποταμίευσης μέσω υποχρεωτικών εισφορών στο Central Provident Fund (CPF), πολλοί νέοι θεωρούν την αποταμίευση λιγότερο επείγουσα, επιλέγοντας να δαπανούν για εμπειρίες και αυτοπραγμάτωση αντί να περιορίζουν τον τρόπο ζωής τους. Όπως λέει η Ang: «Δεν είναι δύσκολο να αποταμιεύσω, αλλά δεν θεωρώ ότι χρειάζεται να το κάνω αυτή τη στιγμή».
Η Σιγκαπούρη, λοιπόν, βιώνει μια μεταβατική περίοδο, όπου η υψηλή ποιότητα ζωής και οι αυξημένες ανάγκες για εμπειρίες συνδυάζονται με περιορισμένη οικονομική ευελιξία, δημιουργώντας ένα σκηνικό κοινωνικών και οικονομικών προκλήσεων για τους πολίτες της.
- Διαβάστε επίσης: Από το λιμάνι του 1819 στην παγκόσμια σκηνή: η Σιγκαπούρη στα 60 της
