Ροή
Σημαντικά οικονομικά οφέλη και μεγέθυνση που μπορεί να φθάσει ή και να ξεπεράσει το 2% μπορεί να αποκομίσει η παγκόσμια οικονομία μέχρι το 2100 εάν ο κόσμος καταφέρει να διατηρήσει την υπερθέρμανση του πλανήτη κάτω από το 1,5 βαθμούς Κελσίου, αναφέρει μελέτη που δημοσιεύθηκε χθες, Τρίτη στο περιοδικό Nature Climate Change.
Με βάση τη μοντελοποίηση από εννέα ομάδες, ο επικεφαλής ερευνητής Keywan Riahi, διευθυντής του ενεργειακού προγράμματος στο αυστριακό ερευνητικό ινστιτούτο IIASA, διαπίστωσε ότι μια προσωρινή υπέρβαση πιθανότατα θα αυξήσει τα ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως πλημμύρες και πυρκαγιές. Για να αποφευχθεί η μόνιμη ζημιά στα οικοσυστήματα, ο κόσμος πρέπει να αποφύγει να ξεπεράσει εντελώς τα όρια, προειδοποίησε η έκθεση. Με αυτόν τον τρόπο, θα υπάρξει λιγότερη ανάγκη να αφαιρεθεί το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα - μια διαδικασία γνωστή ως καθαρές αρνητικές εκπομπές.
Η επιτάχυνση των περικοπών των εκπομπών τις επόμενες δεκαετίες θα μας απομάκρυναν από την ανάγκη να γίνουν καθαρά αρνητικές, εκτιμά ο Christoph Bertram, ένας από τους συγγραφείς της έρευνας και ερευνητής των κλιματικών επιπτώσεων στο Ινστιτούτο του Πότσνταμ στη Γερμανία. «Αντίθετα, οι παγκόσμιες θερμοκρασίες θα πέσουν σε ένα δεδομένο επίπεδο τη στιγμή που θα φτάσουμε στις καθαρές μηδενικές εκπομπές», σημειώνει.
Η έκθεση τονίζει ότι το κόστος μετριασμού θα αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου ως αποτέλεσμα των προσπαθειών περιορισμού της κλιματικής αλλαγής. Αυτά τα κόστη αντικατοπτρίζουν παραδοσιακά τις επιπτώσεις στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ), ενώ αγνοούνται τα οφέλη του μετριασμού λόγω των επιπτώσεων που έχουν αποφευχθεί. Βραχυπρόθεσμα (έως το 2030) προβλέπεται ένα σχετικά μικρότερο κόστος μετριασμού σε σύγκριση με το μεσοπρόθεσμο (2050) ή το πολύ μακροπρόθεσμο έως το 2100.
Σενάρια που περιορίζουν την υπέρβαση της θερμοκρασίας άνω του 1,5 βαθμού Κελσίου απαιτούν πολύ πιο γρήγορες μειώσεις εκπομπών βραχυπρόθεσμα. Επομένως, η αποφυγή της υπέρβασης συνδέεται με υψηλότερες αρχικές επενδύσεις και υψηλότερο βραχυπρόθεσμο κόστος μετριασμού. Η έρευνα διαπιστώνει το ΑΕΠ βραχυπρόθεσμα θα είναι κατά 0,5–4,8% χαμηλότερο σε σενάρια που διατηρούν την υπερθέρμανση κάτω από 1,5°C και 0,1 έως 1,6% χαμηλότερο σε σενάρια που περιορίζουν τη θέρμανση στους 2 °C.
Όταν, ωστόσο, επιτευχθούν οι καθαρές μηδενικές εκπομπές CO2, η προσπάθεια μετριασμού στα σενάρια καθαρού μηδενικού προϋπολογισμού με περιορισμένη υπέρβαση μπορεί να χαλαρώσει, καθώς δεν απαιτούνται περαιτέρω μειώσεις εκπομπών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την επιβράδυνση της ανόδου, ή ακόμα και την πτώση, των τιμών του άνθρακα, διατηρώντας παράλληλα τις εκπομπές CO2 σταθερές στο καθαρό μηδέν . Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης (στο δεύτερο μισό του αιώνα) η οικονομία ανεβάζει ρυθμούς καθώς απαιτούνται χαμηλότερες δαπάνες μετριασμού και η αύξηση του ΑΕΠ γίνεται μεγαλύτερη στα σενάρια του καθαρών μηδενικών εκπομπών.
Ίσως το πιο σημαντικό που αναφέρει η έρευνα είναι ότι αυτή η ανάκαμψη του ΑΕΠ μακροπρόθεσμα είναι πολύ μεγαλύτερη από τις αρχικές επιβραδυντικές επιπτώσεις στο ΑΕΠ λόγω των προσπαθειών περιορισμού της υπέρβασης της θερμοκρασίας. Με άλλα λόγια, οι υψηλότερες βραχυπρόθεσμες απώλειες του ΑΕΠ λόγω περιοριστικής υπέρβασης αντισταθμίζονται πλήρως από την υψηλότερη αύξηση του ΑΕΠ το δεύτερο μισό του αιώνα Τα επίπεδα απόλυτου ΑΕΠ μακροπρόθεσμα (2100) είναι επομένως υψηλότερα σε όλα τα μοντέλα και τα σενάρια μετριασμού που περιορίζουν την υπέρβαση του ορίου υπερθέρμανσης του πλανήτη.
Οι προτεινόμενες λύσεις
Η μελέτη προειδοποίησε ότι για να παραμείνουν κάτω από αυτό το όριο, οι χώρες πρέπει να βελτιώσουν τους στόχους τους για τις εκπομπές στο πλαίσιο της Συμφωνίας του Παρισιού. Οι τρέχουσες δεσμεύσεις συνεπάγονται αργή έναρξη του μετριασμού και πρέπει να ενισχυθούν δραματικά, ανέφερε η έκθεση.
Ο τομέας των μεταφορών είναι το κλειδί της επιτυχίας, σύμφωνα με τη μελέτη. Μια πρόσφατη έκθεση της C40 Cities αναφέρει ότι η χρήση των παγκόσμιων συγκοινωνιών σε παγκόσμιο επίπεδο θα πρέπει να διπλασιαστεί έως το 2030 για να επιτευχθούν οι στόχοι.
Ο Daniel Huppmann, ερευνητής στο IIASA, προτείνει ριζική αλλαγή στις μεταφορές για να υποστηριχθεί η απαλλαγή από τον άνθρακα. «Μια επανάσταση στην κινητικότητα θα είναι ζωτικής σημασίας και για τον μετριασμό των κινδύνων και των αρνητικών κοινωνικών επιπτώσεών τους», αναφέρει.
