
Το ESG γενικά είναι ένας συνδυασμός υποχρεωτικών νομικών απαιτήσεων και εθελοντικών προτύπων (μέτρα ενεργειακής απόδοσης ή ανακύκλωση απορριμμάτων) που συνήθως αντικατοπτρίζουν τις μακροοικονομικές ή εταιρικές δεσμεύσεις της εταιρείας.
Τα πλαίσια ESG μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγηση της εταιρικής απόδοσης σύμφωνα με δείκτες, ενώ οι στρατηγικές ESG μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη σχεδίων εταιρικού επιπέδου για την επίτευξη στοχευμένων δεικτών απόδοσης. Οι δείκτες ESG μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο χαρτοφυλακίων για να διασφαλίσουμε ότι αποφεύγουμε επενδύσεις υψηλού κινδύνου και δίνουμε προτεραιότητα σε βιώσιμες επιλογές.
Το βασικό πρόβλημα στις προσεγγίσεις ESG είναι η έλλειψη σαφώς καθορισμένου πεδίου εφαρμογής και η μη διαφοροποίηση των εθελοντικών και υποχρεωτικών πτυχών. Το τελευταίο διάστημα ωστόσο, σημαντικές προκλήσεις παρουσιάζουν τα κοινωνικά κριτήρια, δηλαδή το «S», το οποίο αφορά σε τρία βασικά ζητήματα:
Συνθήκες εργασίας
Η διαχείριση εργατικού δυναμικού ήταν συνήθης πρακτική ακόμη και πριν από την εμφάνιση της έννοιας του ESG. Σήμερα, στις αναφορές βιωσιμότητας υπάρχουν πληροφορίες σχετικά με τον αριθμό των εργαζομένων, την ευημερία τους, την ποικιλομορφία και τις πρωτοβουλίες ένταξης και τα προνόμια που παρέχει η εταιρεία.
Για να καταστήσει μια εταιρεία την αναφορά πιο ουσιαστική, πρέπει να σημειώνει τα στοιχεία της αφοσίωσης και της ευημερίας των εργαζομένων που είναι υποχρεωτικές απαιτήσεις από τη νομοθεσία και να δίνεται έμφαση στην ανταμοιβή. Στην πράξη, αυτό θα μπορούσε να είναι η αναφορά στις ενέργειές για έναν πιο διαφοροποιημένο και χωρίς αποκλεισμούς χώρο εργασίας. Για παράδειγμα, μια εταιρεία θα μπορούσε να υπερασπίζεται την γονική άδεια και παρέχει επιπλέον χρόνο εκτός από τις βασικές νομικές απαιτήσεις.
Εφοδιαστικές αλυσίδες και ανθρώπινα δικαιώματα
Αυτό ήταν ένα καυτό θέμα για τα τέλη του 2023, καθώς το νέο πακέτο της ΕΕ απαιτεί περισσότερη διαφάνεια και υποβολή εκθέσεων σχετικά με τους κινδύνους για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην αλυσίδα εφοδιασμού. Η διαχείριση των αλυσίδων εφοδιασμού ήταν μια άσκηση που βασικά σήμαινε την ύπαρξη μιας δήλωσης πολιτικής. Αυτό δεν είναι πλέον αρκετό καθώς οι καταναλωτές και οι μέτοχοι εκπαιδεύονται περισσότερο σχετικά με τις πρακτικές λεπτομέρειες της διαχείρισης των αλυσίδων εφοδιασμού και των εργολάβων. Για να κάνετε τη διαχείριση της εφοδιαστικής σας αλυσίδας ουσιαστική, πρέπει να χαρτογραφήσετε τις πρωτογενείς, δευτερογενείς ή τριτογενείς αλυσίδες εφοδιασμού σας, να εντοπίσετε τομείς ή πρώτες ύλες που έχουν φήμη για κινδύνους για τα ανθρώπινα δικαιώματα και να δημιουργήσετε ένα σύστημα διαχείρισης αυτών των κινδύνων. Στην πράξη, αυτό σημαίνει έλεγχο των προμηθευτών, την ύπαρξη συμβατικών ρητρών που προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, ελέγχους των χώρων του προμηθευτή και της δέουσας επιμέλειας του συστήματος διαχείρισης του προμηθευτή.
Κοινότητες και εμπλοκή των ενδιαφερομένων
Ενώ υπάρχει διαφάνεια για ορισμένες εταιρείες που αναφέρουν ότι οι κοινότητές τους είναι πελάτες τους, άλλες εταιρείες παραμένουν ασαφείς σχετικά με το θέμα. Πολλοί αγνοούν ακόμη και το ότι η κοινότητα ορίζεται ως η ομάδα ανθρώπων που επηρεάζονται άμεσα από έργα ή λειτουργίες. Για παράδειγμα, τα πιο κοντινά χωριά σε μια νέα τοποθεσία εξόρυξης. Αν και αυτό μπορεί να μην ισχύει για κάθε εταιρεία, υπάρχουν σχεδόν πάντα τις πρωτοβουλίες εταιρικής κοινωνικής ευθύνης (CSR) να αναφέρονται ως υποστήριξη της κοινότητας ή συμμετοχή της κοινότητας. Θα πρέπει να υπάρχει σαφής διάκριση μεταξύ των νομικών απαιτήσεων για τον μετριασμό των επιπτώσεων και της εθελοντικής κοινοτικής υποστήριξης μέσω της ΕΚΕ.
Διαβάστε περισσότερα άρθρα της στήλης Tip of the Day
Ακολουθήστε το insider.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο.